Hezbollah wordt geconfronteerd met een terugslag in Libanon naarmate de reikwijdte van de Israëlische invasie groter wordt

Terwijl de Israëlische invasie van Libanon zich intensiveert en verdere verwoestingen aanricht in het Middellandse Zeegebied, heeft de woede onder de Libanezen jegens Israël, niet verrassend, een recordhoogte bereikt.

Maar ook de ontevredenheid over zijn vijand Hezbollah groeit.

Met 1.400 Libanese doden en meer dan een miljoen ontheemden in het hele land – een vijfde van de bevolking van het land – uiten critici en aanhangers van Hezbollah hun frustratie over wat velen zien als de misrekeningen van de groep.

“Dit is een oorlog tussen Iran en Israël op Libanees grondgebied”, zegt Sami Gemayel, parlementslid voor de Phalange Partij, de oude rivaal van Hezbollah.

“Helaas zitten we vandaag allemaal vast”, zei Gemayel. “Hezbollah zet zijn oorlog voort. Het is niet bereid te stoppen en voert het hele land mee naar de hel.”

Familieleden van de slachtoffers van de Israëlische aanvallen verwijten Hezbollah – een door Iran gesteunde militante groepering en een van de grootste politieke partijen van Libanon – ook dat zij geen adequate plannen hebben om hen te evacueren, onderdak te bieden of te redden.

Mohammed, 40, baant zich langzaam een ​​weg door het puin van het zes verdiepingen tellende gebouw in de door Hezbollah gedomineerde buitenwijk van Beiroet, waar zijn broer woont, en vraagt ​​zich af wanneer reddingswerkers eindelijk zullen arriveren. . Hij zei dat de lichamen van zijn broer, schoonzus en neef tussen het puin lagen.

Hezbollah-functionarissen vertelden hem dat hij zou moeten wachten omdat de bemanningen al overbelast waren door de ‘situatie’. Maar hij gaf aan dat arbeiders actief bezig waren met het bergen van de lichamen van Hezbollah-leden in een verwoest gebouw in de buurt.

“We waarderen hun offers”, zei de man. “Maar ze hebben hiervoor gekozen. Vertel me niet dat dit ‘zoals het is’ is als je het begrijpt.” [Hezbollah members’ bodies] Ik ga naar buiten en laat mijn gezin in puin achter. Waarom wachten mijn broer en zijn gezin om begraven te worden? Ik weet dat ik hun lichamen nooit zal vinden. Maar geef me wat stukken vlees, zodat ik ze in een zak kan doen en ze kan begraven.’

Velen geven Hezbollah de schuld van het starten van het recente conflict met Israël.

Een dag nadat Palestijnse Hamas-militanten het zuiden van Israël aanvielen en de oorlog tussen Israël en Hamas afgelopen oktober aanwakkerden, sloot Hezbollah zich aan bij de strijd door een spervuur ​​van raketten en raketten op Noord-Israël te lanceren. Hezbollah zei dat het Hamas wil helpen en Israël wil dwingen op twee fronten te vechten.

Ongeveer 60.000 mensen raakten ontheemd uit Noord-Israël en 90.000 mensen uit Zuid-Libanon tijdens een jaar van wederzijdse aanvallen op de grens.

De duidelijke veronderstelling onder de Hezbollah-leiders was dat de vermoeidheid van Israël met zijn Gaza-campagne betekende dat het land weinig zin had in een totale oorlog, vooral tegen een goed bewapende tegenstander als Hezbollah. Deze veronderstelling bleek verbazingwekkend onjuist.

Eind vorige maand lanceerde Israël duizenden luchtaanvallen in heel Libanon, waarbij door Hezbollah gecontroleerde gebieden in het zuiden, oosten en de hoofdstad Beiroet werden getroffen, zelfs toen zijn strijdkrachten begonnen met wat het Israëlische leger omschreef als een ‘beperkte inval’.

Maar de Israëlische evacuatieorders blijven zich om de paar dagen uitbreiden en nieuwe gebieden omvatten, waardoor het schrikbeeld ontstaat dat bijna een derde van het land bezet zal zijn.

Twee Israëlische luchtaanvallen troffen donderdag het centrum van Beiroet, waarbij minstens 22 mensen om het leven kwamen en 92 anderen gewond raakten, aldus de autoriteiten.

Israëlische media zeiden dat het doelwit een Hezbollah-agent was, Wafiq Safa, aan wie de Verenigde Staten sinds 2019 sancties hebben opgelegd.

De aanval van donderdag was de derde die het hart van de hoofdstad trof, en de bloedigste tot nu toe in het jarenlange conflict. In de nasleep heerste chaos, toen bewoners de straat op vluchtten terwijl ambulances en brandweerwagens moeite hadden om door de smalle straatjes van de wijk te navigeren.

Mark Daou, een parlementslid dat tot een blok behoort dat geen bondgenoot is van Hezbollah, zei dat nationalistische en anti-Israëlische hartstocht voorop staat in de zorgen van de meeste Libanezen.

Hij zei: “Alle Libanezen willen pal staan ​​tegen Israël.” “Als er een bezetting is, heeft elke Libanezen, ongeacht hun sekte, de plicht om te vechten en zich te verzetten.”

Maar hij voegde eraan toe dat dergelijke gevoelens Hezbollah niet ontslaan van de verantwoordelijkheid om Libanon in een oorlog te duwen en zijn lot te koppelen aan de situatie in Gaza – en dat allemaal op verzoek van Iran.

“Hezbollah lijkt steeds meer op een partijlid dat volledig verbonden is met Iran, in tegenstelling tot een lokaal gewortelde Libanese partij”, zei Daou.

Een groot deel van de woede jegens Hezbollah komt voort uit de snelheid waarmee het leiderschap van de groep lijkt te worden geëlimineerd, aangezien Israël herhaaldelijk zijn spionagevermogen heeft getoond door jacht te maken op de topfunctionarissen van de groep. Daartoe behoort ook leider Hassan Nasrallah, die vorige maand omkwam bij een massale luchtaanval.

Mannen lezen waarschuwingen op hun mobiele telefoons waarin ze inwoners van Zuid-Libanon adviseren om tot nader order niet naar hun huizen terug te keren vanwege Israëlische militaire operaties tegen Hezbollah-faciliteiten op woensdag.

(Hussein Al-Mulla/Associated Press)

“Het is nu duidelijk dat dit allemaal niet is berekend”, zegt Tony Shukr, een in Beiroet gevestigde kunstenaar en architect die geen voorstander is van Hezbollah. “De basis voor hun deelname aan de oorlog is dat ze er klaar voor zijn en over meer dan 100.000 raketten beschikken.”

“Waar zijn ze dan?” vroeg hij. “Als je iets hebt, laat het dan zien.”

De kritiek strekte zich uit tot Iran, de hoofdsponsor van Hezbollah, waarbij onder de hardnekkige aanhangers van Hezbollah het vermoeden groeide dat het uitblijven van een betekenisvol antwoord op de moord op Nasrallah het bewijs was dat Teheran de groep had uitverkocht.

“Dit had niet kunnen gebeuren zonder het verraad”, zegt Ali, een Hezbollah-aanhanger die in een door Hezbollah gecontroleerd gebied woonde totdat zijn huis werd verwoest bij een luchtaanval gericht op wat volgens het Israëlische leger een wapenopslagplaats was. Hij vroeg om alleen met zijn voornaam te worden geïdentificeerd. ‘Iran heeft ons in de rug gestoken. Dat is duidelijk.’

De ontevredenheid over het niveau van de Iraanse steun is zo wijdverbreid dat de plaatsvervangend leider van Hezbollah, Naim Qassem, de kwestie dinsdag in een televisietoespraak besprak.

Iran beslist hoe te steunen en hoe te geven, en het heeft gegeven [a lot] Door de jaren heen,” voegde hij eraan toe, eraan toevoegend dat “de strijd niet de strijd van Iran en de Iraanse invloed in de regio is… maar eerder de strijd om Palestina te bevrijden.”

Omdat Israël zijn campagne vooral richtte op gebieden die loyaal zijn aan Hezbollah, kwamen de meeste ontheemden uit de sjiitische gemeenschap in Libanon. Ze vluchtten naar het noorden met weinig dat ze in of op hun auto’s konden proppen. Degenen die geen plek bij familie of haastig voorbereide onderkomens konden vinden, kamperen nu op openbare pleinen, parken en zelfs op trottoirs langs de beroemde strandpromenade van Beiroet.

Hoe langer ze blijven, hoe meer wrijving er zal zijn, zegt Mustafa Alloush, een soennitisch parlementslid uit de noordelijke stad Tripoli, waar tienduizenden ontheemden onderdak hebben gevonden.

“Tot nu toe gedraagt ​​iedereen zich goed”, zei Alloush. Sommige lokale bewoners zijn huiverig om ontheemden op te vangen, uit angst een Hezbollah-lid te huisvesten zonder hun medeweten en Israëlisch vuur uit te lokken, maar anderen hebben hun huizen geopend zonder enige zorg voor de sekte.

“Maar als de zaak verder gaat dan een bepaald punt, kan er een sociale explosie plaatsvinden”, waarschuwde Alloush.

Een vrouw die deze week tijdens een mars in Rio de Janeiro een bord in het Portugees droeg met de tekst: “Stop de bomaanslagen in Libanon.”

(Bruna Prado/Associated Press)

Israël lijkt te rekenen op teleurstelling in Hezbollah. De Israëlische premier Benjamin Netanyahu riep dinsdag in een televisietoespraak het Libanese volk op om ‘op te staan’ en hun land terug te nemen van de groep, waarbij hij hen waarschuwde ‘Libanon te redden voordat het in de afgrond valt van een lange oorlog die leiden tot een langdurige oorlog.” Het leidt tot vernietiging en lijden, zoals we in Gaza zien.”

Analisten zeggen dat Israël een bredere strategie heeft die erop gericht is de Libanezen tegen Hezbollah op te zetten.

‘De reden dat ze anderen niet bombarderen [non-Shiite] De reden hierachter is dat ze een onherbergzame omgeving voor Hezbollah willen creëren, zegt Michael Young, analist bij het in Beiroet gevestigde Carnegie Middle East Center. “Dit duidt op een plan dat veel ambitieuzer is dan alleen de kwestie van het beveiligen van de grens.”

Gemayel, parlementslid van de Phalange-partij, vreest dat een dergelijk scenario zou kunnen leiden tot een herhaling van het sektarische bloedvergieten dat Libanon overspoelde tijdens de vijftien jaar durende burgeroorlog die in 1990 eindigde.

“Zolang er hoop is dat deze mensen naar huis kunnen terugkeren, kunnen wij het aan”, zei hij. Maar zodra Israël besluit te blijven, is dat een ander verhaal. Dan zal Libanon instorten.”