Astronomen vinden een zwart gat in de kosmische achtertuin

Astronomen hebben vrijdag aangekondigd dat ze het hebben ontdekt, bijna maar niet helemaal op tijd voor Halloween Dichtstbijzijnde bekende zwarte gat. Het is enorm, een omhulsel van gapende leegte die tien keer zo zwaar is als de zon, en draait net zo veel om zijn ster als de aarde om onze ster.

Maar maak je geen zorgen: dit zwarte gat bevindt zich op 1600 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Ophiuchus. Het dichtstbijzijnde bekende zwarte gat bevindt zich op ongeveer 3000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Monoceros. Wat dit nieuwe zwarte gat onderscheidt van de ongeveer twintig andere die al in onze Melkweg zijn geïdentificeerd, afgezien van zijn nabijheid, is dat het niets doet – het trekt de nabije ster niet naar zijn ondergang en het verteert niet de zwaartekracht van alles in de buurt. In plaats daarvan slaapt het zwarte gat, een stille moordenaar die wacht op de stromen van de ruimte om het te voeden.

Zwarte gaten zijn objecten die zo dicht zijn dat, volgens Einsteins algemene relativiteitstheorie, zelfs licht er niet aan kan ontsnappen. Dit maakt het het meest interessante en gewelddadige fenomeen in de natuur; Wanneer het wordt gevoed, kan het het helderste ding in het universum worden, aangezien gas, stof en zelfs jonge sterren worden versnipperd en verwarmd om te gloeien, waarbij energie wordt uitgestraald wanneer het de poorten van de eeuwigheid nadert.

Elk sterrenstelsel bevat een superzwaar zwart gat dat miljoenen keren zo zwaar is als de zon. Wetenschappers weten niet zeker waar ze vandaan komen. Men denkt dat kleinere zwarte gaten bestaan ​​uit massieve sterren die het einde van hun thermonucleaire leven hebben bereikt en zijn ingestort. Er kunnen miljoenen zwarte gaten in de Melkweg zijn. Ze maken zichzelf meestal bekend door de röntgenstralen die ze uitspugen terwijl ze gas van hun metgezellen in dubbelstersystemen ontdoen.

Maar hoe zit het met slapende gaten, degenen die momenteel geen vuur ophoesten? Karim El-Badri, een astrofysicus aan het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, is al vier jaar op zoek naar dergelijke verborgen demonen. Hij vond dit zwarte gat door gegevens te onderzoeken van het GAIA-ruimtevaartuig van de European Space Agency, dat met uiterste nauwkeurigheid de locaties, bewegingen en andere eigenschappen van miljoenen sterren in de Melkweg heeft gevolgd.

Al-Badri en zijn team ontdekten een ster, bijna identiek aan onze zon, die vreemd trilde, alsof hij onder invloed stond van de zwaartekracht van een onzichtbare metgezel. Voor verder onderzoek namen de onderzoekers de Gemini North-telescoop boven op Mauna Kea op Hawaï in bezit, die de snelheid en periode van deze oscillatie kan meten en zo de relatieve massa’s van de betreffende objecten kan bepalen. De techniek komt overeen met het proces waarmee astronomen het wiebelen van sterren analyseren om de aanwezigheid van exoplaneten in een baan om het zonnestelsel te detecteren – behalve deze keer was de steengroeve veel groter.

Hun resultaten en daaropvolgende berekeningen kwamen overeen met een zwart gat met 10 zonnemassa’s, omringd door een ster die lijkt op de onze. Ze noemden het Gaia BH1.

“Neem het zonnestelsel, plaats een zwart gat waar de zon is en de zon waar de aarde is, en je krijgt dat systeem”, zegt Dr. volle maan Hij zei in een persbericht: Van het National Optical and Infrared Laboratory, dat de Gemini North Telescope bedient.

Hij en zijn collega’s schreven: “Dit is het dichtstbijzijnde bekende drievoudige zwarte gat, en de ontdekking ervan geeft aan dat er een groot aantal slapende zwarte gaten in dubbelsterren zijn.” op papier Woensdag gepubliceerd in de Monthly Notices van de Royal Astronomical Society. Astronomen zeiden dat de nieuwe ontdekking vragen opriep over hun vermeende kennis van hoe dubbelstersystemen evolueerden. De voorloper van dit zwarte gat moet een ster van ongeveer 20 zonsmassa’s zijn geweest. Volgens toonaangevende theorieën zou de dood van de ster en de daaropvolgende vorming van een zwart gat hebben geleid tot een supernova-explosie en andere processen die de andere, kleinere ster in het systeem ernstig zouden verstoren. Dus waarom verschijnt de andere ster natuurlijk?

“Het roept veel vragen op over hoe dit binaire systeem wordt gevormd en hoeveel zwarte gaten er op de loer liggen”, zei Dr. El-Badri in het persbericht.