De Nederlanders vragen zich af wat er had kunnen zijn

Het was de arbitragesituatie die de TRS moest voorkomen, en deze keer faalde het systeem duidelijk; Het resultaat was een revalidatie voor de Engelse Ben Stokes, die, hoewel het de Nederlandse ploeg geen moeizame wedstrijd kostte, aanzienlijk bijdroeg aan de omvang van hun nederlaag van 160 punten in Pune op woensdag.

Het moment had niet beladener kunnen zijn: Oranje herstelde zich van opnieuw een slechte powerplay en bracht Engeland terug naar 192 voor zes, waarbij Stokes en Chris Woakes in de laatste tien overs voor 215 voor zes gingen, en Aryan Duth opende. Stokes sloeg een zes in zijn laatste over en is net begonnen met het ontketenen van een aanval die het totaal voorbij de achtervolging zal brengen.

Hij sloeg een vier en een zes om 257 te scoren, miste vervolgens een reverse sweep, raakte uit balans en raakte de pad, op het eerste gezicht onmiskenbaar loodrecht.

Op het veld scheidsrechter Rod Tucker gaf het niet uit, heroverwoog Edwards, en hoewel de beelden een duidelijke kloof leken te tonen tussen bat en bal, waren er genoeg ‘grunts’ in de ultra voor tv-scheidsrechter Marais Erasmus om te oordelen: ‘Ik heb Het’. Onderzoom en eventueel ook handschoen’.

Het is waar dat de ultraedge-lijn niet helemaal vlak is, en het is waar dat het TRS-protocol voldoende bewijs vereist zodat de persoon boven een ‘hoge mate van vertrouwen’ kan hebben. De bal raakt de knuppel niet en je vraagt ​​je af wat voor ‘mogelijke handschoen’ er is.

In feite was de volgende bal van Dutt meer een volledige toss, die een zes opleverde, gevolgd door een vrije slag, dus er kwamen 13 runs uit die twee ballen, en Stokes, die vanaf dat cruciale moment op 68 stond, voegde er 50 toe van 17. ballen, Engeland’s laatste zes overs. 93 runs toegevoegd.

De Nederlanders droegen niet bij aan hun eigen ongeluk met death bowling die erger was dan hun poging tegen Australië, maar kregen 13 wides tegen in de laatste vijf overs en gingen voor 40 extra grenzen.

Het achtervolgde de Engelse 339 voor negen, en het deed goed werk in de middle-overs, ondersteund door opnieuw gedisciplineerd veldwerk terwijl ze hun tegenstanders onder druk zetten met precisie-bowling.

Hoewel de middenorde opnieuw wankelde, versloeg David Malan de Nederlander vroeg met een agressieve 87 en het Stokes-Wokes-partnerschap voegde er 65 aan toe voor de lbw. Daarna volgt nog een van die baanbrekende tribunes die zo vaak het verschil hebben gemaakt op dit WK.

Niemand mag de waarde van Woakes’ eigen bijdrage onderschatten; zijn 45-ball 51 was zijn zesde ODI halve eeuw, terwijl Stokes’ vijfde triple-figure innings in 108 ODI’s was.

Colin Ackerman was opnieuw de meest zuinige van de Nederlandse bowlers, zijn zeven overs waren goed voor slechts 31, Paul van Meegeren was opnieuw uitstekend voor de laatste spreuk, en Bas de Leete nam drie wickets voor 74.

De Engelse tempoaanval van Woakes, David Willey en Gus Atkinson slaagde er echter in een flankerende beweging te creëren die de Nederlanders ontweek, en Wesley Baresi, Max O’Dowd, Ackerman en Sybrand Engelbrecht hadden moeite met het powerplay. Slechts 23 runs voor de wickets van O’Dowd en Ackerman (tegen de 70 van Engeland).

Er waren een paar veelbelovende partnerschappen, waarbij Barresi en Engelbrecht 55 opleverden voor het derde wicket, de eerste werd uitgeschakeld in de tiende over voor Nederland en Edwards en Deja Nidamanuru zetten 59 op voor het zesde wicket.

Maar toen de vraagrente onverbiddelijk omhoog ging, kwam er een teleurstellend abrupt einde aan alles toen Edwards, die 38 had gescoord, halverwege de wedstrijd van Moeen Ali uitviel.

De laatste vijf wickets waren voor Ali en Adil Rashid voor slechts 16 runs, terwijl de Nederlanders werden uitgeschakeld voor 179 runs. Nidamanuru keerde terug naar de ploeg en bleef ongeslagen op 41, waarbij Ali en Rashid respectievelijk eindigden met cijfers van 3 voor 42 en 3 voor 54.

Het was weer een prestatie van een predikant die boven het standaardteam van Edwards uitkwam tegen Zuid-Afrika en Bangladesh, en de trieste waarheid is dat tegenstanders van de groei van cricket zich dit en de Australische wedstrijd meer zullen herinneren dan die epische prestaties.

Hoe dan ook, de kansen van Nederland om de Champions Trophy te bereiken zijn nog lang niet voorbij: het enige wat ze hoeven te doen is in de finale de grootste tegenslag in de geschiedenis van het WK te verwerken, nadat ze India ongeslagen en onoverwinnelijk hebben gezien in Bengaluru. Op zondag.

Nu is het echt zo Dat Wees de laatste bloei die nooit zal worden vergeten!

Je leest Growing Cricket – aangeboden door een gepassioneerd team van vrijwilligers met een visie om van cricket een echte mondiale sport te maken, en om passie te inspireren om het spel te laten groeien.

Moet je zien Onze startpagina Voor al het laatste nieuws, alstublieft Register Voor regelmatige updates, en volg EC Twitteren, Facebook, LinkedIn En Netwerk licht.

Weet je niet waar je moet beginnen? Bekijk onze Functies lijst, LandprofielenEn Abonneer je op onze podcast. Steun ons vanaf US$ 2 per maand – en ontvang exclusieve voordelen EG-beschermheer.