De Chinese Ding Liren wint het wereldkampioenschap schaken

Schaken is het ultieme spel van koude logische berekening, maar het is ook een spel van passie en, op het hoogste niveau, een spel van zenuwen. Dat bleek zondag toen de WK-wedstrijd in Astana, Kazachstan, eindigde met Ding Liren, de nieuwe kampioen, die alleen op een plank zat in een verduisterd podium, zijn hoofd in zijn hand, tranen van vreugde huilend.

De overwinning van Ding kwam in een snelle, spannende en indrukwekkende finale tegen Ian Nepomniachtchi uit Rusland, en na slechts drie weken van trage wedstrijden die geen winnaars opleverden. Het resultaat maakte van Ding de eerste man uit China, een opkomende schaakmacht, die het wereldkampioenschap vasthield en tegelijkertijd verhinderde dat Rusland het heroverde.

De wedstrijd van Ding tegen Nepomniachtchi werd beslist in een tiebreakreeks van vier wedstrijden die noodzakelijk werd nadat het reglementaire deel van de wedstrijd, een slopende klassieker van 14 wedstrijden, in een gelijkspel eindigde. Elke speler won drie wedstrijden in de regulatiedivisie; De andere acht eindigden in een gelijkspel.

De tiebreak werd op zondag gespeeld en waren snellere wedstrijden omdat elke speler 25 minuten de tijd kreeg om te beginnen, met 10 seconden extra voor elke zet. De eerste drie wedstrijden waren een gelijkspel, maar elke wedstrijd was erg spannend en moeilijk om te vechten.

In Game 4 herhaalde Nepomniachtchi, spelend in wit, de opener die hij probeerde in de tweede inning van de tiebreak. Bij stap 13 probeert hij een nieuw idee, maar Ding profiteert al snel van de tekortkomingen en krijgt al snel de overhand.

De wedstrijd leek echter op een gelijkspel af te stevenen toen Nepomniachtchi, met nog meer tijd op zijn klok, besloot de wedstrijd ingewikkelder te maken om te zien of hij Ding tot een overtreding kon dwingen. In plaats daarvan was het Nepomnyashchi die kraakte en blunders maakte waardoor Deng de controle overnam. Nepomniachtchi nam ontslag bij Move 68.

Het was de eerste en enige keer dat hij Ding aanvoerde in de kampioenswedstrijd. Hij verdiende $ 1,1 miljoen voor zijn overwinning, terwijl Nepomniachtchi $ 900.000 won als tweede.

De overwinning van Ding veroorzaakte laat in de avond golven op de Chinese sociale media, toen een hashtag met betrekking tot de nieuwe kampioen al snel meer dan 10 miljoen views kreeg op Weibo, een Twitter-achtig platform. Chinese gebruikers, vol trots en opluchting na drie weken vol zorgen, vierden het toernooi, ook al gaven sommigen toe dat ze niet wisten hoe ze moesten schaken. Bijna iedereen was het eens over het gewicht van het moment.

Een commentator schreef: “Wij Chinezen zijn opgeklommen tot het hoogste niveau in het schaken.” “Ding Liren is de trots van China.”

De wedstrijd werd vanaf het begin overschaduwd door de afwezigheid van Magnus Carlsen, de grote Noorse coach die sinds 2013 de wereldtitel in handen heeft. Carlsen koos er afgelopen juli vrijwillig voor om de kroon op te geven omdat hij het zat was om zich voor te bereiden op wedstrijden, het proces dat duurt maanden.

Carlsen is al lang kritisch over de lengte van wedstrijden voor wat bekend staat als de World Classic. Het kan voor elke speler uren duren, en vooral de laatste jaren, wanneer spelers zich van tevoren kunnen voorbereiden met behulp van computers, hebben ze vaak geen beslissend resultaat. (Game 14 op zaterdag, de dag voor de tiebreak, duurde bijvoorbeeld bijna zeven uur en eindigde in een gelijkspel.)

Voor fans en potentiële sponsors zou dat het grootste schaakevenement een beetje minder spannend kunnen maken. De Astana-wedstrijd had dat probleem niet – bijna de helft van de wedstrijden eindigde in overwinningen – maar dat bracht Carlsen niet op andere gedachten.

in podcast Op 28 april zei Carlsen op NRK, het grootste mediabedrijf van Noorwegen: “Er wordt nu veel gepraat over dit wereldkampioenschap dat bewijst dat ‘klassiek schaken goed werkt’ en zo. Ik moet toegeven dat ik daar helemaal niet in geloof.”

Hij legde uit dat Nepomniachtchi en Ding veel risico’s namen in de beginfase van wedstrijden in de kampioenswedstrijd, maar dat was ongebruikelijk. Carlsen zei dat dat in zijn wedstrijden niet gebeurde omdat zijn tegenstanders bang voor hem waren en probeerden de inzet te beperken. Het resultaat, zei hij, was dat de spelletjes niet leuk waren.

Vijfvoudig Amerikaans kampioen Hikaru Nakamura suggereerde in een recente live-uitzending dat het niet uitmaakt wie er wint van Ding Nepomoniachichi.

“Een wereldkampioen wordt niet behandeld als een wereldkampioen”, zei hij. “Het kan me niet schelen of Nepomniachtchi wint. Het kan me niet schelen of Ding wint. Ze verdienen het allebei om de wedstrijd te winnen. Maar dat zou hen in geen geval wereldkampioen maken.”

Dengs overwinning was belangrijk voor zowel China als Rusland. Schaken werd het grootste deel van de vorige eeuw gedomineerd door de Russen, deels vanwege de erfenis van de Sovjet-Unie, die suprematie in het spel aanmoedigde als bewijs van haar superioriteit ten opzichte van het Westen.

In plaats van dat China het spel om vergelijkbare redenen adopteerde, verwierp het het vanwege zijn populariteit in wat het land beschouwde als het “decadente” Westen. Gedurende acht jaar tijdens de Culturele Revolutie in de jaren zestig mocht het spel niet gespeeld worden.

De perceptie van schaken in China begon te veranderen nadat Xie Jun in 1991 het Wereldkampioenschap Dames won en de eerste niet-Russische, niet-Georgische vrouw werd die de titel vasthield. Dit leidde tot een golf van door de staat gesponsorde activiteiten die bedoeld waren om elitespelers te ontwikkelen, een project dat gezamenlijk bekend staat als het Dragon’s Big Plan. Chinese scholen richtten schaakclubs op en trainings- en toernooi-instellingen verspreidden zich. Vorig jaar onthulde de Chinese regering een nieuw 10-jarenplan om de volgende generatie Miracles van het land te ontwikkelen.

De inzet van China heeft al resultaat opgeleverd. Een reeks Chinese spelers nadat Xie het Wereldkampioenschap Dames won, waardoor China de afgelopen 32 jaar de titel kon claimen. De huidige titelverdediger is Guo Wenjun, die in 2018 kampioen werd. Om ervoor te zorgen dat de vrouwentitel in Chinese handen blijft, moet ze het in juli opnemen tegen landgenote Li Tingjie.

China heeft de afgelopen jaren ook een aantal zeer goede herenspelers voortgebracht, met een half dozijn spelers die ooit de top 20 van de wereldranglijst zijn gestegen. Maar Ding was de beste van allemaal.

Geboren in Wenzhou een jaar na de overwinning van Xie, leerde hij schaken door zijn vader, een schaakfan, toen hij vier was. Hij verwierf internationale bekendheid in 2009, op 16-jarige leeftijd, toen hij China’s binnenlandse kampioen werd. Hij won de titel opnieuw in 2011 en 2012.

Hij staat op de tweede plaats in de wereld en is de enige Chinese speler met een rating, het puntensysteem dat wordt gebruikt om spelers te rangschikken, van meer dan 2.800.

Ding’s weg naar de titel was bezaaid met obstakels. De pandemie en het isolement van China dwongen hem te stoppen met wedstrijden, maar om deel te nemen aan het kandidatentoernooi van vorig jaar – een vereiste voor het selecteren van een uitdager voor de kampioenswedstrijd – moest hij een minimum aantal competities spelen. De Chinese schaakbond heeft begin vorig jaar drie toernooien georganiseerd om aan de eisen te kunnen voldoen.

In het kandidatentoernooi dat afgelopen juni en juli in Madrid werd gehouden, eindigde Ding als tweede achter Nepomniachtchi. Normaal gesproken zou dat alleen Nepomniachtchi hebben gekwalificeerd voor het titelspel tegen Carlsen. Maar na de weigering van Carlsen wordt Ding de andere kanshebber.

Het verlies was verpletterend voor Nepomniachtchi. Geboren in hetzelfde jaar als Carlsen, wordt hij vaak het Russische antwoord op de grote Noorse mijlpaal genoemd en wordt hij jarenlang overschaduwd door zijn rivaal. Nepomniachtchi speelde tegen Carlsen om de wereldtitel in 2021 in Dubai, maar na een goede start met een gelijkspel in zijn eerste vijf wedstrijden zakte hij in elkaar en verloor hij in een van de meest scheve resultaten in de geschiedenis van het evenement. De wedstrijd van dit jaar, waarbij Carlsen opzij stapte, was een gouden kans voor hem.

In de daaropvolgende persconferentie, met familieleden van Ding en Xie, China’s eerste vrouwelijke kampioen, werd aan Ding gevraagd of de wedstrijd een van de bekroningen van zijn leven was. Hij had moeite om zijn gevoelens uit te leggen. “De wedstrijd,” antwoordde hij ten slotte, “weerspiegelt het diepste van mijn ziel.”

Zhang Chi droeg rapportage bij vanuit Seoul.