Van Rabiot tot Durham: de loting van Frankrijk met Nederlandse shows gaat niet goed | Frankrijk

Ik benZonder Kylian Mbappe koos Didier Deschamps in het 0-0-gelijkspel tegen Nederland voor een typisch conservatieve aanpak. Terwijl de Franse verdediging floreerde, gingen hun (zeer weinige) offensieve elementen verloren en waren ze niet effectief.

Mignon-stappen

L’Équipe beloonde Mike Mignon terecht, die die avond vier reddingen maakte, waarvan drie uitstekend, een 8, waarbij hij niet alleen zijn schot-stoppen prees, maar ook zijn distributie. Een deel van Lille’s titeldrang in 2021 – zij het ingetogen – is dat Mignon geen tiener is; Tegen het einde van het toernooi werd hij 29, maar er waren nog steeds vragen over zijn capaciteiten op het grootste podium. Hij maakt sinds 2019 deel uit van de Franse ploeg, ondanks zijn sterke vorm bij Milan, en heeft meer dan een dozijn interlands op zijn naam staan ​​sinds hij Hugo Lloris als eerste keuze verving na zijn pensionering.

Het is waar dat Lloris, de maker van Franse platenoptredens, de ware legende van zijn land is, maar gezien zijn indrukwekkende spel zou je op dit punt kunnen discussiëren. Les Blues Mignon is over het algemeen sterk met het doelpunt. Nu hij vier keer op rij de nul heeft gehouden, heeft hij zich ontwikkeld tot het type doelman wiens aanwezigheid en natuurlijke kwaliteit hem tot een rustig centrum voor dit team zullen maken. Net als op andere gebieden van het veld tegen Nederland, helpen zijn vaardigheden – in het net en het organiseren van een verdediging – het team bij elkaar te houden als ze het met elkaar oneens zijn.

Positieproblemen van Rabiot

Adrien Rabiot speelde een hybride breed-centrale rol die leek op de rol die Blaise Matuidi gebruikte op het WK van 2018. Het onvermoeibare rennen van Adrien Rabiot beperkte de prestaties van de bruisende rechterflank van Oranje, terwijl Jérémie Frimpong en Denzel Dumfries stil waren. Avond. Zijn vermogen om ruimte te delen met Theo Hernandez liet te wensen over, maar Rabiot verwierp zijn onverschillige vorm voor zijn club nogmaals dan zijn effectieve spel voor zijn land.

Naast zijn relatie met Hernández heeft Rabiot’s meer geavanceerde positie hem in situaties gebracht waarin zijn besluitvorming aan de bal een negatieve invloed kan hebben op de capaciteiten van zijn team in de toekomst – helaas. Hoe gewillig een loper Rabiot ook was, zijn spel was op belangrijke momenten slecht en de Nederlander leek moeite te hebben om te begrijpen hoe hij hem moest volgen. Zijn beslissing om beide door te geven aan Antoine Griezmann in het zesmetergebied was een moment dat in het geheugen blijft hangen, maar over het algemeen leek hij moeite te hebben om aansluiting te vinden bij stretchplay en Marcus Durham en Griezmann. Onbekende rol – misschien is de wedstrijd tegen Polen een kans om Bradley Barkola als vaste vleugelspeler te starten?

Het belang van Conde neemt toe

De hoge kwaliteit van Conte in deze wedstrijd heeft in dit stadium weinig overdrijvingen opgeleverd wat betreft de mate van verrassing in deze kwartalen. Zijn selectie kwam voor velen als een verrassing vanwege een blessure, vormverlies op clubniveau en een ontslag voor het Midden-Oosten. Maar aangezien hij in de eerste wedstrijd tegen Nederland speelde, was hij efficiënt, ondanks dat hij naast Aurélien Tchouaméni een meer geavanceerde rol speelde in de diepte van het paar.

Conte werkte hard om het spel op te breken en op een andere avond werkte hij met briljante, nauwkeurige passing binnen zijn grenzen om de aanval te vergemakkelijken. Zijn inspanningen waren grotendeels vruchteloos toen hij de bal naar Griezmann en Rabiot bleef sturen, maar het was geen understatement om te zeggen dat hij weer van wereldklasse zou zijn, ondanks dat hij in een andere stijl speelde met verschillende spelers na een lange periode weg van het topniveau. internationaal voetbal. Alleen al zijn kwaliteit is cruciaal voor de hoop van Frankrijk om dit toernooi te winnen.

Duram maakt opnieuw een fout

Net als Mignon is Durham ook geen tiener; hij wordt later deze zomer 27 en heeft een aantal grote onderscheidingen op clubniveau gewonnen, waarbij hij meer dan twintig interlands op zijn naam heeft staan. Maar hij zette een teleurstellend cijfer neer voor zijn land, tenminste tijdens zijn rol als leider, wat werd onderstreept door zijn twee doelpunten. Les Blues.

Tegen Nederland faalde hij, zonder een natuurlijkere spits (zoals hij dit seizoen bij Inter deed), vaak. Hij wilde graag diep zakken met zijn holdup-spel en het werk doen om zijn teamgenoten in het spel te brengen, maar door de onbalans die ontstond door Rabiot als nominale linksback te hebben, stortte deze combinatie grotendeels in. Deze tweede helft is uiteraard afhankelijk van de tactiek van Deschamps, maar het lijkt onwaarschijnlijk dat Durham het middelpunt van Frankrijk zal zijn, en je zou je zelfs kunnen afvragen of Deschamps hier een truc heeft gemist (zonder Karim Benzema). Neem Alexandre Lacazette, die de afgelopen twee seizoenen onberispelijke prestaties heeft geleverd voor Lyon.

Gebrek aan eindproduct van Dembélé

Als er zoiets bestaat als een typisch optreden van Ousmane Dembélé, dan is het deze wedstrijd. De flankspeler van Paris Saint-Germain was af en toe aan het chillen en hekelde Cody Kakbow in een moment gemaakt voor sociale media. Hij stopte nooit met proberen te creëren, op verschillende manieren naar binnen te snijden en de bal naast te trekken, maar het probleem was – zoals PSG dit seizoen heeft gedaan – niet scherp genoeg voor de gelegenheid.

Zijn beide schoten misten het doel en hij liet een vreemd moment zien, waaronder een delicate tik voor Griezmann in de tweede helft, voordat een gebrek aan eindproductie hem opnieuw in de steek liet. Zijn sterke prestatie tegen Barcelona in de Champions League is een verre herinnering. De kans is kleiner dat Dembélé in dit systeem wordt geschrapt, maar als Frankrijk nog steeds met drie man zou spelen, moet je je afvragen of Dembele, in dit soort vorm, in beeld zou zijn.

Had Deschamps zijn tactiek verkeerd?

Hoe zit het ten slotte met Deschamps? Er bestaat geen twijfel dat Frankrijk zijn geluk had in deze wedstrijd – de reddingen die Mignon maakte waren van een veel hoger niveau dan die van zijn Nederlandse teamgenoot Bart Verbruecken, en de beste kans van Frankrijk kwam in de tweede helft met een kopbal van Dechoumeni. Maar zat Deschamps fout in zijn tactiek? Ja, een defensief gelijkspel tegen Nederland is geen schande, maar het zet Frankrijk ook op een achterstand. Oranje tafel, en zal in de kwartfinales een lastige strijd tegemoet gaan.

Maar ondanks bewezen aanvalsmogelijkheden (Kingsley Coman, Olivier Giroud) en intrigerende wildcards (Barkola, Randall Kolo Mwani), was Deschamps traag met het doorvoeren van wijzigingen, waardoor hij slechts twee wissels maakte met nog 15 minuten te spelen. Misschien zag hij een driekoppig middenveld met Griezmann in een diepere rol en Giroud gevaarlijker starten, maar zonder focus of veel samenhang voor het team, waardoor individueel talent de wedstrijd zou beslissen. Het is een gok die niet vaak loont met Mbappé in het team, maar die bij zijn afwezigheid zijn grenzen lijkt te hebben.