De grootste ijsplaat op Antarctica gedraagt ​​zich vreemd

Uit onderzoek van de Washington University in St. Louis blijkt dat het Ross-ijsplateau van Antarctica, ongeveer zo groot als Frankrijk, dagelijks wordt opgebroken door een ijsstroom. Deze beweging, veroorzaakt door het plotseling verschuiven van de ijsstroom, kan ijsbevingen en breuken van ijsplaten beïnvloeden, waardoor zorgen ontstaan ​​over de stabiliteit van ijsplaten in een opwarmende wereld.

Een ijsstroomactiviteit heeft plotseling de Ross Ice Shelf verdreven.

Op Antarctica veranderen enorme gletsjers voortdurend. IJsstromen, die als transportbanden fungeren, zijn banen met versnelde beweging die het grootste deel van het ijs en sedimentafval van deze enorme gletsjers naar de oceaan transporteren.

Eén zo’n ijsstroom duwt de hele Ross Ice Shelf minstens één keer per dag van zijn plaats, blijkt uit nieuw onderzoek van de Washington University in St. Louis.

Deze bevinding is belangrijk vanwege de omvang van de Ross Ice Shelf: het is de grootste ijsplaat op Antarctica, ongeveer even groot als Frankrijk.

Doug Wiens, van de Robert S. Brookings: “We ontdekten dat de hele plaat een of twee keer per dag plotseling zo’n 6 tot 8 centimeter (of 3 inch) beweegt, als gevolg van het glijden van een ijsstroom die op de ijsplaat stroomt.” Vooraanstaand hoogleraar aard-, milieu- en planetaire wetenschappen in kunst en wetenschappen. “Deze plotselinge bewegingen spelen waarschijnlijk een rol bij het veroorzaken van ijsbevingen en breuken in de ijsplaat.”

De Ross Ice Shelf is een drijvende ijsrichel die zich vanaf gletsjers in het binnenland over de oceaan uitstrekt.

Wetenschappers zijn deels geïnteresseerd in de interacties tussen ijsplaten en ijsstromen omdat ze zich zorgen maken over de stabiliteit van de ijsplaten van Antarctica in een opwarmende wereld.

IJsplaten fungeren als rem voor gletsjers en ijsstromen, waardoor hun reis naar de zee wordt vertraagd waar ze smelten, waardoor er meer ijs zich op het continent kan ophopen. Als de ijsplaat instort, verdwijnt deze steun en stromen de gletsjers sneller. Zodra ze de oceaan in stromen, dragen ze bij aan de stijging van de zeespiegel.

De nieuwe studie, in Geofysische onderzoeksbrievenricht zich op de beweging veroorzaakt door de Whillans Glacier Stream, een van de ongeveer zes grote, snel bewegende ijsrivieren die in het Ross Glacier Shelf stromen.

“Je kunt beweging niet detecteren door het alleen maar te voelen,” zei Wiens. “Beweging vindt plaats over een tijdsbestek van enkele minuten en kan dus niet worden waargenomen zonder instrumenten. Daarom is beweging tot nu toe niet waargenomen, ook al lopen en kamperen mensen al sinds de tijd van de Ross Ice Shelf op de Ross Ice Shelf. de grote ontdekkingsreizigers Robert F. Scott en Roald Amundsen.”

Plotseling uitglijden

De beweging van de Ross Ice Shelf wordt veroorzaakt door een relatief plotselinge – in gletsjertermen – beweging van een ijsstroom die een glijdende gebeurtenis wordt genoemd. Het lijkt enigszins op de “stick slip” die optreedt langs een breuklijn vóór en tijdens een aardbeving.

Volgens het door Whillans en zijn team waargenomen scenario blijft een groot deel van de Whillans-ijsstroom, meer dan 100 bij 100 km, stilstaan ​​terwijl de rest van de ijsstroom naar voren kruipt. Vervolgens beweegt het grote deel zich een of twee keer per dag richting de Ross Ice Shel.

Het kan binnen een paar minuten tot 40 cm (16 inch) bewegen, zei Wiens.

Uit onderzoek naar ijsstromen van de afgelopen vijftig jaar blijkt dat sommige ijsstromen versnellen, terwijl andere vertragen. Wetenschappers kunnen seismometers gebruiken om de plotselinge beweging van ijsstromen te detecteren en zo te helpen begrijpen wat deze beweging controleert. Wiens en zijn team reisden in 2014 naar Antarctica om de seismometers op te zetten die in dit onderzoek werden gebruikt.

“Ik heb in het verleden verschillende artikelen gepubliceerd over glijdende gebeurtenissen in de Whillans Ice Stream, maar ik heb tot nu toe niet ontdekt dat de hele Ross Ice Shelf ook beweegt”, zei Wiens.

Onderzoekers geloven niet dat deze slipgebeurtenissen rechtstreeks verband houden met door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Eén theorie is dat het wordt veroorzaakt door waterverlies op de bodem van de Whillans-gletsjer, waardoor deze ‘plakkeriger’ wordt.

De spanning en spanning die gepaard gaat met slipgebeurtenissen zijn vergelijkbaar met de spanning en spanning die onder verschillende omstandigheden ijsbevingen veroorzaken.

“Op dit moment zijn aardbevingen en ijsbreuken slechts een onderdeel van de normale levensduur van de ijsplaat”, aldus Wiens. “Er bestaat bezorgdheid dat de Ross Ice Shelf op een dag uit elkaar zal vallen, zoals andere kleinere, dunnere ijsplaten dat hebben gedaan. We weten ook dat de Ross Ice Shelf tijdens de laatste ijstijd – ongeveer 120.000 jaar geleden – uiteenviel en snel ijs veroorzaakte. verlies voor de gletsjers.” En de ijsstromingen die het voeden.

Referentie: “Verplaatsing van de Ross Ice Shelf en elastische plaatgolven veroorzaakt door Whillans Ice Stream Sliding Events” door Douglas A. 2024, Geofysische onderzoeksbrieven.
doi: 10.1029/2023GL108040