Bruins-coach Jim Montgomery maakte verschillende misstappen om de overhand te krijgen

BOSTON – De Bruins huurden Jim Montgomery gedeeltelijk in vanwege zijn vermogen om de zon op de donkerste dagen te zien. Op zondagochtend veranderde de eerstejaarscoach een mislukte 3-1-serie in een kans voor zijn getraumatiseerde spelers om kinderdromen na te jagen in een Game 7.

“De eerste keer dat we werden uitgeschakeld. De eerste keer dat ze de mogelijkheid hebben om te clinchen”, zei Montgomery. Dit is ook iets positiefs. Dat is zo geweldig aan de Game 7s. Het zal vanavond druk zijn in het park. We zullen luidruchtig zijn.”

Misschien geloofde Montgomery echt in wat hij verkocht. Nadat hij overuren met 4-3 had verloren, kon Montgomery niet begrijpen waarom het team dat het beste reguliere seizoen had sinds de geboorte van de NHL op 26 november 1917, zou eindigen.

Montgomery zei: “De woorden die nu in me opkomen zijn teleurstelling en verwarring.”

Eerlijk gezegd hielp het vervangen van Bruce Cassidy door de Montgomery Sun de Bruins bij het openen van een historisch optreden tijdens het reguliere seizoen. Maar in de play-offs, toen Montgomery de konijnen ving die ooit een tovenaarshoed huisvestten, trok hij in plaats daarvan de stront.

Dit is waar Montgomery zijwaarts ging:

1. Bergeron speelde in Game 82

De Bruins hadden pech. Patrice Bergeron liep in de eerste periode een hernia in zijn rug op. Het had David Pasternak, Charlie McAvoy of Linus Allmark kunnen overkomen.

Montgomery legde uit dat dit is wat hij en Bergeron wilden voorbereiden op de play-offs. Maar van alle spelers had Bergeron geen reden om de laatste outfit van het reguliere seizoen in Montreal te dragen. Hij had 167 wedstrijden ‘postseason’-ervaring. Hij had geen repetitie nodig.

Bergeron miste door een blessure de eerste vier wedstrijden van de eerste ronde. Hij was niet meer dezelfde toen hij terugkwam. Tijdens een vijf-tegen-vijf-wedstrijd met Bergeron op het ijs overtroffen de Panthers de Bruins met een marge van 4-0. Mogelijk door zijn ruwe rug verloor Bergeron in de verlenging de puckstrijd van Matthew Tkachuk. Misschien was dit de laatste wending in zijn carrière.

2. Elimineer de rotatie van de keeper

In februari en maart wisselden Allmark en Jeremy Swaiman elkaar 19 wedstrijden af. Allmark boekte een spaarpercentage van 0,940. Swaiman stond op 0.923. Het was een harde proof of concept dat roterende afschermingen hun prestaties verbeterden.

Het was Montgomery’s gemakkelijke, zij het gedurfde, beurt om de rotatie op de automatische piloot te zetten in de play-offs. Maar hij hield vast aan “hoe het altijd is geweest in hockey” door één doelverdediger de play-offs in te rijden.

In Game 6 had die benadering Olemark gevloerd.

Keepers werden in de steek gelaten door Montgomery en keeperstrainer Bob Esensa. Olmark was mentaal en fysiek uitgeput. Swaiman werd gevraagd om een ​​redder in nood te zijn. Dat was niet eerlijk.

Swaiman deed zijn best. Hij redde zijn team in de verlenging door een ontsnapping uit Tkachuk en de dubbele voorzet van Carter Verheig te stoppen. Maar hij kon geen boon op de winnaar krijgen.

“We dachten dat hij ons vanavond de beste kans zou geven. Je zou doelman Bob er meer details over moeten vragen”, zei Montgomery.

De Bruins stellen Essensa niet beschikbaar voor commentaar, afgezien van specifieke verzoeken.

3. Meedogenloos veranderende lettertypen

Montgomery maakte het uit met Bergeron en Brad Marchand aan het begin van Game 5. Achteraf zei hij dat dat zijn enige spijt was. Het kan hebben geleid tot het eerste doelpunt van de Panthers.

Een linie van Bergeron rond Tyler Bertuzzi en Pastrnak verscheen in de eerste periode in defensief gebied. Bergeron dreef over het ijs in plaats van zich terug te trekken als uitlaatklep. Pastrnak bevond zich in niemandsland en wist niet zeker of hij moest loslaten bij de aanval, naar de sterke zijmuur moest gaan of zich moest terugtrekken. Charlie McAvoy ging achter de doellijn in plaats van voor het net.

Dus toen Bertuzzi, alle reeksen met de puck aan het einde van de Bruins, zijn schouders ophaalde en een backfield-pannenkoek naar de aanvaller stuurde, was Verhaege verheugd om het geschenk te accepteren. Assisteerde Anthony Dockler bij de openingstreffer.

Daar hield de verwarring niet op. Met name in Game 5 wiegde Montgomery zijn regels alsof hij een James Bond-barman was. In Game 6 was het stabieler. Maar in Game 7 hield Montgomery Bertuzzi bij Marchand en Bergeron in plaats van Jake Debrusque, hun gebruikelijke rechtsbuiten, te gebruiken. De lijn genereerde niets om vijf over vijf.

4. Clifton zette Grzelcyk in Game 6

Conor Clifton koos de slechtste tijd om te exploderen nadat hij Matt Grzelecik had vervangen. Hij kreeg een penalty om het momentum van de Bruins te stoppen nadat ze met 1-1 gelijk stonden. Zijn draai leidde tot het leidende doelpunt van Tkachuk in de eerste helft. Clifton werd onder de lijn betrapt voordat Zach Dalby de gelijkmaker scoorde bij het derde doelpunt. Hij stuurde Edge de muur op voor winnaar Eetu Luostarinen.

Zoals veel van de Bruins in de serie, zag Clifton eruit alsof hij te bang was om een ​​fout te maken door vrij te spelen.

5. Foligno bekrast Frederick in Game 7

Voormalig Columbus-aanvoerder Nick Foligno zou een nuttige aanwezigheid kunnen zijn op de bank en in de zaal voor Game 7. Zijn teamgenoten prijzen hem regelmatig voor zijn leiderschap en gevoel voor het moment.

De Bruins werden niet geholpen door Trent Frederick en zijn maatjes uit de vierde lijn. In de tweede periode blokkeerde Gustav Forsling gemakkelijk de eenhandige poging van Garnet Hathaway. In de volgende sessie bezorgde Sam Reinhart de Panthers een 2-0 voorsprong.

Foligno scoorde één doelpunt en twee assists in zes wedstrijden. Hij is een onbeperkte vrije speler en zal waarschijnlijk niet terugkeren in 2023/24. Frederick’s streak van vijf wedstrijden was nul doelpunten en nul punten. Hij was de enige spits die niet scoorde.

Het hele jaar door moedigde Montgomery zijn spelers aan om te groeien. Het is zijn beurt om hetzelfde te doen.

(Foto: Maddie Meyer/Getty Images)