NEW YORK – Elke oktoberlegende heeft een legendarisch oktobermoment nodig. Voor Francisco Lindor was dit dat moment.
Het is verbazingwekkend om te proberen te begrijpen wat één slag van de knuppel kan doen: de verhalen die het kan schrijven, de herinneringen die het kan creëren, de reputatie die het kan bezegelen. Maar we zagen het allemaal woensdagavond gebeuren op Citi Field.
We zagen Lindor een honkbal naar de lucht van Queens laten zweven. En toen hij naar beneden kwam, zou niets meer hetzelfde zijn.
Er zou vrijdag in Philadelphia geen NLDS Game 5 zijn, omdat een grand slam die de tribune in de zesde inning op zijn kop zette een einde zou hebben gemaakt aan deze reeks, waardoor alle vier de punten waren bespaard in een 4-1 Mets-overwinning voor altijd.
Het zou voor de lankmoedige Mets Nation niet langer nodig zijn om – jaar na frustrerend jaar – te wachten op een herinnering als deze, op een homerun als deze, op het opwindende Series-clinching-feest waar deze vlaag van Lindor-vleermuizen over ging. losmaken.
En nu zou er voor de rest van zijn leven nooit een tijd zijn waarin mensen – zijn volk – zich zouden afvragen of hun kleine man klaar was voor hun stad, voor hun dromen en verwachtingen, of voor momenten als deze.
Francisco Lindor. Grand Slam. #nelds pic.twitter.com/CdKuEVOfT3
— MLB (@MLB) 9 oktober 2024
Als een thuisman zo snel toeslaat, gaan ze nooit ten onder. Ze zweven voor altijd. Maar wat dit huis zo poëtisch maakte, was dat de man die hem had geslagen al het punt had bereikt waarop hij het gevoel had dat hij bijna voorbestemd was om dat te doen.
“Ik denk dat het hele stadion dacht dat dit was wat er ging gebeuren”, zei David Stearns, president van honkbalactiviteiten van Mets, later, terwijl de drankjes overal om hem heen spatten in het swingende clubhuis. ‘Maar om dit te doen is belachelijk. Het is krankzinnig. Absoluut gek.’
Het is magisch genoeg om in oktober een grand slam te slaan en je team de leiding te geven. Maar als je denkt dat dit alles is wat er is gebeurd, doe je geen recht. Dit was het verhaal van het lange bal in oktober. Sterker nog, je zou er bijna in de buurt van kunnen komen om te bewijzen dat er bijna nooit een homerun als deze in het naseizoen is geweest. Dat komt omdat…
Het was een grand slam die zijn team naar de NLCS stuurde. En in de geschiedenis van het ‘postseason’-honkbal hebben slechts twee andere mannen een grand slam geslagen, in de zesde inning of later, in een wedstrijd die een reeks voor hun team besliste. Een van hen was Shane Victorino, voor de Red Sox, in Game 6 van de ALCS 2013. De andere was Devon White, voor de Marlins van 1997, in de wedstrijd die een einde maakte aan de NLDS-sweep van de Giants.
Het was een krachtige treffer die verantwoordelijk was voor elk punt dat zijn team scoorde. Maar dit is wat Lindors slag onderscheidt van alle anderen. Hoeveel jongens hebben zo’n grote hit behaald in een wedstrijd die de postseason-serie van een team besliste? Volgens STATS Performance zal er nooit een goed antwoord zijn.
Het was het eerste grote ‘postseason’-kampioenschap dat de voorsprong in de franchisegeschiedenis verstoorde. Dit was feitelijk de tweede grand slam in de geschiedenis van Mets die hen een voorsprong opleverde in een ‘postseason’-wedstrijd. De andere was Edgardo Alfonzo’s homerun in de negende inning tegen de Diamondbacks in 1999. Maar dat duel was op dat moment gelijk. Het kwam in de eerste game van de Division Series, niet in de game die er een einde aan maakte. Dus… Lindorvoordeel.
Maar er was meer dan alleen een bijzondere historische context voor deze homerun. Het was de emotionele context die het krachtigst leek. Terwijl deze honkbal door de nacht zweefde, droeg hij het gewicht van al die jaren van Mets-angst tot in oktober, en liet hem vervolgens los in een louterend donderslag.
Hoe lang bleef Citi Field trillen en neuriën nadat die homerun diep in het midden rechts in de bullpen van de Phillies belandde? Vijf minuten? tien? twintig? Of toch? Nog steeds Topklasse? Het was een van die zeldzame sportmomenten waarmee je mensen kunt vertellen dat je er niet alleen naar hebt gekeken. Ik voelde het.
Mets reliever Ryne Stanek hing rond in zijn bullpen toen de honkbal het lanceerplatform van Lindor verliet. Terwijl Stanek zijn nek uitstrekte in een poging hem te volgen, werd hij plotseling overweldigd door dat verbazingwekkende gevoel dat mensen voelen als ze getroffen worden door wat ze zien.
“Ik zei: ‘Oh mijn God, dit is weg'”, zei Stanek. “En het was geweldig.”
Leun achterover en luister hoe hij het verhaal vertelt van de vreugde die dit vliegende honkbal teweegbracht in de Mets, zelfs onder mannen die het spel voor de kost spelen.
“Het is gewoon pure emotie”, voegde hij eraan toe. “Niets anders. Net als elke andere gedachte die je zou kunnen hebben, behalve: ‘Wat is er net gebeurd?’ Je hoeft je nergens anders zorgen over te maken. Het enige wat je hoeft te doen is de bal zien bewegen, en uiteindelijk kun je de bal door de bal zien gaan. hek en iedereen zegt: “Oh mijn God, dit gebeurde net en het was ongelooflijk.”
“Het was absoluut ongelooflijk. Dat moment dat iedereen op de speelplaats heeft gemist, en we waren nog maar een stel vijfjarigen. Je wordt bijna weer fan. Het is alsof je er niet alleen maar naar kijkt. Jij ‘Je leeft in het moment. Dus niemand maakte zich zorgen. Oh, ik moet (opwarmen) voor de volgende helft, of wat dan ook. Het was gewoon pure vreugde – mensen renden overal heen, niet precies wetend wat ze moesten doen, maar verloren gewoon wat ze hadden had.”
En ze waren niet de enigen.
“Ik voelde me net Ricky Bobby”, zei Pete Alonso, die er altijd is als je een goede Will Ferrell nodig hebt in de verwijzing naar “Talladega Nights”. “Mijn handen waren, alsof ze in de lucht waren, vol ontzag. Gewoon een ongelooflijke zwaai. Ik bedoel, dat was de zwaai van mijn leven.”
Ongetwijfeld zouden deze mannen zich zo hebben gevoeld, ongeacht wie hem sloeg. Maar dit was niet alleen een grote overwinning die werd behaald door de nummer 26 op de dieptekaart. Dit was een knaller van een man die de Mets al weken, maandenlang aan het werk had gezet met zijn honkbalgenie – en wiens passie voor zijn sport, zijn team en zijn teamgenoten iedereen om hem heen doordrong.
“Hij is de beste speler”, zei outfielder Jesse Winker. “Hij heeft ons het hele jaar gedragen. Het is alsof hij elke keer dat er een grote homerun is, die slaat. Ik weet niet hoe hij zo kalm blijft, dat is hij echt Ik ben zo blij voor hem.”
Nou, dat geldt ook voor Lindor Nee Hij zou de National League Most Valuable Player Award winnen. Misschien zou Shohei Ohtani het altijd winnen. Maar de rugblessure van Lindor in september kostte hem genoeg tijd om dat af te ronden.
Maakt het op avonden als deze eigenlijk nog meer uit? Laten we je nog een paar weetjes vertellen over hoe speciaal deze homerun was.
De Mets bestaan al 63 seizoenen. Ze hebben bijna 10.000 reguliere seizoenswedstrijden gespeeld. En in al die jaren en al die wedstrijden hebben ze pas laat in de inning één grand slam geslagen In een reguliere seizoenswedstrijd. Ike Davis bereikte dat doel op 5 april 2014, toen ze in de negende inning achterbleven bij de Reds. Maar dat was in april. Dit was een beslissende nacht in oktober.
Dit bestaat zelfs met de oktoberverhalen niet– Hij bekritiseert. In de afgelopen tien ‘postseasons’ zijn er slechts vier andere homeruns van welke grootte of vorm dan ook geweest, in de zesde inning of later, die de serie-clinching-wedstrijd wonnen voor het team dat de treffer maakte.
Hier zijn die vier. Je zult ze onthouden.
• Wereldkampioenschap 2019 — Howie Kendrick (Nationals) van Will Harris (Astros)
• Nationale voetbalcompetitie 2022 – Bryce Harper (Phillies) versus Robert Suarez (Padres)
• Wereldkampioenschap 2022 — Yordan Alvarez (Astros) Jose Alvarado (Phillies)
• NLWC 2024 — Pete Alonso van Devin Williams (Brouwers)
(Bron: Honkbalreferentie/Stathead)
Dus wat dacht je hiervan: vijf geweldige loden vinnen in tien jaar… De Mets sloegen er vorige week twee.
Hé, het is zo’n jaar en zo’n oktober geweest voor een team dat betrapt werd op een van die vliegende tapijtritten die niet vaak voorkomen – vooral niet in Vlissingen. Maar net als je denkt dat ze niet voorbij de laatste minuut komen, schiet er op een onvergetelijke woensdagavond in New York een honkbal door de ozonlaag. Iedereen die het zag, zal er nog tientallen jaren over praten.
“Dat was een speciaal moment voor een man die heel speciaal is voor dit team en heel speciaal voor deze stad”, zei Stanek. Ik bedoel, zo zou je het schrijven als je een scenario zou kunnen schrijven. Weet je wat ik bedoel?
“Serieus, je hebt supersterren in je team die groots uit de hoek komen in situaties als deze. Daarom hebben ze dit contract gekregen. Ze komen groots op die momenten. Hij is gewoon een ongelooflijke speler, een ongelooflijke teamgenoot en een ongelooflijke leider voor ons. Nee, “Ik kan gelukkiger voor hem zijn dan wij allemaal.”
Ga dieper
De levenslange swing van Francisco Lindor brengt de Mets naar de NLCS
Ga dieper
Mets-spelers met de langste staat vieren doorbraak: “De droom is uitgekomen.”
Ga dieper
Wat je moet weten van de MLB-play-offs: Mets tot NLCS, Dodgers Force Game 5
(Bovenste afbeelding: Brad Penner/Imagine Images)
More Stories
Het verhaal van de Dodgers met een World Series-titel in 2024 wordt verstoord door eerdere mislukkingen in de play-offs en een verminderde overwinning in 2020.
Connor McDavid verwachtte 2-3 weken te missen vanwege een blessure: hoe vervangen Oilers het onvervangbare?
Cam Robinson Trade Ranges: Vikingen landen vanaf LT om Christian Darrisaw te vervangen; Jaguars voegen draft pick toe