Wetenschappers gebruikten beelden verzameld door NASA’s DART-missie voor het monitoren van asteroïden om een gedetailleerder beeld te schetsen van hun asteroïdedoelen Didymos en Demorphos. Het onderzoek kan helpen de vorming en evolutie van binaire asteroïden zoals deze beter te begrijpen.
DART, wat staat voor Double Asteroid Redirection Test, kwam alleen in botsing met het kleinste hemellichaam in dit binaire asteroïdenstelsel, de kleine maan Demorphos, die rond de grotere ruimtesteen Didymos draait. Het doel was echter om erachter te komen hoeveel een dergelijke botsing beide objecten zou beïnvloeden. Gegevens verzameld tijdens deze succesvolle missie kunnen wetenschappers helpen een planetaire verdedigingsmissie beter te plannen om een asteroïde op ramkoers met de aarde af te leiden.
Voordat het DART-ruimtevaartuig op 26 september 2023 in botsing kwam met Dimophos, kon het beelden vastleggen van de twee asteroïden die zich dichtbij de aarde bevinden. In combinatie met gegevens van de Light Italian Cubesat for Imaging of Asteroids (LICIACube) -missie konden onderzoekers enkele geologische kenmerken en fysieke eigenschappen van Didymos en Demorphos identificeren.
Het team, onder leiding van Olivier Barnouin van het Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory, bestudeerde het oppervlak van Didymos, de grotere asteroïde. De onderzoekers ontdekten dat Didymos op grote hoogte ruig is en grote rotsblokken herbergt van 10 tot 160 meter (33 tot 525 voet) en veel kraters. Op lagere hoogten wordt het oppervlak van deze asteroïde gladder, met minder grote rotsen en kraters.
De kleinere maan, Dimorphos, heeft rotsen die het oppervlak bedekken die sterk in grootte variëren. Hoewel het oppervlak van Dimorphos grotendeels kratervrij is, zit het vol kloven of ‘spleten’.
De resultaten hielpen Barnwyn en zijn collega’s vaststellen dat Demorphos waarschijnlijk is ontstaan uit materiaal dat door Didymos werd weggegooid en vervolgens onder invloed van de zwaartekracht samenklonterde.
Het team gebruikte het aantal kraters op de twee asteroïden om hun leeftijd te meten. Ze stelden vast dat het moederlichaam Didymos 12,5 miljoen jaar oud is, tussen de 40 en 130 keer ouder dan Demorphos. Het team schatte de leeftijd van de jonge maan op ongeveer 0,3 miljoen jaar.
VerwantNASA’s DART-missie die in botsing kwam met de asteroïde veranderde de vorm van zijn doelwit volledig
Door de grootte en verspreiding van de rotsen over Dimorphos te bestuderen, kon een afzonderlijk team van wetenschappers onder leiding van Maurizio Baiola van het INAF Astronomisch Observatorium in Padua vaststellen dat ze op verschillende tijdstippen ontstonden en niet allemaal tegelijk.
Dit betekent dat de rotsen op het oppervlak van Dimorphos rechtstreeks van Didymos zijn geërfd, wat het idee ondersteunt dat kleine manen in binaire asteroïdesystemen zijn samengesteld uit materiaal dat van hun grotere partners is gevallen. Dit proces verklaart ook de aanwezigheid van een duidelijke bergkam op de evenaar van het moederlichaam, Didymos.
Een ander team van onderzoekers onder leiding van Naomi Murdoch van de Universiteit van Toulouse onderzocht rotssporen die op het oppervlak van Didymos waren terug te vinden. Ze ontdekten dat het oppervlak van Didymos uit een extreem zacht materiaal bestaat, dat veel minder gewicht kan dragen dan droog zand op aarde of maangrond op de maan.
Ondertussen ontdekten Alice Luchetti, van het INAF Astronomical Observatory in Padua, en haar collega’s dat gesteenten op het oppervlak van Dimorphos in een periode van ongeveer 100.000 jaar afbreken door een proces dat ’thermische vermoeidheid’ wordt genoemd en dat het gevolg is van temperatuurveranderingen die microfracturen veroorzaken. In de rotsen.
Hoewel 100.000 jaar voor ons misschien heel lang lijkt, is het in geologische termen een korte periode, vooral in een zonnestelsel dat ongeveer 4,6 miljard jaar oud is. Dit betekent dat de hittestress die Dimorphos ervaart snel is. Dit is de eerste keer dat we getuige zijn geweest van snelle thermische stress op een rotsachtige asteroïde die bestaat uit silicaatmaterialen, nikkel en ijzer.
Een derde team, onder leiding van onderzoeker Colas Rubin van de Universiteit van Toulouse, vergeleek 34 grote rotsen op het oppervlak van Dimorphos, variërend in grootte van 1,67 meter tot 6,7 meter, met rotsen gevonden op de ‘puinhoop’. “asteroïden Itokawa en Ryugu, en tussen hem.
Ze vonden overeenkomsten tussen de morfologie van de rotsen van al deze asteroïden en suggereerden Rubin en zijn collega’s een gemeenschappelijk mechanisme van vorming en evolutie.
De resultaten van de teams dragen bij aan het schetsen van een gedetailleerd beeld van het Didymos-systeem zoals het was vóór de botsing van een ronddraaiend ruimtevaartuig met de planeet Demorphos. Deze resultaten kunnen helpen bij de voorbereiding van de volgende Hera-missie van het European Space Agency.
Het Hera-ruimtevaartuig zal naar verwachting in oktober van dit jaar worden gelanceerd en zal in september 2026 een ontmoeting hebben met Didymos en Demorphos. Het Hera-ruimtevaartuig, opererend in het binaire systeem van Didymos, zal gegevens met hoge resolutie vastleggen die een uitgebreider onderzoek van het systeem mogelijk maken. zoals blijkt na een botsing. Ze draaide zich om. Dit zou wetenschappers moeten helpen de gevolgen van een Dart-botsing met Dimorphos beter te bepalen.
De onderzoekspapers van de drie onderzoekers zijn dinsdag (30 juli) gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
“Bierliefhebber. Toegewijde popcultuurgeleerde. Koffieninja. Boze zombiefan. Organisator.”
More Stories
Een nieuw rapport zegt dat het gebruik van ras en etniciteit soms “schadelijk” is in medisch onderzoek
SpaceX lanceert 23 Starlink-satellieten vanuit Florida (video en foto’s)
NASA zegt dat de “Halloween-komeet” zijn vlucht langs de zon niet heeft overleefd