“Eens in de miljoen jaar” – Wetenschappers ontdekken vreemde fossielen van eendensnaveldinosaurussen in Marokko

Een internationaal team van wetenschappers heeft fossielen ontdekt van dinosaurussen ter grootte van een eendensnavel uit Marokko. Hun analyse onthult een verrassende relatie tussen dinosauriërs in Europa en Afrika.

Hoe zijn eendensnaveldinosaurussen, een groep die in Noord-Amerika is ontstaan, in Marokko terechtgekomen? Aan het einde van de Krijt-tijdperk Ongeveer 66 miljoen jaar geleden zorgden de stijgende zeespiegel en het uiteenvallen van het supercontinent Pangaea ervoor dat Afrika een geïsoleerd eilandcontinent werd. Het was aan alle kanten omgeven door water.

Enkele jaren geleden werden de overblijfselen van een lid van de eendensnaveldinosaurusfamilie – een groep die in Noord-Amerika is ontstaan ​​– gevonden in Afrika, wat de vraag opriep hoe ze daar terechtkwamen.

Nieuwe inzichten uit wetenschappelijke rapporten

Nu is er een nieuwe studie gepubliceerd in Wetenschappelijke rapporten Het laat zien dat eendenbekjes er niet alleen in slaagden de Tethyszee over te steken, maar dat ze ook extreem divers werden toen ze Afrika koloniseerden, met minstens drie stuks. Classificeren Bewoond Noord-Afrika aan het einde van het Krijt.

Opgravingen in Marokko onthullen een nieuwe soort eendensnaveldinosaurus. Ze werden snavelvormigHet was ongeveer 3-4 meter lang en woog ongeveer 250 kg, ongeveer zo groot als een veulen. Hoewel het dier naar eendenbeknormen klein was, waren de schedelbotten stevig aan elkaar verbonden, wat erop wees dat het volwassen was.

Eendenbek hersenfossiel. Krediet: Dr. Nick Longrich

De anatomie van de nieuwe eendenbek lijkt sterk op die van de Europese soort, wat erop wijst dat de eendenbek over honderden kilometers open water zwom of zweefde om Noord-Afrika te koloniseren. Bovendien duiden grotere botten op de aanwezigheid van een derde, grotere soort, ongeveer 5-6 meter lang.

De studie werd uitgevoerd door dr. Nicholas Longrich van de afdeling Levenswetenschappen en het Milner Center for Evolution aan de Universiteit van Bath, Xavier Pereda-Superbiola van de Universiteit van Baskenland, Nathalie Bardet van het National Museum of Natural History en Noureddine. Jalil, van het Nationaal Natuurhistorisch Museum en het Natuurhistorisch Museum van Marrakesh, Cadi Ayyad Universiteit.

Inzicht in de snavelpata en zijn ecosysteem

De nieuwe dinosaurus heeft een naam gekregen Ze werden snavelvormig (In het Arabisch betekent het respectievelijk “snavel” en “eend”). Rostraal Het lijkt sterk op de enige eerder bekende Afrikaanse eendenbekOdysseus, een buitenlanderMaar de vorm van de kaken en tanden is onderscheidend, wat aangeeft dat het een andere soort was, die misschien een andere ecologische niche bezette.

beide Rostraal En Buitenlands Ze maakten deel uit van de onderfamilie Lambeosaurinae, een groep eendenbekjes die bekend staan ​​om hun uitgebreide hoofdkammen. Deze pieken waren niet alleen voor de show; Het had lange neusholtes die konden resoneren als een hoorn.

“Dit waren waarschijnlijk zeer luidruchtige dieren”, zei Dr. Longrich, die het onderzoek leidde. “Moderne vogels maken hun stem om een ​​partner te vinden of om reclame te maken voor specifieke territoria. Maar ze maken vooral harde geluiden in kuddes – een zwerm flamingo’s of een nestelende kolonie pelikanen is erg luidruchtig en communiceert voortdurend.

“Het is dus waarschijnlijk dat deze vogels, net als vogels, sociale dieren waren.”

De hersenen zijn ook groot volgens dinosaurusnormen, een eigenschap die geassocieerd wordt met sociale dieren zoals kraaien en primaten.

“Misschien waren er 66 miljoen jaar geleden zeer luidruchtige kuddes – of kuddes als je dat liever hebt – van deze kleine eendenbekvogels die langs de kusten van Marokko zwierven,” zei dr. Longrich.

Rostraal Het was een jong dier, maar de botten rond de hersenen zijn stevig met elkaar verbonden en gedeeltelijk versmolten, wat erop wijst dat het een volledig ontwikkeld volwassen dier was. Andere Marokkaanse soorten, BuitenlandsHet was ongeveer even groot. Het team bestudeerde ook grotere botten, waaronder het armbeen en het dijbeen, wat het bestaan ​​van een derde, grotere soort suggereert.

“Niet alleen konden eendenbekjes Afrika bereiken aan het einde van het Krijt, maar toen ze dat eenmaal deden, evolueerden ze snel om te profiteren van open niches en raakten ze gediversifieerd”, zei Longrich.

Het belang van ontdekken

Aan het einde van het Krijt was de zeespiegel hoog, waardoor de meeste continenten onder water kwamen te staan, en de landmassa's van de aarde waren gefragmenteerd door het uiteenvallen van Pangaea en de continentale drift. Dit is de reden dat Afrika alleen in de oceaan dreef, een eilandcontinent zoals het moderne Australië. Maar eendensnaveldinosaurussen, die zich ontwikkelden lang nadat de landverbindingen waren verbroken, slaagden er op de een of andere manier in Afrika te bereiken.

“Het is uiterst onwaarschijnlijk dat dinosaurussen de wateren zijn overgestoken om Afrika te bereiken, maar onwaarschijnlijk is niet hetzelfde als onmogelijk”, zei Longrich. “Gegeven genoeg tijd wordt het onwaarschijnlijke mogelijk. Koop elke dag een lot, en als je wacht lang genoeg zul je winnen.

“Deze oceaanovertochten mogen dan wel eens in de miljoen jaar plaatsvinden, maar het Krijt duurde ongeveer 100 miljoen jaar. In die tijd zouden er veel vreemde dingen zijn gebeurd, waaronder dinosaurussen die de zeeën overstaken.

Hij merkte op dat moderne dieren soms ongebruikelijke reizen in de oceaan maken. Een orkaanleguaan is aangespoeld in het Caribisch gebied en honderden kilometers verderop aangespoeld op een ander eiland. Een schildpad van het eiland Aldabra spoelde in zee en spoelde aan in Tanzania, 700 kilometer verderop. Herten, olifanten en nijlpaarden zwommen tijdens de ijstijd naar Kreta.

“Deze eendensnavel is waarschijnlijk de meest verrassende ontdekking uit mijn carrière,” zei Longrich. “Als je mij vraagt ​​wat voor soort dinosaurussen we in Afrika aantreffen, is de eendenbek het laatste wat ik me had kunnen voorstellen, laat staan ​​drie soorten.

“Er is nog veel onbekend in het fossielenbestand, maar als dat er niet was, zouden we niet door moeten gaan met het verzamelen van fossielen.”

Dr. Noureddine Jalil van het Natuurhistorisch Museum in Parijs en de Cadi Ayyad Universiteit zei: “Marokkofosfaat levert nieuwe beelden op van de biodiversiteit uit het verleden in een sleutelperiode in de geschiedenis van het leven, gevolgd door de laatste momenten van het dinosaurustijdperk. Met de diversiteit aan zoogdieren luidt een nieuw tijdperk in.

“Rostraal Zijn familieleden zijn spelers wier aanwezigheid op dat moment, een paar jaar geleden, op het Afrikaanse continent niet zouden zijn aangenomen.

“Ondanks hun mariene oorsprong bevatten deze Marokkaanse fosfaten ook sporen van fosfaat Gewervelde dieren die op aarde leefden. Ze vormen een van de weinige vensters op de terrestrische ecosystemen van Afrika. Overblijfselen van dinosaurussen wijzen op een grote diversiteit, waarbij alle drie de grote groepen dinosauriërs vertegenwoordigd zijn, namelijk abelisaurid-carnivoren, sauropod-herbivoren en ornithischians.

Referentie: “Een nieuwe kleine eendensnaveldinosaurus (Hadrosauridae: Lambeosaurinae) uit Marokko en de diversiteit van dinosauriërs in het laat-Maastrichtiaanse Noord-Afrika” door Nicholas R. Longrich, Xavier Pereda-Superbiola, Nathalie Bardet en Noureddine Jalil, 13 februari 2024, Wetenschappelijke rapporten.
doi: 10.1038/s41598-024-53447-9

Het onderzoek werd gefinancierd door het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling en het Ministerie van Wetenschap en Innovatie.