Altros (PS5) recensie | Betalingswerf

Dit is al een druk jaar geworden voor Metroidvania-fans. Ultros komt voort uit het prachtig uitstekende Prince of Persia: The Lost Crown en komt nu van een kleinere uitgever, maar zonder noemenswaardige ophef. Met een unieke kunststijl en een diepgewortelde, verontrustende toon voelt het op dit moment zeker als niets anders, met een mysterieuzer en door spelers aangestuurd verhaal dan je zou verwachten.

In de game worden spelers wakker op een mysterieus ruimteschip, dat de geboorte lijkt te organiseren van een enorme ruimte genaamd Ultros – een soort Lovecraftiaanse kosmische horror die instinctief lijkt op iets slechts voor het universum.

Het eerste uur van Ultros is behoorlijk traditioneel, terwijl je een zijwaarts scrollend gedeelte van de kaart verkent, een kort zwaard vindt om mee te vechten en een paar vreemde en vreemde personages ontmoet die je wat geheimzinnige informatie geven om te absorberen. Je begint de vaardighedenboom te verkennen en krijgt te horen dat je slechts een paar van deze vaardigheden kunt toewijzen om tussen 'afleveringen' te bewaren, zonder precies te weten wat dat betekent.

Vervolgens, nadat je voorbij de eerste verpletterende baas van het spel bent gekomen, wordt deze puzzel opgelost als je een slapende monnik loskoppelt van het geboorteproces van Ultros (dat lees je goed) en in een ruimte-tijd-draaikolk wordt gezogen om weer wakker te worden waar je begon. Je hebt alleen de vaardigheden die je hebt weten te selecteren om te beschermen, en die monnik zal nog steeds worden neergehaald, maar vanaf daar moet je opnieuw beginnen en je een weg banen naar de centrale kamer om weer kracht te verzamelen en naar buiten te gaan. . Om een ​​nieuw pad te vinden, kun je het genoemde hulpmiddel gebruiken om je volgende monnik te vinden.

Dit is de Ultros-aflevering, een vreemde samensmelting van de kennis van Metroidvania met de lichtste attributen van een roguelite. Het is een aflevering die je niet al te hard reset, maar die thematisch resoneert naarmate het meer details begint te onthullen over het schip waarop je je bevindt (de meeste van deze details zijn nog niet helemaal definitief).

Je belangrijkste hulpmiddelen zijn het korte zwaard om te vechten en een kleine zwevende robot genaamd de Extractor, die navigatie-upgrades bevat die je stap voor stap krijgt naarmate je verder komt in het spel. De gevechten zijn eenvoudig en grotendeels gecentreerd rond een ontwijksysteem dat tegenstanders open laat na goed getimede knopaanslagen, en hoewel het leuk en redelijk responsief is, zul je snel beseffen dat de vijandelijke variatie ernstig ontbreekt. Het spel heeft ook weinig tot geen moeilijkheidsgraad; Bazen zijn altijd heel duidelijk en vijanden kunnen gemakkelijk worden overwonnen, waarbij de enige echte barrières die we ooit zijn tegengekomen vaak navigatiebarrières blijken te zijn.

Terwijl je zoemende monsters doodt, verzamel je lichaamsdelen die kunnen worden gebruikt om te genezen en om je winkels te vullen met vier nivelleringsbronnen, een systeem dat verwarrender klinkt dan het in de praktijk is. Deze plunderingen leiden tot een laatste wending in de gameplay, een van de meest innovatieve Ultros-games. Je kunt ook zaden vinden en oppakken terwijl je door het schip beweegt, en ze op specifieke plekken planten om een ​​verscheidenheid aan plantensoorten te laten ontkiemen, waarvan sommige de overvloed aan geneeskrachtige bessen bieden, terwijl andere nieuwe bewegingsopties bieden, van klimpunten tot momentum. – Verhoogt de bouwsnelheid.

Je kiest ervoor om plantensoorten te kweken die een echt persoonlijke impact kunnen hebben op de uitgestrekte kaart tegen de tijd dat je in de laatste twee afleveringen bent, hoewel het duidelijk is dat de game zorgvuldig is ontworpen om deze keuzes je niet te laten beletten toegang te krijgen tot gebieden die je wilt bereiken. Toegang tenzij er echt duidelijke borden zijn. Het beste van alles is dat de planten groter worden na een voltooide cyclus, en al snel begint het schip weelderiger en vol planten te worden, wat resoneert met sommige verhaallijnen.

Dit weelderige, levendige gevoel past bij de prachtige kunststijl van Ultros, hun grootste en meest memorabele hit. Het is een met neon gevulde, met de hand getekende visuele ervaring die in sommige opzichten eenvoudig is dankzij het eenvoudige 2D-ontwerp, maar voortdurend prachtige ontwerpen en achtergronden levert op weg naar het echt verkopen van zijn artistieke visie. Hollow Knight is een voor de hand liggende toetssteen voor de game, en die rustige, sombere gameplay wordt hier in sommige opzichten weerspiegeld, maar visueel voelt Ultros op een werkelijk gedenkwaardige manier aan als de met zuur doordrenkte versie van die ondergrondse wereld.

In dezelfde geest als de teleurstellende gevechten is de pure platformactie van Ultros echter ook niet op het eliteniveau waar fans zoemen in afwachting van de langverwachte Silksong. Hoewel bewegen soepel genoeg aanvoelt, zijn sprongen een beetje onnauwkeurig en is je bewegingsbereik zeer beperkt, op een manier die het vooruitzicht om van de ene kant van de grote kaart naar de andere te gaan, een beetje intimiderend en stressvol kan maken.

Op dezelfde manier biedt de game je tegen het einde de mogelijkheid om een ​​nieuwe benadering te kiezen in termen van verhaal door het hele schip te verbinden met een soort adernetwerk – een netwerk waarbij je door de gangen moet bewegen om knooppunten zorgvuldig met elkaar te verbinden.

Het proces is interessant en leuk in kleine doses, maar het vastzetten van snel reizen erachter is een beetje lastig, en het duurde niet lang om het idee op te geven ten gunste van een snellere oplossing. Het is een beetje vervelend om de relatief frequente momenten van aangename frustratie te vermijden.

Conclusie

Ultros heeft een visuele identiteit die echte waardering verdient, een verbluffende visie op exotische kleuren met ontwerpideeën die lang in het geheugen blijven hangen. Het is een schande dat de platformactie en gevechten dit solide succes niet kunnen evenaren. Als je echter op zoek bent naar een uniek uitziende Metroidvania-game die boordevol ideeën zit en een bescheiden looptijd van 10 uur heeft met de optie voor meer als je ervan houdt, dan zijn er maar weinig games die daar qua stijl aan kunnen tippen.