Vergeten luchtfoto’s uit 1937 onthullen Antarctische anomalie

Een onderzoek met vergeten luchtfoto’s van walvisvaarders uit 1937 toonde aan dat het ijs in Oost-Antarctica stabiel was en zelfs groeide, ondanks enkele vroege tekenen van dunner worden.

Extreem weer, smeltende gletsjers en stijgende zeespiegels zijn allemaal indicatoren dat het klimaat en de gletsjers in de wereld zich in kritieke toestand bevinden. Een nieuwe studie uitgevoerd door de afdeling Aardwetenschappen en Beheer van Natuurlijke Hulpbronnen van de Universiteit van Kopenhagen heeft echter een positieve anomalie aan het licht gebracht.

Met behulp van honderden oude luchtfoto’s uit 1937, gecombineerd met moderne computertechnologie, konden onderzoekers de evolutie van gletsjers in Oost-Antarctica volgen. Dit gebied, dat zich uitstrekt over bijna 2.000 kilometer kustlijn, bevat evenveel ijs als de gehele Groenlandse ijskap. Door historische luchtbeelden te vergelijken met moderne satellietgegevens hebben de onderzoekers de beweging van gletsjers en veranderingen in omvang geïdentificeerd, waaruit blijkt dat het ijs de afgelopen 85 jaar niet alleen stabiel is gebleven, maar ook licht is gegroeid, deels als gevolg van de toegenomen sneeuwval.

“We horen voortdurend over klimaatverandering en nieuwe smeltcijfers, dus het is verfrissend om een ​​regio met gletsjers te observeren die al bijna een eeuw stabiel is gebleven”, zegt promovendus Mads Domgaard, eerste auteur van het onderzoek.

Het walvisschip Firern, met een Stinson Reliant aan boord, nabij de Klarius Mikkelsen Fjell in Lars Christensen Land, Oost-Antarctica. Krediet van het Noorse Poolinstituut

Vroege tekenen van verandering

Ondanks de algehele stabiliteit onthult het onderzoek ook de eerste tekenen van veranderingen in het zee-ijs rond de gletsjers, wat erop wijst dat deze stabiele gletsjers in Oost-Antarctica in de toekomst mogelijk zullen krimpen.

“Onze resultaten duiden ook op een zwakke toestand van het zee-ijs, waardoor drijvende ijstongen in gletsjers kwetsbaarder worden en niet zo groot kunnen worden als op vroege luchtfoto’s uit 1937 te zien is. We weten uit andere delen van Antarctica dat de oceaan een rol speelt.” Erg belangrijk.” “Het massale en toenemende smelten dat we bijvoorbeeld zien in West-Antarctica”, zegt Domgaard.

Voor luchtfotografie werd een Stinson Reliant poton (roepnaam LN-BAR) gebruikt. Het vliegtuig heeft een bereik van ongeveer 1.200 kilometer en in de vloer van het vliegtuig is een automatische camera van Zeiss geïnstalleerd. Krediet: Noors Poolinstituut

Verborgen voor de nazi’s

De meeste foto’s die in het onderzoek zijn gebruikt, zijn gemaakt tijdens een expeditie uit 1937, georganiseerd en betaald door de Noorse walvisvaarder Lars Christensen. De missie had tot doel de eerste kaarten van dit deel van Oost-Antarctica te produceren, maar vanwege de Duitse inval in Noorwegen zijn de kaarten nooit gepubliceerd. Sindsdien zijn de beelden opgeslagen in het Noorse Poolinstituut in Tromsø en vergeten.

Toen onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen over de expeditie lazen, realiseerden ze zich dat waardevolle beelden waarschijnlijk verborgen waren in archieven in Noorwegen. Ze reisden naar Tromsø en bekeken alle 2.200 foto’s die tijdens de expeditie waren gemaakt. Ze vulden de Noorse luchtfoto’s aan met afbeeldingen van dezelfde gletsjers uit Australische onderzoeken die tussen 1950 en 1974 werden uitgevoerd.

“Door historische luchtbeelden te vergelijken met moderne satellietgegevens hebben we belangrijke kennis over gletsjers verworven die we anders niet zouden hebben gehad”, zegt universitair hoofddocent Anders Björk van de Universiteit van Kopenhagen, die leiding geeft aan de groep die aan de historische beelden werkt Oude foto’s kunnen bijna honderd jaar nadat ze zijn gemaakt, worden gebruikt om nieuwe onderzoeksresultaten te genereren.”

Honnörbrygga-gletsjer in de Lützow-Holm-baai in 1937 vergeleken met een modern Landsat-satellietbeeld uit 2023. De 9 kilometer lange drijvende ijstong die op de afbeelding uit 1937 te zien was, verdween eind jaren vijftig en is niet meer gegroeid als gevolg van het verzwakkende zee-ijs. Bron: Mads Domgaard / Noors Poolinstituut

Mogelijkheid tot snelle stijging van de zeespiegel

De Antarctische ijskap krijgt steeds meer aandacht van onderzoekers vanwege de mogelijkheid dat de zeespiegel zeer snel zal stijgen. In tegenstelling tot Groenland was er tot de jaren negentig heel weinig bekend over de gletsjers van Antarctica, toen de eerste goede satellietwaarnemingen beschikbaar kwamen.

“Vroege observaties van gletsjers zijn zeer waardevol omdat ze ons een uniek inzicht geven in hoe ijs evolueert door wisselend klimaat en of de huidige veranderingen in het ijs verder gaan dan de natuurlijke cyclus van opmars en terugtrekking van gletsjers”, legt Domgaard uit.

Ingrid Christensen, echtgenote van Lars Christensen, nam deel aan talloze expedities naar Antarctica en wordt beschouwd als de eerste vrouw die voet op Antarctica zette. Hier wordt ze gezien in een Stinson-vliegtuig uit 1937 dat zich voorbereidt om de Noorse vlag boven het landgebied van Oost-Antarctica te laten vallen. Krediet: Noors Poolinstituut

Verbetering van voorspellende modellen

Volgens de onderzoeker zijn robuuste langetermijngegevens essentieel om nauwkeurige voorspellingen te kunnen doen over de toekomstige ontwikkelingen van gletsjers en de stijging van de zeespiegel, en deze studie biedt nieuwe inzichten in een uitgestrekt gebied van Oost-Antarctica.

“Lange gletsjerreeksen verbeteren ons vermogen om nauwkeurigere modellen te maken van toekomstige gletsjerveranderingen, omdat modellen worden getraind op historische waarnemingen”, concludeert Björk.

De resultaten zijn onlangs gepubliceerd in Natuurcommunicatiehet resultaat van een gezamenlijke inspanning van onderzoekers van de Universiteit van Kopenhagen, het Norwegian Polar Institute, de Arctic University in Noorwegen en het Institute of Environmental Earth Sciences in Frankrijk.

Een algemene kaart van de route van de missie in 1936/1937 en de door onderzoekers onderzochte gebieden. Krediet: Mads Domgaard

Meer over de studie

• Van de 2.200 foto’s die in 1937 vanuit watervliegtuigen werden gemaakt, werden er 130 geselecteerd voor analyse.
• De onderzoekers combineerden historische beelden met moderne satellietgegevens om 3D-reconstructies van de gletsjers te maken.
• De Noorse luchtfoto’s werden aangevuld met 165 luchtfoto’s van dezelfde gletsjers uit Australische onderzoeken uitgevoerd tussen 1950 en 1974. Hierdoor konden de onderzoekers de evolutie van gletsjers over verschillende perioden onderzoeken en historische ijsstroomsnelheden voor geselecteerde gletsjers berekenen.
• Vergeleken met recente gegevens zijn de ijsstroomsnelheden niet veranderd. Hoewel sommige gletsjers in een kortere gemiddelde periode van tien tot twintig jaar zijn afgenomen, zijn ze op de lange termijn stabiel gebleven of licht gegroeid, wat duidt op een evenwichtig systeem.

Referentie: “Vroege vluchtbeelden onthullen 85 jaar gletsjergroei en stabilisatie in Oost-Antarctica” door Mads Domgaard, Anders Schumaker, Elisabeth Isaacson, Roman Milan, Flora Huiban, Amaury Deheke, Amanda Fleischer, Geir Möhholdt en Jonas K. Andersen en Anders. A. Björk, 25 mei 2024, Natuurcommunicatie.
doi: 10.1038/s41467-024-48886-x

Het onderzoek werd gefinancierd door de Velum Foundation.