Appelchips op tafel

De overstap van Apple naar eigen processors is bijna voorbij. Op het laatste voorjaarsevenement van het bedrijf verscheen Mac Studio en M1 Ultra Processor – het sterkste stuk siliconen tot nu toe. Maar het onthulde ook hoe de toekomst van Apple’s computers eruit zou kunnen zien.

Voor het eerst liggen alle Apple-chips op tafel.

Het eerste cruciale inzicht is dat Apple nu een kracht is waarmee rekening moet worden gehouden als het gaat om chips (als ze dat nog niet hebben gedaan). De ongelooflijk positieve ontvangst van de eerste golf van M1-computers, samen met hetzelfde succes M1 Pro en M1 Max-aangedreven MacBook Pro laptops vorig jaar, Het bedrijf is te goeder trouw opgericht. Maar de M1 Ultra zag Apple zijn grootste slag ooit maken, met wat het opschept dat het ‘de krachtigste chip ter wereld voor een pc’ is.

Deze chips zijn al verkoopargumenten voor computers geworden. Bij het kopen van een Mac gaat het niet alleen meer om de software van Apple of de esthetiek van het ontwerp – het gaat om het soort prestaties en batterijduur die niemand anders kan bieden.

Apple vuurde schoten af ​​op Intel’s topprocessor, de Core i9-12900K, en claimde een verbetering van 90 procent ten opzichte van de M1 Ultra in multi-threaded prestaties bij hetzelfde vermogensniveau en de mogelijkheid om Intel’s beste cijfers te evenaren terwijl hij 100 watt minder stroom verbruikt. bedrijf Win een vergelijkbare overwinning op de Nvidia RTX 3090 GPU, waarvan Apple beweert dat het beter presteert terwijl het 200 watt minder stroom verbruikt. (Uiteraard kijken we ernaar uit om deze cijfers de komende dagen en weken zelf te testen.) De Apple Silicon-overgang is geen ervaring meer – het is de toekomst van Apple en een toekomst waar pc-fabrikanten aandacht aan moeten besteden.

Vervolgens is er de manier waarop Apple zijn chips bouwt. Op dit moment heeft Apple vier verschillende modellen van zijn op Arm gebaseerde M1-chipsets, die de grens tussen productvormfactoren vervagen op een manier die we normaal niet zien bij halfgeleiders. Apple pakt het anders aan: in plaats van chips te bouwen voor specifieke hardware, heeft Apple in feite één hele goede chip gebouwd: zijn eigen A-serie processor. En het enige wat hij deed was het opschalen, schijnbaar grenzeloos. Van de telefoon tot de laptop, tot wat wordt beweerd dat het de krachtigste desktop is, het lijkt erop dat de geheime saus van Apple niets meer is dan Verdubbel de grootte van elke plak En de Gooi meer koeling bij elke stap. Maar het is cool omdat geen enkel bedrijf dit ooit is gelukt – en omdat het Apple in staat stelt een hele familie computers te bouwen vanaf 430 dollar naar 8000 dollar (en tellen) ongeveer één punt in zijn roadmap voor siliciumtechnologie.

De M1 in de MacBook Air of iPad is dezelfde chip als in Apple’s iMac- en Mac Mini-desktopcomputers, en hij werkt met ongeveer dezelfde snelheden en efficiëntie. De M1 Max gaat van een MacBook Pro-laptop naar een bureau met Mac Studio. En zelfs de ultrakrachtige M1 Ultra van het bedrijf is niet echt een desktopgericht ontwerp, omdat het alleen voldoende is om een ​​M1 Max in een regenjas te verwerken. Apparaten worden getagd op basis van bepaalde functies of vormfactor, niet noodzakelijkerwijs hoe krachtig ze zijn.

Foto door Vjeran Pavic / The Verge

Foto door Amelia Holowaty Krales/The Verge

Het is die schaalstijl die we waarschijnlijk ook zullen zien met de aankomende Mac Pro van Apple Bloomberg Mark Gurman meldt later dit jaar met maximaal 40 CPU-kernen en 128 grafische kernen op een chip (het equivalent van vier M1 Max-processors samen, of twee M1 Ultra-chips). Het is een andere complicatie – er zou meer koeling moeten worden toegevoegd om te compenseren.

In dezelfde geest als Apple de Mac Studio en de Macbook Pro heeft onderscheiden met verschillende vormfactoren, poorten en functiesets, zullen we waarschijnlijk een vergelijkbare verschuiving zien om de nieuwe Mac Pro te laten opvallen ten opzichte van de Mac Studio. De huidige Mac Pro is het krachtigste (en duurste) product van Apple, een product dat in een heel andere niche past dan sommige andere computers – en een die niet gering deel uitmaakt van de fouten die het bedrijf in de loop der jaren heeft gemaakt. Apple heeft het ook verkeerd ingeschat Wat krachtige gebruikers nodig hebben van hun apparaten.

De M1-aangedreven Mac Pro heeft waarschijnlijk meer nodig dan het dubbele aantal M1-kernen om de pro’s tevreden te stellen; Het heeft schaalbaarheid, modulariteit en maatwerk nodig. Dingen zoals PCIe-kaarten, voor de gebruiker toegankelijke geheugenslots, compatibiliteit met discrete grafische kaarten en externe hardwareversnellers – dezelfde factoren die de nieuwste update van 2019 tot een succes maakten (en het ontbreken daarvan leidde tot 2016). prullenbak model vrijwel direct). Geen van de op Arm gebaseerde ontwerpen van Apple bood een van deze dingen, en het blijft een open vraag of Apple geïnteresseerd zou zijn om ze op welk niveau dan ook aan te bieden.

Foto: Appel

De pure kracht van Apple’s CPU en GPU zou kunnen betekenen dat het de huidige RTX 3090 kan verslaan; De 128-core GPU in Mac Pro biedt een groter kussen voor een langere periode. Maar zonder onderdelen die door de gebruiker kunnen worden geüpgraded, zal Apple toekomstige Mac Pro-kopers dwingen om vanaf het begin op al hun behoeften te anticiperen. We zullen echter moeten wachten op een meer officiële aankondiging om te zien of Apple de valkuil kan omzeilen om weer te hard te leunen op niet-upgradebare systemen.

De steeds waziger wordende lijn tussen producten is ook van toepassing op de chips zelf – hoewel het aantal kernen, de verdeling tussen efficiënte kernen en prestaties van model tot model verschillen (en zelfs binnen processorfamilies, waar Apple een verscheidenheid aan configuraties aanbiedt), zijn de kernen zelf hetzelfde: een prestatiekern Firestorm op de MacBook Air van $ 999 is ongeveer hetzelfde als op de M1 Ultra van Mac Studio voor $ 3999, Tot 3,23 GHz kloksnelheid, hoewel krachtigere chips extra cachegeheugen en dynamische geheugenbandbreedte hebben. Technisch gezien zijn de Firestorm-kernen van de M1 niet veel anders dan die van de A14 in de iPhone 12, hoewel de kernen van de iPhone iets langzamer werken.

Intel’s nieuwste 12e generatie processors zijn gebouwd met een vergelijkbare gelaagde aanpak, met een mix van prestaties en efficiënte kernen van de krachtigste desktopchips tot de meest batterijvriendelijke modellen van lichtgewicht laptops. Maar Intel-chips breiden zich niet helemaal uit zoals Apple hier doet, met producten die nog traditioneler zijn verdeeld in meerdere bakken voor verschillende klassen laptop- en desktopmodellen. Intel-desktopchips worden (meestal) niet op laptops of tablets overgedragen zoals Apple dat doet.

M2 vraag

Ten slotte is er de toekomst van Apple-processors. Apple Silicon is duidelijk hier om te blijven (op dit moment verkoopt Apple alleen een paar Intel-gebaseerde apparaten: een oude Mac Mini met zeer oude hardware en een binnenkort te vervangen Mac Pro). Dit betekent dat we op een gegeven moment – misschien al in dit jaar – een bestand zullen gaan zien volgende Een golf van tovenaars, of het nu “M2” is of een andere naam.

Wat de volgende generatie chips van Apple ook mag zijn, het zal waarschijnlijk niet dezelfde enorme sprong voorwaarts zijn die moest overstappen van Intel naar de M1. In plaats daarvan zal het waarschijnlijk een geleidelijke en incrementele upgrade zijn – vergelijkbaar met de veranderingen van de ene generatie processors uit de iPhone A-serie naar de volgende.

Als het gaat om het upgraden van processors, zijn er twee effectieve manieren om dit te doen. U kunt een nieuwe (of bijgewerkte) architectuur gebruiken die krachtigere of efficiëntere CPU- of GPU-kernen biedt, of u kunt naar een kleiner productieknooppunt verhuizen, zodat u meer transistors in een vergelijkbare ruimte kunt stoppen of vergelijkbare apparaten verder kunt verkleinen.

afbeelding; een appel

We weten dat Apple al ontwerpen heeft die beter zijn dan silicium: de A15-chipset van het bedrijf heeft de meest geavanceerde krachtige Avalanche- en energiezuinige Blizzard-kernen, die (althans op papier) beter zijn dan de Firestorm- en Icestorm-kernen die ze hebben vervangen ( die oorspronkelijk Apple waren? Het debuteerde met de A14-chip in de iPhone 12-reeks). Historisch gezien had Apple de neiging om zich te concentreren op het verbeteren van zijn single core-ontwerpen met zijn A-serie chipsets op de iPhone, maar de winsten zijn van jaar tot jaar kleiner.

De “M2” zou in de toekomst in deze geest kunnen volgen en beginnen met het updaten van Apple’s chipset-line-up met Avalanche- en Blizzard-kernen, die mogelijk vergelijkbare prestatie- of efficiëntieverbeteringen bieden als de iPhone 12-upgrade naar iPhone 13. Hoogstens. Een gerucht van 9to5Mac Het geeft aan dat Apple dit wil doen voor zijn M2-line-up, samen met het toevoegen van extra GPU-cores aan sommige van zijn chipsetmodellen.

Apple zou ook – zoals veel geruchten suggereren – een meer bescheiden upgrade kunnen doen en bestaande M1-ontwerpen kunnen nemen en verplaatsen naar een meer geavanceerd productieknooppunt. Dit kan nog dit jaar gebeuren, met rapporten Dat Apple een nieuwe MacBook Air kan leveren met een grotendeels identieke chipset gebouwd op het 4nm TSMC-knooppunt, in plaats van het 5nm-knooppunt dat het momenteel gebruikt voor M1-chips – wat Apple in staat zou kunnen stellen de prestaties en/of energie-efficiëntie te verbeteren.

Afgezien van enkele tegenslagen met de Mac Pro, is het duidelijk dat Apple de eerste generatie computers op grote schaal heeft neergezet. Maar zijn concurrenten blijven niet werkeloos toezien: Intel levert eindelijk zijn laptopchips van de volgende generatie, en de producten van AMD zijn ook beter dan ooit. En dat omvat niet eens op de arm gebaseerde concurrentie – zoals de dreigende plannen van Qualcomm om de strijd naar Apple met zijn door Nuvia ontworpen chipset in 2023.

Apple Silicon was een nieuwe start voor de pc-hardware van het bedrijf, waardoor het zijn concurrentie voor was. Maar nu de overgang zijn voltooiing nadert, moet Apple meer doen dan alleen indruk maken – het moet dit voortdurende momentum ook voor toekomstige producten behouden.