Hoogtepunten van de WK-loting: door wedstrijden kijken teams uit naar november

Neem bijvoorbeeld Spanje en Duitsland, die vroeg in Groep E gelijkspeelden. Hun ontmoeting markeert het einde van de eerste week van het toernooi; Het is de enige keer dat twee kanshebbers die wachten om de competitie te winnen en tot wereldkampioen te worden gekroond, elkaar ontmoeten in de openingsfase. Beiden lijken aan het kortste eind te hebben getrokken.

Toen bleven de ballen rollen en de namen bleven maar komen en het bleek dat ze allebei op hun voeten terechtkwamen. Japan zal geen gemakkelijke taak zijn, en wie Costa Rica of Nieuw-Zeeland de groep vult, zal niet tevreden zijn om stilletjes te vertrekken. Maar niemand heeft de middelen, kwaliteit of stamboom uit Spanje en Duitsland, en beiden zullen zeker zijn van succes.

Of kijk naar Engeland, dat in 2018 de halve finale bereikte – en de finale van het EK van afgelopen zomer – dankzij hun knock-out overwinningen, in organisatietijd, tegen Zweden, het bleek Duitsland en Oekraïne.

Zijn geluk lijkt, met een band met Iran, de Verenigde Staten en een met Schotland, Wales en Oekraïne, een groep te hebben bewaard die rijker is aan geopolitieke intriges dan aan elitekwaliteit.

“Ik steek liever de ballen in het net boven de bloemen”, zei Dragan Skocic, coach van het Servisch-Iraanse nationale team, toen hem werd gevraagd naar de ontmoeting met de Amerikanen, verwijzend naar de uitgewisselde boeketten van de twee landen. Toen ze elkaar ontmoetten in het toernooi van 1998. “Voetbal gaat verder dan politiek”, zei zijn Amerikaanse collega Greg Berhalter.

Maar de loting voor de groepsfase is niet alleen een loting voor de groepsfase: het is ook een routekaart voor het hele toernooi. Als Engeland gaat winnen – zoals ze denken te kunnen, deze keer met meer logica dan de logica van een stilstaande klok – groeit de helling onmiddellijk zodra de knock-outfase begint. Senegal, het meest complete team dat Afrika in meer dan tien jaar naar het toernooi heeft gestuurd, wacht mogelijk in de ronde van 16, en dan staat Frankrijk, de kampioen, mogelijk in de kwartfinales. Wat er ook achter zit, is misschien niet meteen relevant.

Natuurlijk zullen er teams zijn die tevreden zijn met hun lot: Frankrijk zal zeker niet al te veel problemen hebben met Denemarken en Tunesië en één met Peru, Australië en de Verenigde Arabische Emiraten. De twee Zuid-Amerikaanse kanshebbers, Brazilië en Argentinië, zullen ook vertrouwen hebben.

Zelfs de Verenigde Staten zouden niet zo boos moeten zijn. “We hebben het kleinste team op het WK”, zei Berhalter. “Voor ons is dit een voordeel. Mannen kennen geen angst.” Engeland mag dan een comfortabele favoriet zijn om hun poule te winnen, er is geen reden om aan te nemen dat de Verenigde Staten – die terug zijn na een afwezigheid van acht jaar – niet als tweede kunnen eindigen.

Er zullen natuurlijk teams zijn die spijt hebben van hun lot. Canada bijvoorbeeld, dat voor het eerst sinds 1986 deze etappe pakte, heeft een echte ondergewichtgroep, maar op de een of andere manier moeilijker: Kroatië en België eindigden vier jaar geleden als tweede en derde, terwijl Marokko door het slopende proces van de Afrikaanse kwalificatie zeilde.

Maar uiteindelijk had Van Gaal gelijk: men weet acht maanden van tevoren niet wie geluk had en wie niet, wat het gladde was en wat het rauwe was. Na alle pracht en praal, videomontage en marketingtaal verkleed als grote statements, kun je alleen maar met zekerheid zeggen dat het kleurrijk zal zijn als het komt.