De Groenlandse inslagkrater is 58 miljoen jaar oud

De verborgen krater in het noordwesten van Groenland is ongeveer 58 miljoen jaar oud en is daarmee veel ouder dan eerdere schattingen. De uitdaging zal nu zijn om meer bewijs te vinden van wat zeker een enorm verwoestende wereldwijde gebeurtenis was.

Door het zand en de steen te dateren die bij de impactgebeurtenis waren betrokken, kon een internationaal team van onderzoekers de nieuwe schatting afleiden. De Groenlandse krater, die 31 kilometer breed is, werd slechts zeven jaar geleden ontdekt. Het is begraven onder 3200 mphdik t (1000 meter) Hiawatha-gletsjer, waardoor het een moeilijk wezen wordt studie.

“We waren zeer verrast dat de krater 58 miljoen jaar oud was”, vertelde Nikolai Larsen, een geoloog aan de Universiteit van Kopenhagen en co-auteur van de nieuwe studie, me in een e-mail. “Al het indirecte bewijs dat we tot nu toe hebben, geeft aan dat de krater veel kleiner was en uit een periode dat de Groenlandse ijskap aanwezig was.”

Larsen en collega’s eerst dacht Die krater was ergens tussen de 3 miljoen en 1200 jaar geleden. De schijnbare nieuwheid van het effect tijdens het late Pleistoceen bood een verleidelijke mogelijkheid, omdat het aangaf dat mensen door de gebeurtenis werden getroffen. Je hebt waarschijnlijk ook gesproken over de Jongere Dryas-periode, een afkoelingsfase die ongeveer 12.900 jaar geleden begon. maarhet is nieuw OnderzoekVandaag gepubliceerd in Science Advances, merkt het op dat het effect geen invloed had op mensen, noch de jongere Dryas neersloeg. Wat betreft de daadwerkelijke effecten van het effect, dit is een vraag die nu beantwoord moet worden.

Groenlandse ijskap gevormd tussen 2 miljoen en 3 Miljoenen jaren geleden, lang nadat de ijzerrijke asteroïde in botsing kwam met wat nu het noordwesten van Groenland is. Op het moment van de inslag werd Groenland gekenmerkt door gematigd regenwoud en een diverse omgeving. De krater – die behoort tot de 25 grootste asteroïde gaten op aarde – is in de loop van de tijd in ijs begraven, daarom Ik heb het net ontdekt Onlangs en geheel per ongeluk.

Larsen controleerde in 2015 kaarten van Groenland toen hij een cirkelvormig element in de rots onder de Hiawatha-gletsjer opmerkte. Daaropvolgende onderzoeken met gronddoordringende radar, of in dit geval ijsdoordringende radar, bevestigden het bestaan ​​van de impactstructuur, resulterend in 2018. papier De aankondiging van zijn ontdekking.

De krater is zo oud en kwam als een grote verrassing voor het team, waaronder onderzoekers van het Deense Natural History Museum, het GLOBE Institute van de Universiteit van Kopenhagen en het Swedish Museum of Natural History in Stockholm. Reeds bestaand bewijs, hoewel indirect, wijst op een relatief recente gebeurtenis, waarbij de vorm van de krater “relatief nieuw” lijkt te zijn, de ijslagen bevatten verstoord ijs uit de laatste ijstijd en materiaal uit het gebied bevat organische overblijfselen van een boreaal bos – Larsen zei: “De laatste keer dat een boreaal bos groeide in het noorden van Groenland was twee tot drie miljoen jaar geleden.”

Wat Larsen en zijn collega’s echt nodig hadden, waren monsters uit de krater – geen gemakkelijke taak gezien de 300 meter ijs die zich op de krater ophoopte. In plaats daarvan bezocht het team afgelegen gebieden gedurende drie veldseizoenen om geschikt dateringsmateriaal te vinden, met name inslaggesteenten gevonden in ijzig puin achter de ijskap.

Dat was geen gemakkelijke opgave, zei Larsen. Omdat veldwerk in het afgelegen noorden van Groenland erg moeilijk en duur is.” De sleutel tot het nieuwe onderzoek was het verzamelen van gedeeltelijk gesmolten zand en geschokte zirkoonkristallen, die stroomafwaarts van de krater door smeltwater werden aangevoerd.

Bij NHM in Denemarken gebruikten wetenschappers lasers om zandkorrels te verhitten totdat ze argongas vrijgaven, terwijl een team van de Zweedse MNH uranium en looddatering van zirkoon gebruikte. Beide methoden leverden hetzelfde resultaat op, wat de nieuwe schatting van het effect oplevert.

De uitdaging voor de toekomst zal voor wetenschappers zijn om dit evenement te verbinden met andere bewijslijnen die verband houden met de impact. De asteroïde stortte in het noordwesten van Groenland ongeveer 8 miljoen jaar nadat de dinosauriërs uitstierven, en gezien de grootte van de asteroïde – ongeveer 1 kilometer breed– Het zou het mondiale klimaat in grote mate hebben verstoord.

“Onze volgende stap is om de 58 miljoen jaar oude geologische secties uit het Paleoceen te onderzoeken om te zien of we het impactsignaal kunnen identificeren,” zei Larsen. “Dit is belangrijk als we willen begrijpen of een impact van deze omvang het klimaat op aarde heeft veranderd of heeft geleid tot massale uitstervingen, waarvan we vermoeden dat ze zullen gebeuren.”

Het nieuwe artikel voegt meer duidelijkheid toe aan deze opmerkelijke gebeurtenis en opent nieuwe wegen voor toekomstig onderzoek. Deze oude Groenlandse wond heeft ongetwijfeld nog veel verhalen te vertellen.

meer: Wetenschappers ontdekken een oud meer onder het ijs van Groenland.