De Pennsylvania Dutch pie werd een symbool van de dood

De rozijnentaart werd niet alleen een voorloper, maar kondigde ook aan dat ‘de dood nabij is’, toepasselijk ‘de begrafenis’ genoemd. Atlas Obscura. Deze tas is te vinden bij wakes en herdenkingsdiensten in de gemeenschap voor of nadat een persoon is gepasseerd.

Als iemand deze tas daadwerkelijk buiten een begrafenis zou schieten, zouden mensen aannemen dat iemand zou sterven. Voedselhistoricus William Voyce Weaver vertelt een verhaal Lancaster Online Rond die tijd ontdekte haar grootmoeder het recept voor Pennsylvania Dutch rozijnentaart. Weaver’s grootmoeder (zij was een Quaker) besloot te koken voor de tante van haar man, die een doopsgezinde achtergrond was. “Ze dacht dat iedereen iets over haar toestand wist, maar zij niet”, zei de tante die de tas in ontvangst nam.

Maar hoe smaakt dit recept voor de dood? Rozijnentaart is “zoals een gehakttaart, maar met rozijnen”, legt Weaver uit. Nancy Schmeichel, een historische reenactor in het Lancaster Museum, legde aan Atlas Obscura uit dat druiventaart “een absoluut liefdeswerk” is, te beginnen met een dunne korst en een donkerzwarte vulling bestaande uit rozijnen, suiker, citroen, ei en bloem.

De populariteit van de taart is in de loop der jaren echter afgenomen, dus als je een begrafenis bijwoont ter ere van iemand uit de Pennsylvania Nederlandse gemeenschap, verwacht dan geen druiventaart op tafel. Deze diensten hebben nog steeds uitgebreide voedselverspreidingen, maar de rozijnentaart is uit de mode geraakt en vervangen door pizza, stoofschotels en, zoals Weaver Lancaster online deelde, citroenmeringuetaart. Natuurlijk hoeft er niet iemand dood te gaan om van deze zoete druiventaart te genieten. Je kunt er altijd een voor jezelf maken.