Mysterieuze Dyson-ballen kunnen een andere verklaring hebben, zeggen wetenschappers: ScienceAlert

Dyson Spheres zijn een raadselachtige uitweiding geweest in de zoektocht naar buitenaardse intelligentie. Onlangs zijn zeven sterren geïdentificeerd als mogelijke kandidaten, waarvan de meeste straling in infrarode golflengten wordt uitgezonden.

Dit is waarschijnlijk een teken van hitte afkomstig van de opstelling van het ruimtevaartuig rond de ster, maar helaas heeft een nieuw artikel een andere, iets minder opwindende verklaring; Stofblokkerende sterrenstelsels.

Er zijn een aantal manieren om op buitenaardse wezens te jagen en een daarvan is het zoeken naar tekenen van grootschalige projecten in de ruimte. Voer het Dyson-domein in. Het idee werd voor het eerst voorgesteld door Freeman Dyson in 1960 om te beschrijven dat geavanceerde beschavingen energiecomplexen en zelfs habitats rond een ster zouden plaatsen om zijn kracht te benutten.

Uiteindelijk zou deze infrastructuur waarschijnlijk de hele ster omringen, en Dyson redeneerde dat het mogelijk zou zijn om een ​​signatuur zoals een teveel aan infrarood licht te detecteren.

De resultaten van het Hephaestus Project onthulden de zeven M-type sterren uit een steekproef van 5 miljoen sterren ontdekt door Gaia. De astronomische satelliet is gebruikt om de sterren in de Melkweg in kaart te brengen en is van groot nut geweest voor veel onderzoeken.

Gegevens van 2MASS (Nine Micron Sky Survey) en WISE (Wide Field Infrared Survey Explorer) werden ook gebruikt om sterren te identificeren die de verwachte overmaat aan infraroodstraling lijken te vertonen.

in Het laatste blad Door hoofdauteur Tongtian Ren en zijn team hebben ze de resultaten van het project onderzocht en zich verdiept in de potentiële aard van de kandidaatgebieden. Het team combineerde informatie uit Very Large Sky Survey (VLASS)-gegevens en verschillende andere radioonderzoeken van de hemel.

Ze zochten naar radiobronnen binnen een straal van 10 boogseconden rond de Gaia-locaties van de kandidaten. Merk op dat de volle maan een doorsnede van 1860 boogseconden heeft.

Voor drie van de kandidaten, A, B en G, zijn radiobronnen gevonden. De nauwkeurigheid van de bronnen lag respectievelijk binnen 4,9, 0,4 en 5 boogseconden, en kandidaat G werd in meerdere radioonderzoeken gevonden. De conclusie van het team is dat het onwaarschijnlijk is dat de zeven sterren Dyson-ballen zijn, maar in plaats daarvan een soort extragalactisch fenomeen zijn. De meest waarschijnlijke verklaring is de aanwezigheid van een ver sterrenstelsel dat verduisterd wordt door stof!

De aanwezigheid van stof zou de verdeling van infrarode energie in de spectra van de twee objecten vervuilen. Van de andere kandidaat, kandidaat B, wordt ook gedacht dat het een ver sterrenstelsel is, maar hij bevindt zich binnen een zeer korte zichtlijn van een dwergster van het M-type.

Zeer vergelijkbaar met Kandidaten A en B, heeft Kandidaat G een spectrum dat luide actieve galactische kernen onthult met ultralichte jets die zich naar buiten uitstrekken. De sterrenstelsels zijn waarschijnlijk verre quasars die enorme hoeveelheden straling uitzenden, maar ondoorzichtige hete stofwolken blokkeren het grootste deel van de straling, behalve infrarood.

Hoe zit het met de andere vier kandidaten? Tot op heden is er geen passende radiobron gevonden. Dit betekent niet dat het model van een heet, met stof gehuld sterrenstelsel een onvoldoende verklaring is, maar eerder dat potentieel radioonderzoek met een hogere resolutie nodig is.

Het kan natuurlijk ook zo zijn dat het technologische velden zijn die rond verre sterren draaien. Hoe graag ik ook zou willen dat dit waar is, er is nog geen bewijs daarvoor.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd door Het universum vandaag. leest Origineel artikel.