De eerste Amerikaanse maanlander sinds Apollo bereidt zich voor op de lancering op maandag ruimte

Op Cape Canaveral, Florida, zijn de laatste voorbereidingen gaande voor een historische missie om een ​​Amerikaanse lander op de maan te plaatsen, een prestatie die al meer dan 50 jaar sinds het einde van het Apollo-project niet meer is gezien.

Afgezien van de last-minute problemen zal de eerste missie van Peregrine, genoemd naar het snelste dier ter wereld, maandag om 7.18 uur Britse tijd de lucht in gaan. Nadat hij in een baan om de planeet heeft gedraaid, zal hij richting de maan gaan en in een baan om de maan glijden voordat hij kort na de plaatselijke zonsopgang op 23 februari een landing probeert uit te voeren.

Zelfs in de complexe wereld van de ruimteverkenning is de missie vol gevaren. Hoewel NASA instrumenten aan boord van de robotlander heeft, is dit een commerciële operatie. Geen enkel particulier bedrijf is erin geslaagd een zachte landing op het oppervlak van de maan of enig ander hemellichaam te bewerkstelligen.

“Er wordt hier veel gevlucht”, zegt John Thornton, CEO van Astrobotic, het bedrijf uit Pittsburgh dat de missie leidt. “Het is een mix van emoties. Er is spanning en opwinding, maar ik ben ook een beetje doodsbang omdat er veel op het spel staat.”

Wat de spanning nog groter maakt, is het feit dat de Vulcan Peregrine-raket waarop hij zit nog nooit eerder heeft gevlogen, ook al heeft de fabrikant, United Launch Alliance, een succespercentage van 100% bij eerdere raketten.

Peregrine is de eerste missie die wordt uitgevoerd onder het Commercial Lunar Payload Services (CLPS)-initiatief van NASA, een nieuw plan waarbij het ruimteagentschap particuliere bedrijven betaalt om wetenschappelijke apparatuur naar de maan te leveren. Peregrine heeft vijf NASA-ladingen aan boord en vijftien andere. One, een rover ter grootte van een schoenendoos van de Carnegie Mellon University, zal de eerste Amerikaanse robot worden die in een baan om de maan draait.

“Deze hele missie is niet gemakkelijk”, zegt Chris Colbert, CLPS-programmamanager bij NASA's Johnson Space Center. “Landen op de maan is erg moeilijk. We beseffen dat succes niet gegarandeerd kan worden.”

Niet alle ladingen zijn wetenschappelijk: naast de vlucht bevinden zich een kopie van Wikipedia, een fysieke valuta geladen met een enkele bitcoin en DHL-'maandozen' met memorabilia variërend van romans en foto's tot een klein blokje van de Mount Everest. Ook aan boord zijn, dankzij herdenkingsbedrijven Elysium Space en Celestis, gecremeerde menselijke resten en DNA, waarvan sommige toebehoorden aan Gene Roddenberry, de maker van Star Trek.

Recente ladingen zijn controversieel gebleken. In een brief aan NASA beweerde Navajo-chef Bo Nygren dat de maan heilig is voor veel inheemse culturen, en zei dat het deponeren van het materiaal “gelijkstaat aan ontwijding”. In reactie hierop beweerde Colbert dat Peregrine een commerciële missie was en dat NASA niet in een positie verkeerde om Astrobotic te vertellen wat het wel en niet kon vliegen.

De slechtvalk wordt geassocieerd met een oude lavastroom genaamd Sinus Viscositatis, of Golf van Adhesie, zo genoemd omdat de formaties aangeven dat de lava een ongebruikelijke consistentie had. Als alles goed gaat, zullen de instrumenten van Peregrine de niveaus van straling, oppervlakte- en ondergronds waterijs, magnetisch veld en een extreem zwakke gaslaag meten die de exosfeer wordt genoemd. Verwacht wordt dat de metingen de risico's zullen helpen verminderen en de natuurlijke hulpbronnen van de maan zullen benutten wanneer mensen terugkeren naar het oppervlak.

“Het is absoluut een groot risico, maar dat wisten we toen we aan dit spel begonnen”, zegt Simon Barber, een senior research fellow aan de Open Universiteit en mede-hoofdonderzoeker van de Peregrine ion trap massaspectrometer. PITMS, een kleine massaspectrometer die moleculen opspoort terwijl ze op het maanoppervlak stuiteren.

PITMS zal de samenstelling van de exosfeer van de maan analyseren en monitoren hoe deze verandert gedurende de ongeveer acht aardse dagen dat de lander zal opereren. De onderzoekers hopen het effect te zien van natuurlijke cycli, zoals temperatuurschommelingen van 100°C tot -100°C, en speciale landingsactiviteiten. “We hebben het roverteam gevraagd een donut te maken om wat gas te verdrijven,” zei Barber. “Ze zeiden dat ze het zouden proberen.”

Als potentiële hulpbron voor toekomstige missies is water een belangrijk molecuul om te vinden. PITMS kan onthullen hoe watermoleculen overdag van het oppervlak worden losgelaten en 's nachts weer worden opgesloten, waardoor licht wordt geworpen op de circulatie van maanwater.

Peregrine is de eerste in een golf van landers die onder het CLPS-plan naar de maan gaan. Het volgende apparaat, gemaakt door het in Houston gevestigde Intuitive Machines, zal naar verwachting medio februari worden gelanceerd. Het zou een directere route naar de maan nemen en mogelijk vóór Peregrine landen.

Hoewel veel wetenschappers de toegenomen commerciële belangstelling voor de maan verwelkomen, hebben sommigen daartoe opgeroepen Overeenkomsten om gebieden van bijzonder belang te beschermen, zoals potentiële toekomstige bases voor maantelescopen of zwaartekrachtgolfdetectoren. Professor Catherine Joy, van de Universiteit van Manchester, en lid van de commissie, zei: “Mensen moeten hier nu over nadenken.” Potentieel wetenschappelijk teamdat het boor- en bemonsteringsinstrument zal gebruiken tijdens een toekomstige CLPS-missie om de hulpbronnen op de maan te beoordelen.

“We zijn nog ver verwijderd van ruimtemijnbouw, maar bedrijven zetten de eerste stappen om te begrijpen waar ze heen zullen gaan en welke technologie ze zullen inzetten. We moeten nadenken over het regelgevingskader voordat de zaken te snel gaan.”