De geur van de 3500 jaar oude Egyptische mummificatiebalsem is opnieuw gecreëerd

Opmerking van de uitgever: Meld u aan voor de wetenschapsnieuwsbrief Wonder Theory van CNN. Verken het universum met nieuws over verbazingwekkende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Wetenschappers hebben een eeuwenoude geur ontcijferd door ingrediënten te identificeren die in Egyptische balsemzalven worden gebruikt, en hebben de geur nieuw leven ingeblazen.

En degenen die graag van het verleden willen proeven, zullen tijdens een komende tentoonstelling in het Museum of Modern Art kunnen ontdekken wat onderzoekers de ‘geur van de eeuwigheid’ hebben genoemd. Musgaard-museum in Denemarken.

De geur, ook wel de ‘geur van het eeuwige leven’ genoemd, is gebaseerd op bijenwas, plantaardige oliën en boomharsen uit verre landen die het team aantrof in een balsem die meer dan 3500 jaar geleden werd gebruikt om Cenetnai te conserveren, een nobele vrouw wier stoffelijke resten erin werden geplaatst. canopische urnen. Het werd in 1900 ontdekt in de Vallei der Koningen in Egypte.

Deze ontdekking onthult inzichten in de sociale status van Centenay, de methoden die worden gebruikt om haar stoffelijke resten te bewaren en het belang van de ingrediënten van de balsem. Een gedetailleerd onderzoek naar de bevindingen werd donderdag in het tijdschrift gepubliceerd Wetenschappelijke rapporten.

Barbara Huber, hoofdauteur van de studie en doctoraal onderzoeker aan het Max Planck Institute for Medicine, zei: “De mummificatie-ingrediënten gevonden in Cenetnay-balsem behoren tot de meest gedetailleerde en diverse die ooit voor deze periode zijn geïdentificeerd, en onthullen de nauwgezette zorg en verfijning waarmee ze werden samengesteld. ontwikkeld pijnstillers maken. Geowetenschappen in Duitsland.

“De aanwezigheid van zo’n breed scala aan ingrediënten, waaronder exotische materialen zoals dammar of de hars van de pistacheboom, geeft aan dat bij de mummificatie uiterst zeldzame en dure materialen zijn gebruikt,” voegde Hooper eraan toe. “Dit duidt op de uitzonderlijke positie van Cenetnai in de samenleving.”

Er is weinig bekend over Setenay, maar uit eerder onderzoek is gebleken dat ze rond 1450 voor Christus leefde en voedster was van farao Amenhotep II, de langverwachte zoon en erfgenaam van farao Thoetmosis III. Ze zorgde voor Amenhotep II en verzorgde hem toen hij nog een baby was.

Cinetnai kreeg volgens historische gegevens de titel van “koningsornament” en werd een belangrijk lid van het hof van de farao. Na haar dood werden de vitale organen van Sentinel gebalsemd en in vier canopische potten geplaatst met deksels in de vorm van mensenhoofden.

De Egyptenaren verwijderden tijdens het mummificatieproces zorgvuldig organen zoals de longen, lever, maag en darmen om de groei van bacteriën te voorkomen en het lichaam beter te behouden. Volgens de studie geloofden de Egyptenaren in het belang van het behoud van het lichaam in het hiernamaals, zodat de menselijke ziel een plek zou hebben om naar terug te keren.

Na het mummificatieproces werden de potten in een koninklijk graf in de Vallei der Koningen geplaatst, waar ze in 1900 werden gevonden door de egyptoloog Howard Carter. Het lichaam van Cenitnay werd nooit teruggevonden. (Carter werd later gecrediteerd voor het ontdekken van het graf van Toetanchamon in 1922.)

De studie merkt op dat de opname van Cenetnai in de Vallei der Koningen, “een tombe die gewoonlijk gereserveerd is voor farao’s en machtige edelen”, duidt op “het uitzonderlijke voorrecht en het grote respect dat Cenetnai waarschijnlijk door de farao werd genoten.”

“Dit werk geeft inzicht in de grote inspanningen die de Egyptenaren in hun begrafenispraktijken hebben geleverd, niet alleen voor de farao’s, maar ook voor andere leden van de gemeenschap”, zegt co-auteur Nicole Boivin, hoofd van de onderzoeksgroep aan het Max Planck Instituut voor Geowetenschappen. “Maar het laat ook zien dat Senetnay een belangrijke figuur was, die verder ging dan de simpele beschrijving van haar als de voedster van de toekomstige farao Amenhotep II.”

De twee potten met de longen en lever van Centenary maken sinds 1935 deel uit van de Egyptische collectie van het August Kestner Museum in Hannover, Duitsland. Ze ontsnapten tijdens de Tweede Wereldoorlog aan vernietiging door te worden opgeslagen in een zoutmijn. De andere twee pups, die geen deel uitmaakten van het onderzoek, worden elders in collecties bewaard.

De inhoud is al lang geleden verdwenen, maar de onderzoekers konden de binnenkant van de potten schrapen om de overblijfselen te bestuderen die door de woning waren achtergelaten en wat er in de poreuze kalksteen van de potten sijpelde.

De exacte recepten die voor mummificatie worden gebruikt, zijn lange tijd onderwerp van discussie geweest, omdat oude Egyptische teksten de exacte ingrediënten niet vermelden. Het team begon zijn onderzoek om de componenten van de balsem in 2021 te identificeren met behulp van een verscheidenheid aan zeer geavanceerde analytische technieken. De woning verschilde weinig tussen de twee potten, wat betekent dat er mogelijk verschillende ingrediënten zijn gebruikt, afhankelijk van welk orgel bewaard is gebleven.

De balsem bevat bijenwas, plantaardige oliën, dierlijke vetten, natuurlijke aardolieproducten, teer en harsen. Verbindingen zoals coumarine en benzoëzuur waren ook aanwezig. Coumarine, dat een vanille-achtige geur heeft, wordt aangetroffen in erwten- en kaneelplanten. Benzoëzuur wordt aangetroffen in de harsen en het tandvlees dat uit bomen en struiken wordt gewonnen.

In de pot waarin de longen van Cenetnay werden bewaard, ontdekten de onderzoekers aromatische harsen van dennenbomen en iets dat ofwel damar was van bomen uit India en Zuidoost-Azië, of hars van pistachebomen die tot de cashewfamilie behoren.

“De aanwezigheid van bepaalde componenten geeft aan dat de Egyptenaren handelsroutes en netwerken over lange afstanden hebben opgezet. Opvallend is de aanwezigheid van dennenboomhars – afkomstig uit het noordelijke Middellandse Zeegebied en Midden-Europa – en misschien damar, een hars die exclusief is voor de tropische bossen van Zuidoost-Azië bevestigt de grote omvang van de Egyptische handelsroutes in het midden van het tweede millennium voor Christus.

Onderzoekers zijn nog steeds bezig om vast te stellen of vernietiging een onderdeel was.

“Als het verband houdt met Dummar, heeft het een schokkend lange weg afgelegd, en dit levert nieuw inzicht op in oude handelsnetwerken”, zei Boivin in een e-mail. “Reizen was erg moeilijk en grote zeereizen waren nog steeds relatief zeldzaam. Het is onwaarschijnlijk dat de Egyptenaren zelf naar deze verre landen gingen, maar eerder deel uitmaakten van uitwisselingsnetwerken die met anderen verbonden waren. Maar dit waren de eerste fasen van de geglobaliseerde wereld waarin wij vandaag de dag leven..

Als wordt bevestigd dat vernietiging een onderdeel is, aldus de auteurs van het onderzoek, geeft dit ook aan dat de Egyptenaren bijna een millennium eerder dan verwacht toegang hadden tot de hars. Damura werd onlangs geïdentificeerd als onderdeel van de mummificatie in Saqqara en dateert uit het eerste millennium voor Christus.

De nieuwe bevindingen suggereren dat de relatief complexe palliatieven die werden gebruikt om Cenetnae te behouden mogelijk het begin waren van een trend naar het gebruik van meer uitgebreide palliatieven later.

Na het identificeren van de ingrediënten werkte het onderzoeksteam samen met de Franse parfumeur Carole Calvese en sensorisch museoloog Sophia Colette-Erich om de werkelijke geur van de balsem na te bootsen.

Het nauwgezette proces duurde maanden en meerdere iteraties voordat het tot een historisch accurate en suggestieve geur kwam, zei Hooper.

“De eerste keer dat ik de geur tegenkwam, was het een diepgewortelde, bijna surrealistische ervaring”, zei ze. “Na zoveel tijd te hebben besteed aan onderzoek en analyse, was het interessant om eindelijk deze tastbare reukverbinding met de antieke wereld te hebben. Het was alsof ik een zwakke echo uit het verleden met me meedroeg.

Ze zei dat het onderzoeksteam museumbezoekers een meer meeslepende ervaring in de antieke wereld wilde bieden door een reukelement op te nemen en het tegelijkertijd toegankelijk te maken voor visueel gehandicapte bezoekers. De “Geur van het Eeuwige Leven” zal deel uitmaken van een oud-Egyptische tentoonstelling in het Deense Museum, die in oktober wordt geopend.

De geur zorgt voor een unieke en diepe verbinding met het verleden, wat een soort tijdreizen oproept “Dit is intiem en suggestief”, zei Hooper. “Door deze eeuwenoude geur opnieuw te introduceren, willen we de kloof tussen toen en nu overbruggen, waardoor bezoekers echt een stukje oudheid kunnen inademen.”