Academische musea bevorderen corruptie – hier leest u hoe u dit kunt oplossen

Academie Filmmuseum

Kevin Winter/Getty Images

Het Academiefilmmuseum was een commercieel succes en een kritieke mislukking.

In een tijdperk waarin het aantal kijkers voor de Oscars is afgenomen, heeft de sterke kaartverkoop van het nieuwe instituut – met bijna 2 miljoen bezoekers sinds de opening in september 2021 – het tot een belangrijke attractie in Los Angeles gemaakt, wat de kas van de Academie een impuls heeft gegeven en aanleiding heeft gegeven tot de opening van het museum. directeur, Bill Kramer, om… Was CEO van AMPAS, de moederorganisatie. Echter, met uitzondering van vernieuwingHoewel dit museum de zwarte Amerikaanse filmindustrie aan het begin van de jaren zeventig diepgaand laat zien, zijn de tentoonstellingen slechts nutteloze retoriek, die beter aansluit bij de lokale toeristische attractie die het vertegenwoordigt dan bij de mondiale instelling die het wil zijn.

Er was een vrolijke fanservice (een groot eerbetoon aan de Japanse animatiemeester Hayao Miyazaki) en loyale secundaire spotlights op beroemde maar minder bekende sterren als redacteur Thelma Schoonmaker en regisseur Oscar Micheaux. Dan was er het eerste onderzoek van het museum naar de filmindustrie, dat zware klappen kreeg vanwege wat werd gezien als angstige en overdreven politieke correctheid, gekoppeld aan een parochiale visie die zich weinig bekommerde om het Hollywood-studiosysteem en zijn grondleggers. Het artikel van filmhistoricus Sam Wasson was getiteld ““Kleine gouden mannetjes, grote witstaarten.”

Dit voorjaar probeerde het museum dit recht te zetten door een blik te werpen op de Joodse immigrantenmagnaten die de filmindustrie begonnen, die het museum ‘ HollywoodlandDe zaak kreeg negatieve reacties van een groep insiders uit de entertainmentindustrie, waaronder zakenmagnaat Casey Wasserman, producer Lawrence Bender, acteur David Schwimmer en schrijver Amy Sherman-Palladino. En in een bericht, Genaamd De tentoonstelling is ‘antisemitisch’ vanwege de focus op goed gedocumenteerde en niet-vleiende biografische feiten over de onderwerpen, waaronder vrouwenhaat en hebzucht. Directeur Alma Harrell, lid van de inclusiecommissie van het museum, zei: ontslag nemen Na het bekijken van de tentoonstelling.

Anderen reageerden op deze kritiek. De New Yorker Schrijver Michael Shulman, die verslag heeft gedaan van de Oscars en de filmindustrie, Ruzie maken “Hun erfenis is zeer gemengd, en als je daar afstand van doet, volg je de geschiedenisschool van Ron DeSantis.” Het museum heeft zich sindsdien echter verontschuldigd voor “het gebruik van uitdrukkingen die onbedoeld stereotypen kunnen versterken” en heeft een externe groep deskundigen aangekondigd, waaronder huidige en voormalige hoofden van verschillende musea met een Joods thema, om advies te geven over de beloofde wijzigingen in de tentoonstelling. Sommige zijn inmiddels geïmplementeerd. “Toen ik voor de herziene versie stond, voelde ik me verdrietig en boos”, zei Schulman. boeken Na een bezoek aan de herziene tentoonstelling. (Neal Gabler, die het definitieve boek over de Joodse stichters schreef, Een eigen imperiumwerd geraadpleegd over het initiële bod van Hollywoodland.)

Deze laatste controverse benadrukt de overkoepelende kwestie in het Academiemuseum. een taak Ons doel is niet alleen om het maken van films te vieren, maar om “de heersende verhalen over cinema te contextualiseren en uit te dagen.” Met andere woorden: een medium dat nog maar een eeuw oud is, in vraag stellen met dezelfde ernst die al lang aan de meer gevestigde kunsten en wetenschappen wordt gegeven. Dit medium mist nu echter de capaciteit om deze taak te vervullen.

Ik houd mij al lange tijd bezig met het bestuur van non-profitorganisaties Hollywood-verslaggever De tentoonstellingsexperts met wie ik tien jaar geleden sprak, documenteerden de opkomst en ontwikkeling van het Academiemuseum voordat het in gebruik werd genomen. De experts van de oppositie met wie ik tien jaar geleden sprak, hadden zich al geconcentreerd op de fundamentele spanning tussen de ogenschijnlijke ambities van het establishment en het beheer van inherent conflicterende kiesdistricten. Zelfs toen waren ze bezorgd over de manier waarop de structurele nabijheid van het museum tot Hollywood de geloofwaardigheid ervan zou kunnen belemmeren. “Het lijkt op een spinnenweb”, merkte Sandra Garcia Myers op, destijds bibliothecaresse voor filmkunst aan de Universiteit van Zuid-Californië. “Gaan ze lastige vragen stellen? En als ze ze niet willen beantwoorden, zullen ze dat dan doen.” Bespreek ze op z’n minst binnen een jaar, zelfs aan de hand van de tentoonstellingen.’

De Academy of Motion Picture Arts and Sciences weet hoe ze strikte instellingen moet koesteren en beschermen. Bewijs hiervan is te vinden in het Pickford Centre for the Study of Motion Pictures, een enorm archief met filmafdrukken, en de Margaret Herrick Library, een wereldberoemde opslagplaats van Hollywood-documenten.

Maar haar jonge museum – dat profiteert van een spraakmakende locatie op de campus van het Los Angeles County Museum of Art – is brutaal. Misschien nog erger: hij lijkt bang voor provocatie. Dit is jammer, maar beheersbaar als hij publieksvriendelijke werken aflevert, zoals de komende sciencefictionshow ‘Cyberpunk’. En dat is fataal als het zoveel meer zou moeten doen dan dat, als een kritische, onwankelbare stem van het denken, vooral nu de belegerde wereld van de cinema worstelt met zijn eigen existentiële crises, van de ineenstorting van theaters tot de aantasting van kunstmatige intelligentie. .

Wat het museum mist nu het met de werkzaamheden is begonnen, zijn de garanties die ontstaan ​​bij een goed beheer. Raad van Toezicht Het is een plek vol zwaargewichten, een mix van geliefde namen in de entertainmentwereld (Mickey Lee, Tom Hanks, Jim Gianopulos) en zakenmensen op wie ze kunnen rekenen om te helpen met fondsenwerving en om politieke problemen op te lossen. Maar wat duidelijk ontbreekt is elk Figuren met een ervaren achtergrond runnen grote, ambitieuze musea – met uitzondering van de symbolische zetels van Kramer en de nieuw aangestelde directeur van het museum, Amy Homa. Geen van beide wordt verstrekt Hollywood-verslaggever om hun inspanningen te bespreken; Geen van hen heeft enige ervaring met het leiden van tentoonstellingen.

De directiekamer heeft gerespecteerde individuen uit de museumwereld nodig die hun onafhankelijkheid beter kunnen laten gelden, wat in dit geval betekent dat ze als bolwerk dienen tegen ideologische en bedrijfsbelangen. (Een tentoonstellingscentrum dat zich met de filmindustrie bezighoudt, moet te maken krijgen met speciale druk en publieke tests met betrekking tot de weergave van bedrijfsmateriaal.) Wie financiert het?) Het uitbreiden van het aantal trustees, of het vergroten van de bestaande groep, zou de situatie verbeteren.

Er bestaat geen twijfel over dat het Academiemuseum profiteert van de bescherming van de Academie voor Kunsten en Maatschappijwetenschappen en haar leden en aangeslotenen. Hij zal zijn uitgesproken ambities echter alleen kunnen verwezenlijken nadat hij zichzelf op de juiste manier isoleert van de entiteit die hem heeft voortgebracht.