Botsingen tussen Israëlische strijdkrachten en Hezbollah in Zuid-Libanon: live updates

Het vice-presidentiële debat van dinsdag zou het laatste moment in de campagne van 2024 zijn vóór de laatste race op de verkiezingsdag. Dit werd overschaduwd door verbluffende beelden van Iraanse ballistische raketten die Israëlische verdedigingssystemen confronteerden in de donkere lucht boven Tel Aviv en Jeruzalem.

De heer Netanyahu zwoer wraak – “Iran heeft een grote fout gemaakt en het zal ervoor boeten”, zei hij – terwijl mevrouw Harris standvastig bleef in wat zij haar “duidelijke” veroordeling van Iran noemde, en het aan de kaak stelde als een “gevaarlijke en destabiliserende daad.” Macht in het Midden-Oosten.

Haar running mate, de gouverneur van Minnesota, Tim Walz, heeft de kwestie van de dreigende regionale oorlog als een karaktertest moeten beschouwen.

“Het belangrijkste hier is dat consistent leiderschap er toe zal doen”, zei de heer Walz tijdens de discussie. “Het is duidelijk, en de wereld zag het een paar weken geleden op het debatpodium. Een bijna 80-jarige Donald Trump die praat over de omvang van het publiek, is niet wat we op dit moment nodig hebben.

Maar alle dromen van een zegevierende diplomatieke doorbraak om een ​​einde te maken aan de vijandelijkheden, de resterende Israëlische gijzelaars in Gaza terug te sturen, of zelfs de vredesbesprekingen weer op de rails te krijgen in de laatste dagen van de regering-Biden, werden verijdeld, samen met het spervuur ​​van puin van verbrijzelde Iraanse raketten die naar beneden regenden. de lucht in. Israël.

Het was een moment dat de Republikeinen niet wilden verspillen.

“Hoezeer gouverneur Walz Donald Trump er ook van heeft beschuldigd een agent van chaos te zijn, Donald Trump heeft feitelijk stabiliteit in de wereld gebracht”, zei senator J.D. Vance uit Ohio, de Republikeinse vice-presidentskandidaat, dinsdagavond.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de Amerikaanse kiezers het buitenlands beleid nog steeds veel lager op hun lijst van topprioriteiten plaatsen, ver onder de economie, abortus, inflatie en persoonlijkheid. Maar voor de heer Trump maakt het conflict in het Midden-Oosten deel uit van een veel groter verhaal dat hij gedurende de hele campagne heeft verweven.

Hij heeft herhaaldelijk gezegd dat incompetent democratisch leiderschap in Washington ervoor heeft gezorgd dat de gebeurtenissen in zaken als Afghanistan, Israël en Oekraïne in het buitenland uit de hand zijn gelopen. De grens tussen de Verenigde Staten en Mexico. En de prijzen voor levensmiddelen thuis: alles was kalm en voorspoedig toen hij aan de macht was, en zijn sterke handen aan het stuur zouden de vrede en voorspoed herstellen.

“Kijk eens naar de wereld van vandaag”, schreef Trump dinsdag op sociale media. “Kijk naar de raketten die nu in het Midden-Oosten vliegen, kijk naar wat er gebeurt met Rusland en Oekraïne, kijk naar de inflatie die de wereld vernietigt. Niets van dit alles gebeurde toen ik president was!”

Zijn verhaal negeert belangrijke gebeurtenissen, waaronder de Iraanse bombardementen op Amerikaanse strijdkrachten die in Irak gestationeerd zijn en de economische ineenstorting veroorzaakt door de pandemie in zijn laatste jaar als president. Maar het beleid van Trump is altijd impressionistisch geweest, en de gebeurtenissen van de afgelopen dagen helpen zijn zaak.

Israël nadert een totale oorlog met zijn grootste rivaal in de regio, Iran.

De regering-Biden lijkt nu niet in staat de heer Netanyahu in bedwang te houden, die bijna alles wat hij wilde van de heer Trump kreeg terwijl hij in het Witte Huis zat en waarschijnlijk zal genieten van zijn terugkeer aan de macht.

Lara Friedman, voorzitter van de Middle East Peace Foundation, zei dat mevrouw Harris zich gewoon leek te hebben teruggetrokken, wachtend op de verkiezingsdag voordat ze enige positieve poging deed om de loop van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten te veranderen en de heer Netanyahu onder druk te zetten om op te geven. -escalatie.

Het werkt niet – politiek of diplomatiek.

“Ze zat vanaf het begin in de problemen”, zei mevrouw Friedman. “Als je een beetje afstand zou nemen van het bekritiseren van de Israëlische regering, “zou dit worden afgeschilderd als anti-Israëlisch of zelfs antisemitisch.” “Zelfs als ze geen cent toegeeft, zal ze nog steeds worden afgeschilderd als anti-Israël of antisemitisch.”

“Dus misschien zou het beter zijn om een ​​verdedigbaar beleid voor te stellen en achter te staan” in de regio, voegde mevrouw Friedman eraan toe.

De hachelijke situatie van mevrouw Harris wordt steeds erger. Hij sluit zich nu aan bij de woede die Palestijnse Amerikanen hebben gevoeld jegens de regering – vooral in de belangrijke swingstaat Michigan Woede op Libanese Amerikaneneveneens gestationeerd in Michigan, die de willekeurige bombardementen op hun thuisland aan de kaak stellen.

Attila Somfalvi, een onafhankelijke politieke analist in Israël, zei woensdag dat de heer Netanyahu al meer politieke ruimte had voor een diplomatieke oplossing van de spanningen. Hij heeft zijn regering uitgebreid tot buiten de extreemrechtse coalitie die hem weer aan de macht bracht, en de moord op Hezbollah-leider Hassan Nasrallah heeft zijn populariteit vergroot.

“Er is weer een gevoel van macht; mensen zeggen: ‘Kijk, de tovenaar is terug'”, zei de heer Sumfalvy.

Maar jarenlang, teruggaand tot het presidentschap van Barack Obama, heeft Netanyahu onder zijn aanhangers de overtuiging gekoesterd dat de Democraten de vijand zijn, op zijn best zwakke aanhangers van Israël en in het slechtste geval ontrouw. Nu Israëlisch rechts een mogelijke terugkeer voor de heer Trump voelt, heeft de heer Netanyahu geen politieke prikkel om mevrouw Harris te helpen.

“Het standpunt van de premier is heel duidelijk”, zei de heer Somfalvi. “Al deze Netanyahu-fans zijn erg pro-Trump. Het maakt niet uit wat Biden en Harris het afgelopen jaar hebben gedaan. “Ze zeggen dat ze Trump nodig hebben.”

Begin dit jaar was dat nog niet duidelijk. Dennis Ross, de voormalige presidentiële gezant voor het Midden-Oosten, zei in een interview in maart dat Netanyahu misschien – heel misschien – de vredesovereenkomst met Saoedi-Arabië zou willen hebben, die de regering-Biden probeerde te bemiddelen als zijn erfenis, in plaats van als het bloedbad van de Hamas-aanval op Israël op 7 oktober. Om dit te bereiken moet hij een staakt-het-vuren in Gaza aanvaarden en de gesprekken over Palestijnse autonomie hervatten.

“Een normalisatieovereenkomst met Saoedi-Arabië zou beide mannen ten goede komen”, zei hij over de heer Biden en de heer Netanyahu, terwijl hij erkende dat “hoe langer dit voortduurt, gezien de politieke kalender, hoe kleiner de kans dat dit gebeurt.”

Deze politieke kalender is nu voorbij. Mevrouw Harris zal waarschijnlijk de groeiende crisis in het Midden-Oosten uitbuiten om assertief en presidentieel over te komen, zoals ze dinsdag deed toen ze beschreef dat ze zich bij de president en zijn nationale veiligheidsteam in de Situation Room van het Witte Huis voegde om de Iraanse raketaanval op Israël te bekijken. . .

Ze voegde eraan toe: “Met onze hulp kon Israël deze aanval verslaan.” Hij voegde eraan toe: “Onze gezamenlijke verdediging was effectief, en deze operatie en succesvolle samenwerking hebben veel onschuldige levens gered.”

Nu woensdagavond een onzeker seizoen van Joodse heilige dagen begint, maandag de eenjarige herdenking van het Hamas-bloedbad onder Israëliërs valt, en er al vervroegde stemmingen aan de gang zijn, zullen de heer Trump en de heer Vance elke gelegenheid aangrijpen om het conflict op gang te brengen. naar voren. De voeten van de Democraten.

“Donald Trump heeft de wereld consequent veiliger gemaakt”, zei de heer Vance in het debat. “Wanneer hebben Iran, Hamas en hun bondgenoten Israël aangevallen? Dit was tijdens de regering van Kamala Harris.