5 noten van de seizoenbesparende Game 4-overwinning van de Celtics op de Heat

Miami – Een nacht lang zeiden de Boston Celtics nee om nummer 151 te worden.

Het is geen strijdkreet met veel ritme of charme – verwacht niet dat dat spat op de T-shirts die op elke bank bij TD Garden liggen voor Game 5 van donderdag (08:30 uur ET, TNT) – maar niet het laatste NBA-slachtoffer worden was net zo goed als al het andere dat de Celtics dinsdag hadden. Op dit moment blijft het aantal teams in de geschiedenis van de competitie dat een best-of-seven-serie heeft verloren nadat ze zichzelf een 3-0-hole hadden geboord, bevroren op 150.

Niemand kwam ooit terug, maar met hun 116-99 overwinning in het Kaseya Center hebben de Celtics nog steeds een kans.

“We willen terug naar Miami”, zei Jaylen Brown uit Boston. “Als dat gebeurt, heb ik het gevoel dat we ons goed over onszelf zullen voelen.”

De doelstellingen van Boston werden kleiner en de visie werd smaller gezien de voortdurende patstelling. “onafgemaakte zaken?” Dit thema voor het seizoen 2022-23 om terug te keren naar de finale en dit keer het kampioenschap te winnen, is teruggekomen op het winnen van één thuiswedstrijd in de East Finals.

Maar zoals iemand een paar jaar geleden op het basketbalveld in Boston riep, alles is mogelijk. In de tussentijd zijn hier vijf notities van een spel dat de danskaart van de Denver Nuggets nog wat langer open heeft gehouden voor de Finale van volgende week.

1. De Celtics wachtten bijna te lang

Met een 3-0 achterstand in de reeks en met negen punten aan het begin van het derde kwartaal, werd Boston nu of nooit uitgedaagd. Miami sloeg ze in de eerste helft verschillende keren knock-out als vele vliegen, en met 61-52 leek het klaar om het clinchfeest te beginnen.

Toen sloeg Jason Tatum een ​​paar driepunters, Derrick White sloeg het opnieuw uit een time-out en de Celtics gingen door. Ze scoorden 18 op rij om die achterstand van negen punten om te buigen in een voorsprong van negen punten. Verdedigend kregen ze het moeilijk, ze offerden een beetje leven op van de hitte en veel plezier buiten het gebouw. Ze bewogen de bal, en daarmee bewogen ze de naald, om nooit meer achterop te raken.

Voor de eerste keer in de reeks leken ze op het team dat 57 reguliere seizoenswedstrijden won om het tweede reekshoofd in het oosten te verdienen, het team dat Atlanta en Philadelphia passeerde om op te duiken als finalefavorieten tot drie opeenvolgende instortingen.

Het gerucht ging dat de Celtics maandag na een filmsessie een teambijeenkomst hadden in het nabijgelegen Top Golf. Een time-out was beter dan plannen maken voor de zomervakantie.

“Kom gewoon bij elkaar, praat erover, en zoals zo vaak als je bij 3-0 op dit punt komt, zie je dat de kleedkamers en teams de andere kant op gaan”, zei Brown. “We willen ervoor zorgen dat we blijven We wilden ervoor zorgen dat we elkaar in de ogen kijken en vandaag gingen we erop uit en zetten we ons beste beentje voor.

“Ik ben zo trots op onze groep dat ze dat doen, want je ziet teams met hun rug tegen de muur en je ziet ze gewoon uit elkaar vallen. Dat zag je vanavond niet.”

2. Contacttime-out: A+

Honderd wedstrijden in het seizoen/naseizoen lijkt misschien een beetje te laat om de scores aan de coach te overhandigen voor zoiets simpels als het verstandig afroepen van zijn time-outs. Maar gezien de strijd van Celtics-hoofdcoach Joe Mazzola met deze ogenschijnlijk voor de hand liggende primaire tacticus, is het de moeite waard om op te merken hoe goed hij erin is geslaagd.

Mazzola – de voormalige assistent die op een stoel uitgleed toen Emi Odoka uiteindelijk werd geschorst en ontslagen wegens het overtreden van het teambeleid met een ongepaste bureaurelatie – was vanaf het begin traag met de time-out. Zijn voorkeur om zijn spelers uit een jam te laten zien, deed denken aan Phil Jacksons grote geduld met Michael Jordan en Scottie Pippen, en later Shaquille O’Neal en Kobe Bryant. Maar deze Celtics zijn jonger en minder bekwaam dan de NBA-legendes, en de strategie lijkt net zo vaak te mislukken als te slagen, gedurende de eerste 18 wedstrijden van de play-offs.

Desondanks was Mazzulla op tijd om twee pauzes in Game 4 op te vangen. In het derde kwartaal gebruikte hij er een om de Browns te redden van een onder druk staande situatie. In de vierde zette hij Tatum weer op het veld na een paar lelijke openingsminuten toen Miami binnen 88-83 sloop.

De eerste redde en versnelde de Celtics defensief. De tweede bracht hen weer aanvallend in beweging. Samen lieten ze zien wat voor goede dingen kunnen komen uit bijeenkomsten, die vaak schitterden door afwezigheid.

“Ik wilde gewoon zeker weten dat we daar een goede kans op maakten”, zei Mazzola over de time-out in het derde kwart. “Ik had het gevoel dat het pand voorheen verdedigend niet goed liep. Ik wilde het een beetje resetten.”

“Ze speelden in de zone,” zei Tatum over de pauze aan het begin van de vierde inning, “en eerlijk gezegd hadden we de eerste paar wedstrijden een beetje moeite met de zone. Dus we hadden een beetje speling. Toen ik hier terugkwam, hij speelde gewoon een actie om wat actie te krijgen.” , een open ruimte zoeken en vervolgens de juiste actie maken. Ik vuurde de bal af en die ging erin.”

Simpele dingen, maar wat er aan de zijlijn gebeurt, kan het verschil maken voor wat er tussen de lijnen gebeurt.

3. Nog een bezoek aan Boston voordat u in Denver boekt

Overal waar Heat-coach Erik Spoelstra keek, zag hij problemen. Boston kwam uit op een betere overgang dan eerder in de serie, met 18 snelle breakpunten voor Miami’s 10. De Celtics hadden meer bezittingen dankzij een lagere omzet. En na gezamenlijk slechts 29% van hun driepunters te hebben geslagen in de eerste drie wedstrijden, hebben de shooters van Boston dit keer een enorme voorsprong opgebouwd. De Celtics hebben 18 van hun 45 driepunters gemaakt (40%), waarbij vijf spelers er drie of meer maakten. Miami kreeg er 32 maar maakte er slechts acht.

Over het algemeen beklaagde de Heat-coach zich over het gebrek aan pit in de aanval van zijn team.

“Ik speelde wat langzamer”, zei Spoelstra. “En ja, er was niet veel flow in de aanval, en daar profiteerden ze van. Met een overgang naar buiten komen, dat is wat ze probeerden te doen. Dat ding een beetje versnellen en dan ze vallen ongeveer 3 seconden.

Het was in het derde kwartaal en toen werd Boston een stuk assertiever en in het algemeen vertrouwder met de gezichten die uit de spiegel keken. Miami probeerde het, maar kon de bezoekers niet laten ontsporen of volledig zijn eigen ritme vinden. Ondanks dat hij 15 kreeg in het derde kwartaal, miste hij 14 van zijn 22 schoten.De vierde was nog erger, hij miste 12 van de 18. Slechte moed om die 3-0 voorsprong vast te houden, schakelde een team uit Zuid-Florida uit dat de rol van underdog omarmde.

Jimmy Butler zei: “Het hele jaar waren we beter toen we dingen op de moeilijke manier moesten doen.”

Het is alleen wat lastiger geworden.

4. DE ANDERE Celtics WINNEN DEZE STRIJD

De ondersteunende cast van Miami heeft veel aandacht getrokken naar de serie vanwege hun productiviteit en achtergrondverhalen. Gabe Vincent, Caleb Martin, Max Stross en Duncan Robinson werden allemaal niet opgeroepen, kwamen op het Heat-roster terecht en speelden allemaal een cruciale rol in de eerste drie wedstrijden. Hun totaal aantal punten: 61,3 punten per wedstrijd.

Maar het waren Boston’s minor league-sterren en spelers die schitterden op dinsdag. Marcus Smart, Al Horford, Derrick White en Grant Williams behaalden samen 53 punten-uit-44 in de Miami vier, voldoende steun voor Tatum (33) en Brown (17). De bijdrage van Williams – 14 punten in 29 minuten – was een ander soort kenmerk gezien Mazzola’s sporadische gebruik van hem op verschillende momenten dit ‘postseason’.

“Zijn professionaliteit werd onderschat”, zei Smart. “We praten veel over Grant, maar we houden van Grant en alles wat hij aan dit team toevoegt.”

Williams, die zo van streek was door de “berenprik” in een zware Game 2-ontmoeting met Butler, kreeg de Bears goed in het vierde kwartaal. Butler probeerde een schot vanaf de rechter basislijn en Williams raakte het op het moment dat het zijn handen verliet.

5. Geforceerd spel 5: trots of hoop?

De Celtics hadden het dinsdagochtend zwaar tijdens de shootout. ‘Geef ons er geen,’ zei Smart. “Laat ons vanavond niet winnen”, was het wisselgeld van Brown. Destijds leek het op peptalk tegen zichzelf, sommigen branie om zichzelf te motiveren in plaats van Miami te intimideren.

De vraag is nu: hebben de Celtics dinsdag hun gezicht gered met hun optreden of hebben ze antwoorden gevonden? De Heat had (nog) geen reden om nerveus te worden en het leek erop dat Butler en de anderen grijnzend en heen en weer liepen terwijl hun laatste momenten naderden. De Celtics zijn minstens één overwinning verwijderd van het onder druk zetten van de Heat.

En de geschiedenis is niet comfortabel: van alle teams die aan een 3-0 streak begonnen, zijn er 44 (29,3%) erin geslaagd een vijfde wedstrijd af te dwingen. Maar slechts 11 (7,3%) haalden Game 6 en slechts drie (0,2%) slaagden erin hun ketting aan te sluiten voordat ze toch werden uitgeschakeld.

Boston zal echter in ieder geval nog één wedstrijd spelen op de houten vloer. Hij zou kunnen proberen, iets eerder deze keer, om te herhalen wat hij bereikte in de halve finale tegen de Sixers – uitschakeling op de weg afweren en vervolgens thuis beslissend winnen.

En als alles goed genoeg gaat voor de Celtics, zouden ze een zaadje kunnen planten in de hoofden van Heat-spelers over misschien, heel misschien, het eerste team worden dat een 3-0 voorsprong in de reeks verliest. De all-time 1-150-markering zal er voor deze twee bemanningen enorm anders uitzien.

* * *

Steve Ashburner schrijft sinds 1980 over de NBA. Je kunt hem hier e-mailen, zijn archief hier vinden en Volg hem op Twitter.

De meningen op deze pagina weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de meningen van de NBA, haar clubs of Warner Bros. Discovery.