De Nederlands-Afghanen kwamen om toen de Taliban veroverd werden

Na de snelle opmars van de Taliban in Afghanistan heerst er duisternis en pijn in de Afghaans-Nederlandse gemeenschap. Javed Tehpur van de Keihan Foundation is ervan overtuigd dat geen enkele Afghaans-Nederlandse familie blij is met deze ontwikkeling. “Je voelt je volledig machteloos”, zei Dehpur.

De Taliban, een extremistische islamitische beweging, heeft dit jaar in korte tijd heel Afghanistan kunnen veroveren. De groep regeerde Afghanistan van 1996 tot 2001, toen het werd omvergeworpen door door de VS geleide internationale militaire partners. Eerder dit jaar trokken die partners zich terug en begonnen de Taliban op te rukken. Op zondag namen ze de hoofdstad Kabul in en verklaarden de groep als zegevierend. Sindsdien heerst er chaos in Afghanistan. Grote menigten stroomden naar de internationale luchthaven in de hoofdstad in de hoop te ontsnappen aan het nieuwe regime.

Tehpur legde uit dat het voor Afghanen in Nederland moeilijk was om de situatie te zien. Veel van degenen die voor de Taliban zijn gevlucht, wonen daar en er zijn nog steeds veel contacten. Veel Afghanen zijn de oorlog ontvlucht sinds het begin in 2001. “Ze zagen wat er in Afghanistan is bereikt en nu heeft het alles verloren”, zei Dehpur.

En voor Tehpur zijn de beelden van de voortgang van de Taliban en de burgerpaniek hard en pijnlijk. “Na zoveel jaren zijn we terug in de tijd.” Deborah groeide op in Afghanistan en woonde in Kabul toen de Taliban in 1996 de stad binnenvielen. “Er heerste destijds een depressie over de stad”, legt hij uit. Recreatieve activiteiten zijn niet meer toegestaan, vrouwen moeten thuis blijven en toen het tijd was voor gebed, dwong de trouwe politie mensen om naar de moskee te gaan. De ouders van Deborah werkten vóór het Taliban-regime op de universiteit, dus hun leven is niet gegarandeerd. In 2000 vluchtten ze naar Nederland. Nu is Tehpur algemeen coach en vrijwilliger voor de Keehan Foundation.

De Keehan Foundation ziet haar werk de laatste jaren roken, legt Tehpur uit. Caihan zet zich in voor ontwikkelingshulp en onderwijsontwikkeling. GB gaf bijvoorbeeld een voorbeeld van het gebrek aan menselijke lichamen om te trainen in medische scholen in Afghanistan. Keihan regelde een lijk, bereidde het voor, leidde de Afghaanse arts op en stuurde de arts terug naar Afghanistan om met de artsen te trainen. Het zal nooit worden toegestaan ​​onder het Taliban-regime.

Volgens Tehpur zijn de Nederlandse inspanningen van de Afghanen nu onmogelijk. Er werden verschillende pogingen ondernomen om geld in te zamelen. Het geld werd gebruikt om de Taliban naar Kabul te ontvluchten en de Afghanen te voeden. “Maar de voortgang van de Taliban was zo snel dat het niet op tijd kon worden ingesteld.” Het luchtverkeer ligt nu lam, grenzen zijn gesloten en banktransacties naar Afghanistan zijn niet meer mogelijk.

“Mensen willen echt iets doen, maar je voelt je volledig machteloos”, zei Dehpur. Hij hoopt zich te blijven concentreren op Afghanistan en de humanitaire hulp die het nodig heeft. “Het maakt niet uit wie de regering is. Een lege maag is gewoon een lege maag.”

Met de verklaring van het ANP