De Japanse politiek ervaart een zeldzame dosis onrust na vervroegde verkiezingen

Japanse verkiezingen zijn doorgaans saai en statisch, maar dit was niet het geval.

Dramatische stemming volgt op a Corruptieschandaal op het gebied van de politieke financiën Die werd vorig jaar onthuld, waarbij hoge wetgevers en kabinetsleden van de regerende Liberaal-Democratische Partij betrokken werden, wat haar imago aantastte en publieke woede veroorzaakte.

Het was de perfecte storm – een schandaal waarbij tientallen wetgevers van de Liberale Democratische Partij werden onderzocht wegens het verduisteren van miljoenen dollars aan inkomsten uit politieke fondsenwerving, terwijl gezinnen worstelden met inflatie, stijgende prijzen, stagnerende lonen en een stagnerende economie.

Uiteindelijk hebben boze en vermoeide kiezers bij de stemming van zondag een krachtig signaal afgegeven, waarbij de liberaal-democraten bij de verkiezingen werden gestraft. Het was een verbijsterende klap: de partij die Japan sinds 1955 vrijwel onafgebroken had geregeerd, verloor de meerderheid van één partij in het machtige Huis van Afgevaardigden.

Maar er was ook geen duidelijke winnaar. De verdeelde oppositie is er niet in geslaagd naar voren te komen als een haalbaar alternatief toen het publiek ernaar op zoek was.

Ondanks dat ze zwaar beschadigd was, won de LDP nog steeds meer zetels – 191 – dan de grootste oppositiepartij, de Constitutionele Democratische Partij, met een uiteindelijk totaal van 148.

Deze verkiezingen lijken te gaan over kiezers die genoeg hebben van de partij en politici die zij als corrupt en smerig beschouwen. “Ze willen geen nieuwe leider naar deze regio halen”, zegt Jeffrey Hall, docent aan de Kanda University of International Studies.

Het lot van het oude leiderschap is echter onduidelijk. De regerende coalitie van de LDP kwam niet halverwege (233 zetels in het 465 leden tellende parlement) nadat bondgenoot Komeito verschillende zetels verloor, waaronder de zetel van de president.

Zelfs als Komeito 24 zetels wint, zal de LDP geen meerderheid kunnen behalen.

Premier Shigeru Ishiba, die eerder deze maand als premier werd beëdigd, noemde het een ‘hard oordeel’. Een spannende race om het partijleiderschap winnen.

Kiezers “uitten hun sterke wens dat de LDP zou denken en een partij zou worden die handelt in overeenstemming met de wil van het volk”, zei hij zondag.

De hoop was dat Ishiba, als leider, de LDP in de stembus zou kunnen redden, wat leidde tot groeiende onvrede en dalende stemcijfers. Voormalig premier Fumio Kishida werd gedwongen af ​​te treden.

Ishiba waagde echter een gok Toen er minder dan een maand geleden vervroegde verkiezingen werden aangekondigd – En het werkte averechts.

Hij en zijn partij onderschatten de omvang van de volkswoede en, cruciaal, hun bereidheid om ernaar te handelen.

Om aan de macht te blijven zal de LDP nu een coalitie moeten vormen met de andere partijen die zij bij de verkiezingen vertegenwoordigde. Zij zal dit doen vanuit een positie van grote zwakte, omdat zij moet onderhandelen en concessies moet doen om te kunnen overleven.

Het is moeilijk te overschatten hoe zeldzaam dit is, aangezien de LDP altijd een veilige en stabiele plaats heeft gehad in de Japanse politiek.

Het land heeft een lange staat van dienst op het gebied van bestuur; toen de oppositie in 1993 en 2009 de macht overnam, liep het slecht af.

Sinds de LDP in 2012 weer aan de macht kwam, is zij erin geslaagd elke verkiezing vrijwel onbetwist te winnen. Er heerst al lange tijd berusting over de status quo, en de oppositie is nog steeds niet overtuigend voor het Japanse volk.

‘Ik denk van wel [the Japanese] “Ze zijn erg conservatief”, zei Miyuki Fujisaki, een 66-jarige kiezer, een paar dagen voor de verkiezingen tegen de BBC.

“Het is heel moeilijk voor ons om verandering aan te vechten en tot stand te brengen als de regerende partij eenmaal is veranderd [and the opposition took over]”Uiteindelijk verandert er eigenlijk niets, en daarom blijven we conservatief.”

Fujisaki zei dat ze aanvankelijk niet zeker wist op wie ze moest stemmen, vooral nu het fondsenwervingsschandaal boven de LDP opdoemde. Maar omdat ze altijd op hen stemde, zei ze dat ze dit keer waarschijnlijk hetzelfde zou doen.

Hoewel de belangrijkste oppositiepartij – de Christen-democraten – aanzienlijke winst boekte, zeggen waarnemers dat deze resultaten minder te maken hebben met de steun van de kiezers voor de oppositie, maar meer met hun woede jegens de Liberaal-Democratische Partij.

Ondanks de wens van kiezers om hun politici ter verantwoording te roepen, “V [their] “De geesten… er is echt niemand anders” die ze vertrouwen om het land te leiden, zei Hall.

Wat Japan hierdoor achterlaat, is een zwakke liberaal-democratische partij en een verdeelde oppositie.

Het land wordt lange tijd gezien als een baken van politieke stabiliteit, een toevluchtsoord voor investeerders en een betrouwbare Amerikaanse bondgenoot in de steeds gespannener wordende regio Azië-Pacific. De onzekerheid baart dus niet alleen zorgen voor de bevolking, maar ook voor haar buren en bondgenoten.

In eigen land zal het fragiele bondgenootschap niet helpen de economie te transformeren, de lonen te verhogen en de welvaart voor een snel vergrijzende bevolking te verbeteren.

De taak om het vertrouwen en respect te herwinnen van een publiek dat de politiek beu is, zal moeilijker zijn.