Een asteroïde-botsing verplaatste de noord- en zuidpool van de maan ongeveer 286 mijl over een periode van 4,25 miljard jaar.

In een nieuwe studie onthullen wetenschappers dat oude botsingen met asteroïden de noord- en zuidbogen van de maan ongeveer 286 mijl verplaatsten.

Een team van NASA’s Goddard Space Flight Center in Maryland gebruikte computersimulaties om duizenden kraters van het maanoppervlak te wissen – alsof ze teruggingen in de tijd naar 4,25 miljard jaar toen kraters niet bestonden.

Hun werk leidde ertoe dat ze ontdekten dat botsingen met asteroïden ervoor zorgden dat de polen 10 graden op de breedtegraad ‘dwaalden’, of ongeveer 286 mijl. Om dat in perspectief te plaatsen, is de totale diameter van de maan 2.159 mijl.

Deze zwervende pluimen zouden wetenschappers meer kunnen leren over de polen, die als waardevollere regio’s worden beschouwd vanwege het bevroren water dat daar is ontdekt.

Een team van NASA’s Goddard Space Flight Center in Maryland gebruikte computersimulaties om duizenden kraters van het oppervlak van de maan te “wissen”. GRAIL GRGM1200B (links) en GRGM1200B zwaartekrachtmodel met 5.197 kraterzwaartekrachtafwijkingen (rechts) verwijderd

Hun werk leidde ertoe dat ze ontdekten dat botsingen met asteroïden ervoor zorgden dat de polen 10 graden op de breedtegraad ‘dwaalden’, of ongeveer 286 mijl. Om dat in perspectief te plaatsen, de totale diameter van de maan is 2159 mijl

“Op basis van de geschiedenis van de kraters van de maan, lijkt het erop dat het rondzwerven van de polen gematigd genoeg was om water nabij de polen in de schaduw te houden en te genieten van stabiele omstandigheden boven miljarden,” zei Vishnu Viswanathan, een NASA Godard-wetenschapper die het onderzoek leidde, in een verklaring. een verklaring. van jaren.

Asteroïde raakt etsmassa en laat holtes in het oppervlak achter, of zakken met een lagere massa, maar de maan zal zichzelf heroriënteren om die zakken naar de polen te brengen – waardoor gebieden met een hogere massa naar de evenaar worden gebracht door middelpuntvliedende kracht.

Zoals NASA opmerkt in a BlogpostDit is dezelfde kracht die ervoor zorgt dat pizzadeeg uitzet wanneer het door de chef-kok wordt gegooid en in de lucht wordt rondgedraaid.

‘Als je naar de maan kijkt met al deze kraters, kun je die zien in de gegevens van het zwaartekrachtveld’, zegt David Smith, hoofdonderzoeker van de Lunar Orbiter Laser Altimeter. Ik dacht: “Waarom kan ik niet gewoon een van die putjes nemen en erin zuigen, en de handtekening volledig verwijderen?”

Linksboven: Hammer-projectiekaart gecentreerd op 270° E die de onregelmatige verdeling van kraters met een diameter van 20-150 km toont. Rechtsboven: de maanzwaartekrachtafwijkingskaart uitgebreid tot de orde van 650

De studie komt op het moment dat NASA’s massieve, ingesloten Artemis 1-raket (hierboven) deze week wordt geconfronteerd met een bevriezingstest en een mogelijke lanceringspoging – in afwachting van meerdere omstandigheden – tijdens een venster van 70 minuten op 27 september met back-up in oktober. 2

Chinese Artemis 3 en Chang’e-7 identificeren locaties in de buurt van de Shackleton-, Haworth- en Nobile-kraters als potentiële verzakkingszones (gebieden hierboven in rood omcirkeld). Deze overlappende gebieden herbergen schaduwrijke kraters die waterijs kunnen vasthouden

Voor hun studie gepubliceerd in Planetair wetenschappelijk tijdschriftViswanathan, Smith en collega’s werkten met ongeveer 5.200 kraters, variërend in breedte van 12 mijl tot 746 mijl.

Ze ontwierpen computermodellen om de coördinaten te nemen en de putten weer te geven om hun zwaartekrachthandtekeningen te bepalen.

Daarna voerden ze simulaties uit die de zwaartekrachtsignalen verwijderden – de klok terugdraaien naar 4,25 miljard jaar geleden.

De studie komt op het moment dat NASA’s massieve, ingesloten Artemis 1-raket deze week een bevriezingstest ondergaat en een mogelijke lanceringspoging – in afwachting van meerdere omstandigheden – tijdens een periode van 70 minuten op 27 september met back-up op 2 oktober. Deze datums verlopen niet, NASA kan het op zijn vroegst pas op 17 oktober opnieuw proberen.

Bovendien riep het ruimteagentschap China onlangs op om ‘open en transparant’ te zijn in zijn maanmissies nadat het overlap tussen de twee landen had onthuld op mogelijke landingsplaatsen nabij het zuidpoolgebied van het maanoppervlak.

We zullen onze plannen zoveel mogelijk met de wereld blijven delen en we hopen dat andere landen die van hen met ons zullen delen. We moedigen transparantie en de vreedzame verkenning van de ruimte aan, in overeenstemming met de principes van de Artemis-overeenkomsten en het Ruimteverdrag.

China’s Artemis 3 en Chang’e-7 identificeren locaties in de buurt van de Shackleton, Haworth en Nobile kraters als potentiële landingsgebieden. Deze overlappende gebieden herbergen schaduwrijke kraters die waterijs kunnen vasthouden.

“Bij het verkennen van de maan zullen we volgen wat we duidelijk hebben gemaakt in de Artemis-overeenkomsten – dat we transparant zullen zijn over alle activiteiten, op een veilige en verantwoorde manier zullen opereren en schadelijke interferentie zullen vermijden”, voegde NASA eraan toe.

“Er zijn een paar dingen die we nog niet hebben overwogen, maar een ding dat we wilden benadrukken, zijn die kleine putjes die mensen hebben genegeerd, ze doen er echt toe, dus dat is het belangrijkste punt hier,” zei Sander. Goossens, een planetaire wetenschapper van Goddard die deelnam aan het onderzoek.

Hoewel onderzoekers die polaire omzwervingen bestuderen, kraters uit het record hebben verwijderd, hebben ze slechts enkele tientallen van de grootste botsingen verwijderd.

“Mensen gingen ervan uit dat de kleine kuilen verwaarloosbaar waren,” zei Viswanathan. “Ze worden individueel nauwelijks genoemd, maar gezamenlijk hebben ze een enorme impact.”

“Bij het verkennen van de maan zullen we volgen wat we duidelijk hebben gemaakt in de Artemis-overeenkomsten – dat we transparant zullen zijn over alle activiteiten, op een veilige en verantwoorde manier zullen opereren en schadelijke interferentie zullen vermijden”, voegde NASA eraan toe.