Hoe JPMorgan een vaste bankredder werd

Het was maandag ruim voor zonsopgang toen federale toezichthouders de leidinggevenden van JPMorgan Chase vertelden dat ze drie kleinere rivalen hadden verslagen in hun poging om de gedoemde First Republic te kopen.

Tegen de tijd dat de zon opkwam, was de oude CEO van JPMorgan, Jamie Dimon, weer opgedoken als de redder van de industrie – en de architect van een andere door de overheid bemiddelde deal om zijn gigantische bedrijf nog groter te laten worden.

First Republic was de derde instelling waar Dimon mee instemde om een ​​federaal gesteunde deal te kopen, na de overname van Bear Stearns en Washington Mutual tijdens de financiële crisis van 2008. Alle drie de deals hielpen de paniek weg te nemen, maar ze profiteerden ook van JPMorgan, dat activa heeft van $ 3,7 biljoen en 14 procent van alle deposito’s in de Verenigde Staten, heeft het een ongeëvenaarde toegang binnen ’s werelds grootste economie.

De overeenkomst van JPMorgan om First Republic te kopen, zal naar verwachting de winst van de bank dit jaar met $ 500 miljoen verhogen en haar toegang geven tot een groep rijke klanten.

Toch zal de deal, die komt op een moment dat politici in beide partijen steeds meer op hun hoede worden voor de macht van het bedrijfsleven, waarschijnlijk meer vragen oproepen over de vraag of banken zoals JPMorgan zo groot zijn geworden dat ze de concurrentie verstikken en het financiële systeem bedreigen.

“De verkoop van First Republic Bank aan de grootste bank van het land maakt het ’too big to fail’-probleem van ons banksysteem nog erger”, zei senator Elizabeth Warren, D-Massachusetts.

De deal draagt ​​bij aan de nalatenschap van meneer Damon. Het werd gemakkelijk om vergelijkingen te trekken tussen hem en de man naar wie zijn bank is vernoemd. In 1907 sloot John Pierpont Morgan Sr. zijn Wall Street-tegenhangers op in zijn kantoor en weigerde ze vrij te laten totdat ze ermee instemden om samen met hem het paniekerige financiële systeem te redden.

Sindsdien heeft geen enkele bedrijfsleider het Amerikaanse financiële systeem gecontroleerd, aldus financiële historici.

“Er is altijd een vraag geweest wie iedereen kan overtuigen dat ze de activa of de culturele autoriteit hebben om de banken te sluiten”, zegt Kenneth W. Mack, professor in rechten en geschiedenis aan de Harvard University. Gezien de reputatie van JPMorgan op het gebied van risicoaversie en de lange geschiedenis van de heer Dimon aan het roer van de bank, “is hij natuurlijk de persoon op wie de federale autoriteiten blijven rekenen voor reddingsoperaties.”

Dimon werd CEO in 2006, minder dan twee jaar nadat JPMorgan de door hem geleide bank in Chicago had gekocht. Na de fusie was JPMorgan groot: het had meer dan 1,1 biljoen dollar aan activa en ongeveer 10 procent van de deposito’s van het land. Het was op weg om een ​​industriële krachtpatser te worden.

De heer Dimon was volwassen geworden in de branche onder auspiciën van Citigroup-voorzitter Sanford Weil, wiens missie het was om ’s werelds grootste financiële supermarkt te bouwen. Eind jaren negentig was het de onverzadigbare honger van Will naar groei die Washington ertoe bracht de muren af ​​te breken die de banksector sinds de Grote Depressie hadden afgesloten, waardoor commerciële geldschieters geen breed scala aan financiële diensten konden verkopen.

Dimon leidde JPMorgan amper twee jaar toen de financiële crisis van 2008 toesloeg, en het bood hem een ​​eenmalige kans om JPMorgan – en zichzelf – opnieuw tot kampioen in de branche te maken.

Nu het hele wereldwijde bankwezen op scherp staat, is de heer Dimon een van de weinige CEO’s, samen met de mannen die Bank of America en Wells Fargo leiden, die hebben geprobeerd zichzelf als redders te presenteren.

Bank of America neemt Merrill Lynch en Countrywide over. Wells Fargo nam Wachovia over. De afstanden van meneer Damon: Bear Stearns, daarna Washington Mutual. Binnen een paar jaar was er een groot verschil tussen de heer Dimon en zijn concurrenten: hun instellingen kwamen in de problemen – eerst Bank of America, daarna Wells Fargo – en hun leiders stapten opzij.

De heer Dimon is nu de langstzittende CEO op Wall Street

JPMorgan is blijven groeien. De laatste jaren is dat zo geweest ophalen Tientallen kleine bedrijfjes: een studiefinancieringsmaatschappij, meerdere Softwarebedrijven, zelfs de restaurantbeoordelingssite die eigenaar is van Zagat.

De opgeblazen omvang van banken zoals JPMorgan baart sommige experts zorgen, waaronder hoge functionarissen in de Biden-administratie. Een klein handjevol banken heeft in veel delen van het land een dominante positie ingenomen, waardoor geldschieters uit de gemeenschap worden verdrongen en klanten beperkte toegang hebben tot bankdiensten.

Maar zelfs wanneer JPMorgan vernederd is door incidentele schandalen – de handelsexplosie van de “London whale” in 2012, waarin de bank meer dan $ 6 miljard verloor, was verreweg de ernstigste – heeft Dimon vaak de rollen omgedraaid. Toen regelgevers actie ondernamen om de bank te straffen voor wangedrag door de bedrijven die ze tijdens de crisis had gekocht, drong de heer Dimon er bij de federale ambtenaren op aan dat hij hen een plezier deed voor het land door in moeilijkheden verkerende instellingen op te kopen. Industriewaarnemers waren verbaasd over Dimons categorische weigering om zich te verontschuldigen.

Ergens onderweg begon meneer Damon een ontbrekend deel van zijn publieke profiel in te vullen: de rol van een staatsman wiens macht en prestige de individuele instelling overstegen.

Dit was hoe de wereld een eeuw geleden naar JPMorgan keek. Hij was meer dan de rijkste man ter wereld. Hij was ook een bankier met het duidelijkste gevoel dat de belangen van Wall Street en Washington en zijn belangen nauw met elkaar verweven waren, aldus David K. Thompson, universitair hoofddocent geschiedenis aan de Sacred Heart University. Daarom erkende dhr. Morgan dat hij een sterke drijfveer had om industriecrises waar mogelijk op te lossen.

Meneer Damon wilde de wereld laten zien dat ook hij meer was dan alleen een briljante, rijke bankier.

Nadat JPMorgan in 2011 werd betrapt op het illegaal afschermen van de huizen van actieve militairen in 2011, was de heer Dimon medeoprichter van een poging van 11 bedrijven om meer veteranen in dienst te nemen, waarbij hij beloofde er tegen 2020 100.000 binnen te halen. Nadat Detroit in 2013 failliet ging, deels als gevolg JPMorgan zwoer dat hij zou helpen het fortuin van de stad om te buigen, en Mr. Dimon hechtte zich persoonlijk aan het bedrijf.

Hij begon commentaar te geven op een breed scala aan beleidskwesties, van onderwijs tot immigratie, in een brief die hij elk voorjaar aan aandeelhouders schreef. Hij werd voorzitter van de Business Roundtable en werkte om de invloed van de groep op wetgevers te versterken. Hij heeft publiekelijk het concept van “stakeholder kapitalisme” verdedigd, het idee dat juiste actie door aandeelhouders ook inhoudt dat gemeenschappen, werknemers en klanten beter worden behandeld.

Tijdens de regering-Obama werd de heer Dimon aangeprezen als een potentiële ambtenaar. Miljardair investeerder Warren Buffett Voorstel In 2012 benoemde president Barack Obama de heer Dimon tot minister van Financiën. In 2016, na geruchten dat de verkozen president Donald J. Trump hem zou kunnen aantikken voor de functie, nam de heer Dimon Hij zei Dat hij het overgangsteam van meneer Trump liet weten dat hij niet geïnteresseerd was. Columnist voor de New York Post Zijn naam zweefde Maar in 2020, na de verkiezing van president Biden, meneer Dimon aandringen op dat hij “de baan nooit heeft gewild”.

Al dat gepraat, samen met zijn lange levensduur als CEO en de reputatie van JPMorgan op het gebied van stabiliteit, maakte de oproep van minister van Financiën Janet Yellen aan de heer Dimon om te helpen met First Republic niet verrassend toen die kwam.

“Het was in 2008 niet duidelijk dat Jamie Dimon die persoon zou worden. Wat er sinds 2008 is gebeurd, heeft hem tot die persoon gemaakt”, aldus Mac.

De heer Buffett zei het maandag zo in een e-mail aan de New York Times: “Jamie doet het juiste voor het land en het juiste voor JPMorgan Chase – precies wat ik van hem verwachtte.”