Xenoblade 3 wint me al

Ik heb uitgekeken naar de volgende Monolith Soft-game sinds de laatste game eindigde in 2017, zij het niet zonder mijn deel van mijn bedenkingen. Xenoblade Chronicles 2 Het was een zigzag JRPG met een mix van systemen en zeer asymmetrische verhalen. Hoezeer ik ook van de serie hou, ik maakte me zorgen Xenoblade Chronicles 3 Het zal hetzelfde zijn. Tot nu toe is dat niet zo. Het is een succesvolle first-party Nintendo Switch-game die bij de rest van de bibliotheek kan blijven hangen.

Vijf uur later voelt het als de meest weelderige en uitgebalanceerde game In de serie. De omgevingen zijn uitgestrekt en toch bruisend. Gevechten hebben veel lagen om te proberen, maar geen van hen lijkt overdreven of arrogant. Je feestmenu staat vol met klassieke stijlen die geen clichés raken. En de muziek, die verantwoordelijk is voor het behoud van het momentum tijdens lange, schurende delen van een game als deze, is zoals altijd uitstekend.

Vanwege discussies over Xenoblade 3Enorme looptijd En hoe het nog leerzaam is 10 uur binnenMijn eerste zorg was snelheid. Het spel verspilt echter nauwelijks tijd om vooruit te komen. Je speelt als Noah, een lid van de natie Kevis, die samen met zijn kameraden een existentiële strijd voert tegen de rivaliserende natie Agnus. Beide zijden zijn verbonden door “vlammen” binnen gigantische mechanische bases genaamd Ferronis die levensenergie mobiliseren van degenen die in de strijd zijn gevallen. Mensen worden geboren baby’s en leven slechts 10 jaar, of minder als ze niet genoeg levens nemen om de klok te voeden. Het is een beetje zoals strijd royale door Philip K. haan.

Dingen beginnen met een grote strijd voordat ze snel veranderen in een intrige uit een andere wereld. Noah en zijn bemanning ontmoeten rivaliserende jagers uit de vijandelijke natie terwijl ze op een verkenningsmissie zijn, maar beide partijen raken in de war nadat een mysterieuze oude man hen vertelt dat ze allemaal pionnen zijn in een groter complot. Voor je het weet vechten cyborgs, smelten personages samen en krijg je een diep feest van zes personages in handen om je een weg naar beneden te vechten Xenoblade 3geheimen.

Dit alles gebeurt binnen de eerste twee uur. Ik bracht het grootste deel van mijn tijd door voor en na het vechten over velden, rivieren en bergpassen. Ondanks zijn sterke uitgangspunt en spraakzame groep, is het hart van Xenoblade 3De klassieke JRPG grind-gameplay blijft. Veel ervan kan op de automatische piloot worden gedaan. De zwaardere gevechten tegen niet-bazen worden aangeroepen met speciale lijnen boven de hoofden van vijanden die hun extra kracht, betere beloningen of beide aangeven. En in tegenstelling tot in Xenoblade 2Nogmaals, het landschap is rijkelijk gevuld met verzamelbare bronnen die je kunt oppikken door er gewoon overheen te lopen. Stop niet meer elke vijf seconden om op een gerichte knop te drukken om extra stukken hout of paddenstoelen te ontdekken.

Strijdlustig gesproken ontgrendel ik nog steeds enkele basisfuncties, maar het aanpassen van speciale aanvallen (“kunsten” genoemd) in de strijd en het veranderen van personageklassen ontgrendelt te vroeg. Het is gemakkelijk in te zien hoe deze met elkaar verweven systemen, waarbij een zekere mate van mixen en matchen van actieve en passieve vaardigheden tot veel bevredigende absurditeit kan leiden tussen de gevechten van de tentbazen. En hoewel ik aanvankelijk bang was dat het hebben van zes partijleden tegelijk op het scherm de gevechten onnodig chaotisch zou maken, voegt de mogelijkheid om naar believen tussen hen te wisselen een welkom niveau van micromanagement toe aan de Xenoblade 3 Wat ik in de vorige games zo erg heb gemist (de gebruikersinterface blijft een nachtmerrie).

Mijn enige echte berisping is dat de zware tutorial soms overdreven verklarend is en niet kan worden overgeslagen. Heb ik de game nodig om stap voor stap een nieuw pantser uit te rusten? nee. Evenzo hoef je de personages niet over de verschillende spelsystemen te laten praten om ze het gevoel te geven dat ze een vaag onderdeel zijn van het sci-fi-wereldgebouw. Mensen sluiten zich aan bij de lijken en worden een cyborg. Veranderingen in magische kostuums en jonge kerels die gigantische zwaarden hanteren, zijn de minste van mijn zorgen.

Gelukkig staat dit alles niet teveel in de weg. Ik heb er de afgelopen twee dagen echt van genoten Xenoblade 3 Terwijl ik het speelde en er constant aan dacht als ik dat niet was. Dit overkomt me tegenwoordig zelden. Zeker als het om JRPG’s gaat. maar nu, Xenoblade 3 Ik heb een aantal van mijn favoriete elementen uit eerdere Monolith-games kunnen combineren (Mix, CabalsEn de Vrij stromend gevecht) met wat goed werkte bij anderen. Een groep studentenvechters prijzen, ondervragen en snipen naar elkaar terwijl ze proberen de machten omver te werpen die er zijn en tijdens Beperk verwarring tot een minimum. ik werkte in Persona 5En de Vuurembleem: Drie HuizenEn op dit moment werkt het echt voor mij Xenoblade 3. Ik heb enkele tientallen uren voordat ik weet of de rest van het spel zal doorgaan.