Dutch Wine Live Review: Stereo, Glasgow, 10 december

Je zou denken dat hun diepbedroefde teksten de stereo net zo koud zouden maken als de rest van Renfield Lane op een zaterdagavond half december, maar Dutch Wine lanceert hun nieuwe EP Zoals de zon Met een vurige charme trok het publiek voor het einde van het optreden hun jassen uit en gooiden ze hun wollen mutsen op het podium.

Een kwartet coole katten genaamd Zwerfvuil opent. Ze zijn een aanstekelijke, retro funk-outfit, een Psycho Killer-cover en een early bird-plezierig origineel. Het zijn fatsoenlijke spelers, maar een beperkt repertoire aan bewegingen beperkt hun toneelstukken tot een onberispelijk gevoel voor mode. Hoe dan ook, de band slaagt er goed in om dat soepele geluid uit de jaren 70 te creëren waar ze van houden.

Het publiek werd verhit, maar dat was het dan ook Broodje Tina’s kerstsfeer trekt luisteraars dichterbij. Ze zet haar kerstmuts af en gooit “snoepjes” (zaken) naar alle grijpende handen voordat ze voluit punkrock gaat. Een synthesizer bootst MS Sandwich na en zorgt voor geluidseffecten tussen de soulvolle uitvoeringen van zijn anti-materialistische anthems door.

De basis van de stereo is nu schouder aan schouder gepakt, Nederlandse wijn Kickstart hun set met een krachtige uitvoering van EP-opener Only One. Gitarist Christopher Devine laveert tussen een door pedalen geobsedeerde shoegazer en een emo-rock dynamo, een onmisbare helm op de eerste rij.

New Jersey Sound, eerder dit jaar uitgebracht, markeert het begin van een mosh pit. Voordat ze zich tot hun nieuwe EP wenden, roept zanger Calvin Smith een mysterieuze “Sarah” uit het publiek. Sarah staat vooraan in het midden, opgewonden maar nerveus. Helaas zijn zijn backing vocals voor de offbeat niet in staat om het intense spel van de band te overmeesteren. Of het nu gaat om een ​​gunst voor een vriend of een eerbetoon aan een superfan, deze kortstondige samenwerking wekt de energie van het publiek op. De aarzelingen blijven groeien als Smith een “Peter Russell” uitnodigt voor het volgende nummer.

De krachten bundelen met een klarinetsolo is gedurfd, maar Russell is een monster met de houtblazers en past uitstekend bij het geluid van de band. Het publiek barst los en Russell breekt uit in een energieke driekoppige band.

De band neemt de tijd voor feestelijke capriolen en ziet kerstmuts Tina sandwich op het podium vallen. Fans beginnen hun winteruitrusting weg te gooien voor de andere bandleden en Smith bezorgt gewillig een witte kerst. Het wordt warmer, bovenkleding gaat uit, net op tijd voor een laatste nummer.

Sustainable eindigt de show in een flitsende extravaganza. Het publiek mist het, getuige de manier waarop Devine rondstuitert op het drumstel van Dutch wine look Grindel. Het is fysiek, het wordt luid en ze nemen oprecht en gelukkig afscheid. Voor velen vervulde Smith de belofte van ‘de beste kerstnacht van je leven’.