De 15 meter lange nek van deze dinosaurus had geen rek

Er zijn maar weinig wezens die de anatomie tot het uiterste hebben gedreven zoals de sauropoden. Deze enorme dinosaurussen bewogen zich op paalachtige ledematen die een enorme omvang ondersteunden, grepen zweepachtige staarten om roofdieren af ​​te weren en gebruikten lange nekken om bladeren op te zuigen.

Hoewel deze hele groep dinosaurussen gewoonlijk wordt aangeduid als “langhals”, zou Mamenchisaurus, die rondzwierf in wat nu China is tijdens de late Jura-periode, de afgunst zijn geweest van andere sauropoden. Dat blijkt uit een studie die woensdag is gepubliceerd in Journal of systematische paleontologieOnderzoekers schatten dat de nek van de Mamenchisaurus bijna 15 meter lang was. Langer dan de gemiddelde schoolbus, zijn nek is naar schatting de langste van alle sauropoden. Het is misschien wel de langste dierenhals die ooit is waargenomen.

In 1987 ontdekten paleontologen het gedeeltelijke skelet van een sauropode dat uit de roestige rode zandsteen van de dinosaurusrijke Shishogu-formatie in het noordwesten van China steekt. De overblijfselen waren fragmentarisch en bestonden voornamelijk uit een onderkaak, stukjes schedel en twee wervels, maar ze duidden op een enorm dier dat 162 miljoen jaar geleden samen met primitieve dinosaurussen over de moerassige vlaktes dreigde.

De onderzoekers noemden de dinosaurus Mamenchisaurus sinocanadorum en brachten hem in verband met verschillende andere sauropoden met lange nek uit Oost-Azië. Maar de ware grootte van Mamenchisaurus is een mysterie gebleven. Er zijn geen andere gefossiliseerde overblijfselen van sauropoden opgegraven, waardoor wetenschappers alleen die paar wervels hebben om te onderzoeken.

Dit was het geval voor veel van de grootste dinosaurussen, zei Andrew Moore, een paleontoloog aan de Stony Brook University die de anatomie van sauropoden bestudeert. Moore, die de nieuwe studie leidde, zei.

Dus wendde hij zich tot de fossielen van verschillende naaste verwanten van Mamenchisaurus, vooral Xinjiangtitan, een iets oudere sauropode die in 2013 in het noordwesten van China werd ontdekt. ​​Opmerkelijk genoeg hebben de onderzoekers de hele ruggengraat van de Xinjiang Titan opgegraven. Met een lengte van ongeveer 14 meter vertegenwoordigt het de langste complete nek in het fossielenbestand.

“Door deze meer complete, maar kleinere exemplaren te gebruiken, kunnen we ze opschalen en een precies juiste schatting geven van hoe Mamenchisaurus eruit zou hebben gezien”, zei dr. Moore.

Na het vergelijken van Mamenchisaurus en Xinjiangtitan, concludeerden Dr. Moore en zijn team dat Mamenchisaurus een nek bezat van ongeveer 15 meter lang. Dit zou goed zijn voor bijna de helft van de geschatte totale lichaamslengte en gelijk zijn aan iets meer dan acht giraffehalzen die achter elkaar zijn gestapeld.

Om te bepalen hoe de Mamenchisaurus met zijn lange nek omging als een vrachtwagenoplegger, gebruikten Dr. Moore en zijn collega’s een computertomografie (CT)-machine om de wervels van het dier te analyseren. In plaats van gevuld te zijn met zwaar merg en weefsel terwijl de dinosaurus nog leefde, was de binnenkant van de wervels van de sauropode gevuld met grote luchtzakken, vergelijkbaar met die van moderne vogels zoals ooievaars en pelikanen. Deze lege holtes waren goed voor maximaal 77 procent van het volume van elk bot, waardoor het gewicht van de ruggengraat van de Mamenchisaurus aanzienlijk werd verminderd.

Nekverlichting is essentieel voor alle sauropoden, zei Cary Woodruff, een paleontoloog in het Frost Museum of Science in Miami, die gespecialiseerd is in de studie van sauropoden. “Het hebben van zo’n lange nek is veel gewicht om van je lichaam af te moeten zetten”, zei Dr. Woodruff, die niet betrokken was bij de nieuwe studie. “Als je een hamer met uitgestrekte arm zou moeten vasthouden, zou je arm heel snel moe worden.”

Hoewel de wervels hol waren, was de nek van de Mamenchisaurus verre van zwak. Tijdens de eerste opgravingen ontdekten paleontologen een gefossiliseerde staaf van botweefsel van enkele meters lang. Het kan een stijve verlenging van de wervel zijn geweest, vaak de cervicale rib genoemd, die over de lengte van de nek zou hebben gelopen en de lichtgewicht botten als een beugel ondersteunde. Hoewel dit de flexibiliteit van zijn nek verminderde, hielpen deze ribben de uitgestrekte structuur stabiel te houden.

“Hoewel het veel botten had, was het niet zoals een slang die zichzelf terug kon kruipen,” zei Dr. Woodruff. “Het was eigenlijk als een staaf.”

Met zijn versterkte ruggengraat hield de Mamenchisaurus waarschijnlijk zijn nek horizontaal in een relatief ondiepe hoek boven de grond. Maar door zijn lange nek kan hij nog steeds bladeren van de toppen van veel bomen plukken. Dit heeft er mogelijk toe bijgedragen dat de sauropoden zich in een unieke niche in een ecosysteem wurmden dat misschien vol zat met andere gigantische herbivoren.

Volgens de onderzoekers lijken verschillende groepen sauropoden extreem lange halzen te hebben ontwikkeld, die kunnen wedijveren met de kraanachtige uitsteeksels van Mamenchisaurus.

“We weten niet echt wat de limieten zijn, omdat ze ze blijven verleggen terwijl we steeds meer ontdekkingen doen”, zei dr. Moore. “Het zou altijd onze standaard moeten zijn om aan te nemen dat er iets groters is.”