Chris Mason: Ministers in een nieuwe poging om immigratie te beperken

Op het gebied van het immigratiebeleid wordt de regering geconfronteerd met een duidelijke, significante en emotioneel geladen mislukking.

Hij slaagde er niet in zijn beloften en doelstellingen na te komen.

Daarom ligt hun focus deze week op het proberen er iets aan te doen.

Ten eerste de netto legale migratie.

Ze zijn tot recordniveaus gestegen en zijn nu drie keer zo hoog als toen de Conservatieven de laatste verkiezingen wonnen en hun ondergang beloofden.

Geen wonder dat veel Tory-parlementsleden wanhopig graag zien dat ze zich terugtrekken.

Ten tweede: illegale immigratie. De premier heeft beloofd ‘de boten te stoppen’.

De aantallen zijn lager dan vorig jaar, maar nog steeds hoog. Het plan van de regering om sommigen naar Rwanda te sturen is al enkele maanden bij meerdere rechtbanken vastgelopen.

Dus, voordat Boris Johnson doet waar hij goed in is – de aandacht trekken – tijdens het Covid-onderzoek op woensdag en donderdag, kunt u twee dagen de nieuwste versies van de immigratieplannen van de regering verwachten.

Ten eerste, op maandagmiddag, plannen voor legale immigratie – en het terugdringen van de aantallen die hierheen komen.

Er is mij verteld dat de betrekkingen tussen het ministerie van Binnenlandse Zaken en Downing Street aanzienlijk zijn verbeterd sinds het ontslag van voormalig minister van Binnenlandse Zaken Suella Braverman.

De afgelopen weken heeft de premier samengewerkt met de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, James Cleverley, en minister van Immigratie Robert Jenrick om met een plan te komen.

Robert Jenrick had Rishi Sunak een plan gepresenteerd, waarvan ik de details hier ongeveer tien dagen geleden schreef.

We zullen in staat zijn om te meten wat de regering aankondigt aan de hand van dit verlanglijstje; van wat u van de aankondiging hebt gehoord en van wat specifiek is opgeroepen, kan vergelijkbaar zijn.

Zoek bijvoorbeeld naar details over de salarislimiet, het recht van immigranten om gezinsleden mee te nemen en of er een lijst met ontbrekende beroepen wordt bijgehouden.

We zullen het plan van de regering ook kunnen vergelijken met het plan waar Suella Braverman in de regering om heeft opgeroepen.

De belangrijkste vraag is of dit enig verschil zal maken in het terugdringen van de cijfers.

En dan, op dinsdag, het Rwanda-plan.

Het lijkt waarschijnlijk dat James Cleverly naar Rwanda zal afreizen om het verdrag te ondertekenen.

Vervolgens zal er woensdag al een geplande nieuwe wet die hierop betrekking heeft, in het Lagerhuis worden ingediend.

Overigens constateer ik bij het ministerie van Binnenlandse Zaken scepsis over het terugtrekken uit het Rwanda-plan of het op een of andere manier vrijstellen van de verplichtingen van Groot-Brittannië ten aanzien van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens.

Het argument luidt dat het Europese Hof voor de Rechten van de Mens en het Britse lidmaatschap daarvan gunstig zijn voor de onderdelen van het illegale immigratiebeleid die daadwerkelijk werken: de terugkeerovereenkomst met Albanië en de samenwerking met Frankrijk.

Maar er zijn veel conservatieve parlementsleden die het Europese akkoord beu zijn en wanhopig proberen eventuele obstakels voor het Rwanda-plan weg te nemen.

Wanneer we even afstand nemen van de details van dit alles, is de hamvraag precies dezelfde als bij legale immigratie: wanneer kan dit een verschil maken?

De ministers zeggen dat ze zich ertoe verbinden om in het voorjaar migranten naar Rwanda te vliegen.

Velen, binnen en buiten de Conservatieve Partij, geloven dat dit hoogst onwaarschijnlijk is.