‘The Menendez Brothers’: 4 tips uit de Netflix-documentaire

Het waargebeurde misdaaddrama ‘Monsters: The Lyle and Erik Menendez Story’ is sinds zijn debuut op 19 september een van de meest bekeken series op Netflix geworden en heeft opnieuw enorme belangstelling gewekt voor de gebroeders Menendez, die in 1989 hun ouders met jachtgeweren vermoordden. binnen. Familiehuis in Beverly Hills.

Maandag bracht hetzelfde streamingplatform ‘The Menendez Brothers’ uit, een lange documentaire van Alejandro Hartman, gebaseerd op twintig uur aan nieuwe telefonische interviews met de broers uit de gevangenis. Het bevat ook interviews voor de camera met overlevende familieleden, journalisten, de eerste openbare verdediger en verschillende juryleden uit de twee strafprocessen van de jaren negentig.

Na een sensationeel proces dat in 1994 eindigde in een opgehangen jury (de broers hadden een aparte jury), werden Lyle en Eric in 1996 opnieuw berecht en veroordeeld, en veroordeeld tot levenslang in de gevangenis zonder de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating. In het tweede proces verbood de rechter de verdediging om het grootste deel van de getuigenissen te gebruiken die haar argument ondersteunden dat de broers hun ouders uit angst hadden vermoord na jaren van seksueel, emotioneel en fysiek misbruik.

Tegelijkertijd heeft een reeks boeken, documentaires en scriptseries een sympathieker beeld van de broers gekregen dan ze oorspronkelijk hadden; Deze nieuwste documentaire komt dagen nadat de officier van justitie van Los Angeles, George Gascón, aankondigde dat zijn kantoor de zaak aan het beoordelen was en zei: “We hebben een morele en ethische verplichting om te beoordelen wat ons wordt voorgelegd.”

Een groot deel van de documentaire is gebaseerd op de grond en leunt zwaar op archiefbeelden, vooral van het eerste proces, dat werd uitgezonden op de rechtbanktelevisie. Er vallen echter een aantal nieuwe, minder bekende en lang vergeten details op. Hier is een nieuwsbericht.

De week voor de moorden

Hoewel een deel ervan in de rechtbank is verteld, vertellen Lyle en Eric, nu 56 en 53, in nieuwe interviews meer over de angst en wanhoop die ze voelden voordat de moorden plaatsvonden.

Zoals hij in de documentaire zegt, keek Eric ernaar uit om de middelbare school af te ronden en naar Stanford University te gaan, zodat hij weg kon komen van zijn vader, Jose. Nadat zijn vader hem had verteld dat hij niet naar Stanford kon gaan – en in plaats daarvan thuis zou moeten wonen en naar de UCLA moest gaan – werd Eric suïcidaal. Hij zegt dat Lyle op dat moment onthulde dat hun vader hem nog steeds seksueel misbruikte. “Het was het meest verwoestende moment van mijn leven”, zegt hij.

Lyle beschrijft hoe hij zijn vader confronteerde met het misbruik en indirect ontdekte dat deze moeder, Kitty, er alles van wist.

Eric zegt dat dit de eerste keer was dat hij het gevoel had dat Lyle echt bang was; Hij zegt dat ze eerlijk dachten dat Jose en Kitty hen zouden vermoorden.

De geestelijke gezondheid van Lyle en Eric na de moorden

De aanklager heeft het gedrag van de broer na de moorden – waaronder een overdadige uitgavenbui – aangevoerd als bewijs dat zij hun ouders voor geld hebben vermoord.

In de documentaire vertellen de twee broers dat ze zich na de moord niet gelukkig of op hun gemak voelden. Lyle zegt dat hij ’s nachts huilde, slecht sliep en zich over het algemeen onverschillig voelde.

“Het idee dat ik het naar mijn zin had was belachelijk”, zegt Eric, en voegt er later aan toe dat hij zijn moeder nog steeds vreselijk mist en wenst dat hij met haar kon praten.

Hun leven in de gevangenis

Na hun veroordeling was hun grootste zorg dat ze niet naar een andere staatsgevangenis zouden worden gestuurd. In de documentaire zegt Lyle dat de enige reden dat ze ermee instemden om in 1996 door Barbara Walters te worden geïnterviewd, was omdat ze publiekelijk smeekten om bij elkaar te blijven. Ze waren toch gescheiden.

“Onze start van het leven in de gevangenis was erg traumatisch” vanwege deze scheiding, zegt Lyle. Eric ging op dat moment in hongerstaking.

De twee werden herenigd toen Lyle in 2018 werd overgebracht naar een gevangenis in San Diego, waar Eric werd vastgehouden. Ze kunnen nu elke dag met elkaar praten.

Lyle zegt dat hij door de jaren heen een soort ‘mentale vrijheid’ heeft kunnen vinden, door wat hij de rol van ‘biechtvader’ noemt voor andere slachtoffers van misbruik in de gevangenis op zich te nemen. Eric wendde zich tot schilderen en beschreef het als een ‘spirituele of therapeutische manier om mezelf uit te drukken’. Hij schildert soms twaalf uur per dag.

De vervolging is streng

“De enige reden dat we deze special doen is vanwege TikTok”, zegt Pamela Bozanich, die de eerste rechtszaak afhandelde, in de documentaire. In plaats van strafrechtelijke vervolging in te stellen, suggereert ze ironisch genoeg: waarom houden we niet gewoon peilingen op sociale media?

De tijd lijkt haar mening over de kwestie niet te hebben veranderd.

‘Ik zeg je nu: deze hele verdediging is verzonnen, en als ik een onethisch persoon was, zou ik het op vrijwel dezelfde manier hebben verzonnen’, zegt ze.

Eric’s oorspronkelijke advocaat, Leslie Abramson, weigerde geïnterviewd te worden voor de documentaire. “Ik zou het verleden graag in het verleden willen laten”, schreef ze in een e-mail aan de producenten.