Afbeeldingsbron, Andreas Solaro/AFP
- auteur, Laura Josey
- Rol, BBC nieuws
“De ziel van Europa is in gevaar”, waarschuwde de Spaanse premier Pedro Sanchez collega-centrumlinkse Europese politici die in Rome bijeen waren gekomen in de aanloop naar een zware EU-verkiezingscampagne.
Op het spel stond hoe de ogenschijnlijk onstuitbare opkomst van rechtse en extreemrechtse partijen in de stemming voor het Europees Parlement, die donderdag in Nederland begint en tot zondag in alle 27 EU-lidstaten doorgaat, een halt kan worden toegeroepen.
Slechts vier EU-lidstaten hebben centrumlinkse of linkse partijen in hun regering, en de recente stemresultaten zijn slecht. De voortekenen voor de komende dagen zijn niet goed.
Europees links verkeert in een ‘slechte gezondheid’, zegt professor Marc Lazar van Sciences Po in Parijs en de Louis Universiteit in Rome, het resultaat van een gestage achteruitgang die eind jaren negentig en begin jaren 2000 begon.
Centrumlinks in de Europese Unie vormt de op een na grootste fractie in het vertrekkende Europese Parlement. Ze staan bekend als de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten en er wordt van hen verwacht dat ze op zijn best vasthouden aan hun 139 zetels in het parlement met 720 zetels.
Het zijn de rechtse partijen in Europa die de wind blazen, en elk succes dat centrumlinks boekt zal waarschijnlijk worden gecompenseerd door verliezen elders.
Er wordt verwacht dat socialisten en democraten in slechts vier landen het voortouw zullen nemen Zweden, Denemarken, Litouwen en Malta. Zelfs dan bereiden de Deense sociaal-democraten, onder leiding van premier Mette Frederiksen, zich voor op een aanzienlijke daling van de steun.
Het is een van de slechts vier landen van de 27 lidstaten waar centrumlinkse of linkse partijen aan de macht zijn. Spanje, Duitsland en Malta Zij zijn de anderen.
Afbeeldingsbron, Pontus Lundal/TT Nieuwsagentschap/AFP
Verwacht wordt dat hun conservatieve tegenstanders de Spaanse socialisten onder leiding van Pedro Sanchez en de sociaal-democraten van de Duitse bondskanselier Olaf Scholz – de Duitse christen-democraten en de Spaanse Volkspartij – zullen overtreffen.
De partij van Schulz verliest gestaag haar steun sinds ze de federale verkiezingen van 2021 heeft gewonnen, en strijdt nu om de tweede plaats met de extreemrechtse partij Alternative für Deutschland (AfD).
Pedro Sánchez staat er beter voor dankzij het controversiële amnestieakkoord dat hij sloot met de Catalaanse pro-onafhankelijkheidspartijen. Maar dat maakte hem ook kwetsbaar voor kritiek van de extreemrechtse Volkspartij en Vox.
Voor sommige linkse oppositiepartijen zou de situatie nog veel erger kunnen worden, omdat zij te maken krijgen met extreemrechtse overheersing.
Centrumlinkse partijen zijn de afgelopen jaren afgestapt van traditionele socialistische ideeën en in de richting van een liberaler beleid gegaan, waardoor ze nu ‘zeer vergelijkbaar’ zijn met centrumrechts, dat ‘meer op centrumrechts lijkt’, zegt Paul Zirka, een partij die senior beleidsmedewerker bij de European Council on Foreign Relations. Het land is net zo pro-Europees, met vergelijkbare standpunten over het economisch en klimaatbeleid.
Uit de laatste onderzoeken blijkt dat de meeste Europeanen armoede, de volksgezondheid, de economie, defensie en veiligheid van de EU als hun belangrijkste zorgen beschouwen.
Hoewel het SPD-manifest belooft deze kwesties aan te pakken, zegt professor Mark Lazar dat het voor veel kiezers te laat is, omdat links er niet in slaagde hen te beschermen toen ze de kans hadden.
Afbeeldingsbron, Telmo Pinto/NoorPhoto
Terwijl links zich in de sociale en economische strijd naar het centrum verplaatste, werden rechts en extreemrechts sterker, zegt Paul Zerka. De omsingelingsoperaties hadden tot doel de meer extreme partijen op afstand te houden en versterkten vervolgens de perceptie dat zij, en niet links, de echte oppositie tegen het centrum vormden.
Toen begon links kwesties als gender, homorechten of groene politiek te verdedigen: erg populair onder jonge stedelijke kiezers, maar minder populair onder arbeidersgezinnen.
“In veel Europese landen wordt centrumlinks nu gezien als de rijke progressieve elite in de steden”, zegt Zirka.
Sommige linkse partijen hebben dit opgemerkt en combineren progressief en conservatief beleid.
Deense sociaal-democraten Het land heeft een harde lijn gevolgd op het gebied van immigratie Roemenië: Sociaal-Democratische Partij De combinatie van conservatieve waarden en eurosceptische tendensen met centrumlinks economisch beleid.
Migratie heeft het Europese politieke debat de afgelopen tien jaar gevormd en gedefinieerd, en veel ‘oud-linkse’ kiezers hebben elders naar oplossingen gezocht.
De Franse Nationale Rally, geleid door Marine Le Pen en Jordan Bardella, is succesvoller dan de meeste andere partijen in het aantrekken van kiezers met haar anti-immigratieplatform. De Nationale Frontpartij ligt bij deze verkiezingen ver voor op al haar concurrenten.
Uit een Frans onderzoek dat kort na de Franse verkiezingen van 2022 werd uitgevoerd, bleek dat 42% van de mannen en vrouwen uit de arbeidersklasse hun stem uitbrachten op Marine Le Pen. Een burgemeester van het Front National zei dat links “zijn basisprincipes vergat toen het minderheden steunde in plaats van arbeiders – terwijl wij ze verdedigden.”
over de Alpen, Italiaanse Democratische Partij (PD) Hij heeft moeite gehad om een samenhangende lijn te vinden om de anti-immigrantenboodschap te weerleggen die werd verspreid door de extreemrechtse beweging Broederschap van Italië van Giorgia Meloni. Het land is nog steeds intern en binnen de oppositie verdeeld, maar zou bij deze verkiezingen op de tweede plaats moeten komen na directe buitenlandse investeringen.
Afbeeldingsbron, David Costa/AFP
Het is niet allemaal slecht nieuws voor links.
Socialisten in Frankrijk Nu hebben we met Raphael Glucksmann een nieuwe kampioen, die naar voren kwam als een gematigde pro-Europese leider na de ineenstorting van de coalitie van linkse partijen bij de Franse verkiezingen twee jaar geleden.
Gematigden voelen zich lange tijd vervreemd door de antikapitalistische en eurosceptische Jean-Luc Mélenchon, die jarenlang de meest prominente figuur van Frans links was.
Glucksmann, lid van het Europees Parlement sinds 2019, heeft geen hoop om Jordan Bardella’s National Rally-partij te pakken te krijgen, maar strijdt om de tweede plaats met de centristische Renewal-lijst, gesteund door president Emmanuel Macron.
Sociaaldemocratische Partij van Zweden De partij zal naar verwachting in juni 30% van de stemmen krijgen en blijft de grootste partij in Zweden, ondanks de aanwezigheid van een centrumrechtse coalitie in de regering.
Maar dit zijn slechts muggenzifters van een beweging die ooit het Europese toneel domineerde.
De afgelopen tien jaar is de EU getuige geweest van gebeurtenissen die traditioneel pro-Europees links zouden hebben versterkt – van Covid-19 tot de oorlog in Oekraïne en de strijd tegen de klimaatverandering – zodra het belang van een gemeenschappelijk Europees antwoord duidelijk werd. .
De huidige crisis op het gebied van de kosten van levensonderhoud had voor linkse politici ook een kans kunnen zijn om sterkere welzijnsmaatregelen te eisen.
Commentatoren zijn van mening dat een deel van het probleem te wijten kan zijn aan de leiders van vandaag.
Olaf Scholz wordt beschuldigd van besluiteloosheid ten aanzien van Oekraïne, terwijl de centrumlinkse leider van Italië, Elie Schlein, wordt bekritiseerd omdat hij te verdeeldheid zaait.
“We hebben al lange tijd geen grote linkse leiders zoals Tony Blair, Gerhard Schröder of François Mitterrand gezien”, zegt professor Lazar. “Als we nu nadenken over autorijden in Europa, denken we daaraan [Hungary’s Viktor] stedelijk, [Italy’s Giorgia] meloen, [France’s Marine] “LePen.”
Dat is de reden waarom Raphael Glucksmann in Frankrijk in relatief korte tijd zoveel aandacht van de kiezers heeft getrokken, en waarom zijn aanhangers beloven de “grote verrassing” van deze verkiezingen te zullen zijn.
More Stories
Het gebrek aan sneeuw op de berg Fuji is een groot probleem
Een functionaris zegt dat een dodelijke Israëlische aanval gericht was op een “waarnemer” op het dak van een gebouw in Beit Lahia
Groot budget – voor belastingen, leningen en uitgaven