Astronomen ontdekken voor het eerst een schijf die rond een ster in een ander sterrenstelsel draait: ScienceAlert

Astronomen hebben tekenen ontdekt van een uitdijende schijf van stof en gas die rond een verre ster draait.

Hier is niets ongewoons aan. Het is een natuurlijk stadium in de evolutie van een ster en zijn planetenstelsel. Wat deze ontdekking zo verbazingwekkend maakt, is dat het de eerste ontdekking is die ooit is gedaan over een ster in een ander sterrenstelsel, buiten het onze.

De functie werd gespot in Grote Magelhaanse Wolkeen dwergstelsel 179.000 lichtjaren Ver van het Melkwegstelsel. Hoewel het logisch lijkt om aan te nemen dat stervormingsprocessen universeel zijn, hebben we hun fluctuaties buiten ons eigen sterrenstelsel nog nooit eerder kunnen waarnemen.

‘Toen ik voor het eerst bewijs zag van een roterende structuur in de ALMA-gegevens, kon ik niet geloven dat we de eerste extragalactische accretieschijf hadden ontdekt. ​​Het was een bijzonder moment.’ zegt astronoom Anna McLeod Van de Universiteit van Durham in het Verenigd Koninkrijk.

“We weten dat schijven essentieel zijn voor de vorming van sterren en planeten in ons sterrenstelsel, en hier zien we voor het eerst direct bewijs daarvan in een ander sterrenstelsel.”

Sterren worden geboren uit dichte klonten in wolken van moleculair gas en stof die in de interstellaire ruimte zweven. Wanneer de massa voldoende compact wordt, stort deze in onder invloed van de zwaartekracht; Terwijl hij ronddraait, begint hij meer materiaal uit de omringende wolk aan te zuigen. Deze kwestie valt echter op geen enkele oude manier op de protoster; Het bevindt zich in een schijf rond de evenaar van de ster en valt erop in een gestage, meer gecontroleerde stroom, zoals water in een afvoer.

Zodra de ster klaar is met vormen, blijft de rest van de schijf daar en klontert samen om alle andere elementen van het planetenstelsel te vormen: planeten, asteroïden, meteorieten, kometen en stof. Om deze reden draaien de planeten van het zonnestelsel min of meer in een plat vlak rond de zon. Wijzelf zijn als de bewuste schimmel die is gegroeid op de overblijfselen van het ontbijt van de zon.

De Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA), een krachtige radiotelescoop, heeft foto’s gemaakt… Een flink aantal van deze schijven Door het hele Melkwegstelsel heen, in verschillende stadia van evolutie; Sommige hebben duidelijke gaten waar de planeten vermoedelijk samenklonteren terwijl ze roteren. Maar hoe verder weg het is, hoe moeilijker het op te lossen is, zelfs met een krachtige telescoop.

McLeod en haar collega’s begonnen hun campagne om een ​​extragalactische stellaire schijf te vinden toen gegevens werden verzameld door de Multi Unit Spectroscope Explorer.contemplatie) Een instrument van de Very Large Telescope heeft tekenen van een straalvliegtuig gedetecteerd, in een systeem genaamd HH 1177.

Dit zijn ook kenmerken van stervorming: een deel van het materiaal dat rond de vormende ster draait, wordt langs magnetische veldlijnen naar de polen getransporteerd, waar het in de vorm van een krachtige straal de ruimte in wordt gelanceerd.

De onderzoekers wilden weten of ze de schijf in het stoffige hart van stervorming konden detecteren, dus gebruikten ze ALMA om te zoeken naar tekenen van rotatie. Dit is te zien aan de manier waarop de golflengten van licht worden verkort wanneer de bron naar ons toe wordt geduwd, en verlengd wanneer deze wordt weggetrokken.

“De frequentie van het licht verandert afhankelijk van hoe snel het gas dat het licht uitstraalt, naar ons toe of van ons af beweegt.” zegt astronoom Jonathan Henshaw Van Liverpool John Moores University in het Verenigd Koninkrijk. “Dit is precies hetzelfde fenomeen dat optreedt wanneer de sirene van een ambulance van toon verandert terwijl hij je passeert en de geluidsfrequentie van hoger naar lager gaat.”

border-frame=”0″ allow=”accelerometer; autoplay; schrijven naar klembord; gecodeerde media; gyroscoop; picture-in-picture; web-sharing”allowfullscreen>

Interessant genoeg vertoonden de ALMA-gegevens duidelijke tekenen van deze rotatie. Uit de analyse van het team bleek dat de ster erg klein en massief is en nog steeds wordt gevoed door de omringende schijf. Dit is heel normaal. Maar er was een verschil tussen deze schijf en de protostellaire schijven in de Melkweg: schijf HH 1177 was te zien op optische golflengten.

Onderzoekers zeggen dat dit te maken heeft met de interstellaire omgeving in de Grote Magelhaense Wolk. Er is veel minder stof. De ster HH 1177 is dus niet omgeven door een gordijn van materiaal zoals de massieve en kleine sterren in de Melkweg gewoonlijk wel het geval zijn.

Dit maakt deze ontdekking belangrijk om niet alleen te bestuderen hoe sterren in verschillende omgevingen ontstaan, maar ook welke beperkingen deze omgevingen kunnen stellen aan stervorming in het algemeen.

“We bevinden ons in een tijdperk van snelle technologische vooruitgang als het gaat om astronomische faciliteiten.” zegt McLeod. “Het is heel spannend om te kunnen bestuderen hoe sterren op deze verbazingwekkende afstanden en in een ander sterrenstelsel ontstaan.”

Het onderzoek is gepubliceerd in natuur.