Een versteend wezen zou een raadselachtige tekening op een rotswand kunnen verklaren

Op een zandstenen klif in Zuid-Afrika vertelt een serie schilderijen over een dramatische strijd. Speren vliegen terwijl schilddragende krijgers aanvallen. Dieren, waaronder miereneters en tientallen antilopen, liggen verspreid over het slagveld.

Deze dramatische rotskunst, bekend als de Horned Serpent Painting, is naar schatting meer dan 200 jaar oud. Naast de bekende wilde dieren in het gebied, vind je er ook een Cioacea-wezen met het langwerpige lichaam van een hagedis en het slagtandengezicht van een zeepaardje. Zijn huid is bedekt met stippen. Dit vreemde beest is anders dan alles wat de afgelopen eeuwen in Zuid-Afrika is aangetroffen. Wat zou het kunnen zijn?

Een onderzoeksartikel dat woensdag in het tijdschrift is gepubliceerd PLOS EEN Dit mythische beest zou geïnspireerd zijn door lokale fossielen van lang uitgestorven dieren. De auteur van het onderzoek suggereert dat de inheemse Zuid-Afrikaanse bevolking die de gehoornde slang, de San, schilderde, paleontologische kennis van hun regio ontwikkelde die dateerde van vóór de hedendaagse westerse benadering van het bestuderen van wezens die miljoenen jaren geleden verdwenen.

Julien Benoit, studieauteur en paleontoloog aan de Universiteit van de Witwatersrand in Johannesburg, vond een rotskunstbeschrijving van de gehoornde slang in Map uit 1930De illustraties in het boek van het wezen met de tanden intrigeerden hem. “Ik dacht meteen dat dit een dicynodontdinosaurus zou kunnen zijn,” zei Dr. Benoit.

Dicynodonts waren enorme, reptielachtige voorouders van zoogdieren. Deze enorme herbivoren hadden een schildpadachtige snavel en een paar hoektanden. Ze behoorden tot de weinige groepen die ongeveer 250 miljoen jaar geleden de massale uitsterving van het Perm overleefden en het Tertiair bereikten, waar ze naast de vroege dinosauriërs leefden. Maar ze stierven 200 miljoen jaar geleden uit, lang voordat de vroege mensen, laat staan ​​het San-volk, ze konden tekenen.

Om de oorsprong van de gehoornde slang beter te begrijpen, ging Dr. Benoit onderzoek doen naar de oorspronkelijke rotswand waarop deze was geschilderd in een bergachtig gebied in centraal Zuid-Afrika.

Dit gebied maakt deel uit van het Karoo Basin, een geologische uitbreiding die een groot deel van de geschiedenis van de aarde registreert. Deze 260 miljoen jaar oude laag is gevuld met fossielen die dateren uit de Perm-periode.

Toen het schilderij met de gehoornde slang eenmaal was gevonden, bracht Dr. Benoit een dag door met het onderzoeken van het gebied grenzend aan de rotskunst en vond verschillende opmerkelijke fossiele fragmenten. Het lijkt erop dat het vinden van dicynodont-exemplaren in het gebied niet moeilijk was. Er zijn in het verleden ook meer complete dierlijke fossielen gevonden, waaronder een gemummificeerde schedel en voet bedekt met wrattenhuid.

Volgens Dr. Benoit maken de overvloedige dicynodontoverblijfselen in het gebied het mogelijk dat deze lang uitgestorven dieren de inspiratie vormden voor de San’s afbeelding van het wezen in het schilderij The Horned Serpent. Naast de kenmerkende slagtanden is de rug van het wezen gebogen in een U-vorm, wat doet denken aan de verwrongen ‘doodshouding’ van veel gefossiliseerde skeletten in het gebied. De gevlekte huid van het wezen kan ook een verwijzing zijn naar de zigzaghuid die in sommige fossielen bewaard is gebleven.

Dit zou het wezen op de gehoornde slang die schildert de oudst bekende afbeelding van een dicynodont maken. De rotstekeningen zijn ergens vóór 1835 geschilderd en zijn daarmee minstens tien jaar ouder dan de eerste beschrijving van dicynodonten door westerse wetenschappers.

Volgens Adrienne Mayor, een wetenschapshistoricus aan Stanford University die traditionele interpretaties van fossielen bestudeert, staan ​​de San-mensen bekend om hun kennis van levende en uitgestorven dieren.

“Het is bekend dat ze een sterke nieuwsgierigheid naar het milieu hebben en fossielen en uitgestorven dieren in hun rotstekeningen verwerken”, zegt dr. Mayor, die niet bij het nieuwe onderzoek betrokken was.

Een opmerkelijk voorbeeld is de Mokhale-grot in Lesotho, waar San-kunstenaars drietenige voetafdrukken en een vogelachtig wezen afbeeldden, waarschijnlijk geïnspireerd door nabijgelegen dinosaurusfossielen. Dr. Benoit zegt dat deze schilderijen “hun tijd ver vooruit zijn in termen van wetenschappelijke nauwkeurigheid vergeleken met de zware, langzame reconstructies van dinosauriërs die later door vroege westerse wetenschappers zijn gemaakt.”

Kenneth Angelcic, een paleontoloog bij het Field Museum in Chicago die veldwerk doet in Zuid-Afrika en niet betrokken was bij het nieuwe onderzoek, vindt dat het moeilijk met zekerheid te zeggen is of de rotstekeningen een dicynodont voorstellen. Maar hij is het ermee eens dat het San-volk inspiratie heeft gevonden bij opgravingen in het gebied.

“Als iemand die van dicynodonten houdt, denk ik dat het geweldig zou zijn als mensen in het verleden hun bestaan ​​op de een of andere manier zouden opmerken en ze in hun wereldbeeld zouden integreren,” zei Dr. Angelcic.