De radicaal nieuwe Nederlandse regering is de kanarie in de kolenmijn van de EU

Subsidies voor elektrische auto’s worden afgeschaft, terwijl warmtepompen niet langer verplicht zijn. “Rode diesel” zal terug naar de boeren worden gebracht, en de beperkingen op de landbouw zullen worden versoepeld – een belangrijke kwestie voor een land dat qua waarde een van de grootste voedselexporteurs ter wereld is.

Op energiegebied zal Nederland overstappen op kernenergie, gaan werken aan vier nieuwe reactoren en nieuwe groei in de offshore gasproductie stimuleren.

Het zou de belastingen voor bedrijven verlagen, inclusief een belasting op de terugkoop van aandelen, en plannen om de CO2-belasting te verhogen annuleren.

En wat immigratie betreft heeft Wilders een ‘steeds strenger asielbeleid’ beloofd. “De zon gaat weer schijnen in Nederland”, kondigde hij aan tegenover de aanhangers van zijn plannen voor de regering.

Het valt natuurlijk nog te bezien of de nieuwe regering lang genoeg bij elkaar kan blijven om haar beleid uit te voeren.

Net als de regering van Giorgia Meloni in Italië is zij wellicht milder tijdens haar ambtstermijn dan haar retoriek tijdens de campagne. En toch blijft het platform dat het tot nu toe heeft gepubliceerd een serieuze uitdaging voor de heersende consensus binnen de EU.

De Green Deal zal meedogenloos worden aangevallen, evenals plannen voor een industriële strategie die aansluit bij de ambitieuze plannen van president Biden in de VS, plannen voor CO2-belastingen en belastingen op het milieu.

EU-president Ursula van der Leyen zal het moeilijk vinden om veel van haar ambitieuze plannen tegen de Nederlandse oppositie uit te voeren, en we kunnen veel harde ruzies verwachten.

Zelfs zonder Wilders als officiële premier zal de nieuwe Nederlandse regering het Brusselse establishment bederven.

Het verzet tegen de netto-nul-erfenis wint nu al aan kracht op het hele continent. De meeste mensen zijn het erover eens dat de CO2-uitstoot in de loop van de tijd gestaag moet worden verminderd, maar dat doel betekent niet dat we onze industriële basis in één keer moeten vernietigen, de leiding van belangrijke sectoren aan China moeten overdragen, of de belastingen moeten verhogen die prikkels vernietigen. en de omvang van de staat aanzienlijk vergroten.

De Nederlandse boerenopstanden van vorig jaar, die Wilders aan de overwinning hielpen, zijn een teken dat het bewustzijn groeit.

Er zijn soortgelijke protesten geweest in Frankrijk, Duitsland, Polen en zelfs Wales tegen beleid dat de voedselproductie vernietigt en failliete boerderijen veroorzaakt.

Bij de Europese verkiezingen die volgende maand gepland staan, zullen rechtse partijen – ondanks het feit dat het voorrang geven aan kernenergie boven betrouwbare windenergie als ‘extreemrechts’ wordt beschouwd – waarschijnlijk aanzienlijke winsten boeken. Het Europees Parlement mag dan grotendeels tandenloos zijn, maar zelfs de Brusselse bureaucratie en machtsmakelaars in Berlijn en Parijs zijn niet in staat het electoraat volledig te negeren.

Dit zal des te meer het geval zijn als het Wilders-plan succesvol blijkt te zijn.

Nederland is een van de meest fundamenteel competitieve economieën ter wereld, met een hoogopgeleide beroepsbevolking, mondiaal succesvolle conglomeraten, een bloeiende financiële sector in Amsterdam en een sterke technologiesector met giganten als halfgeleiderleverancier ASML.

Voeg daar wat versoepeling van de netto-nulregels, deregulering en verlagingen van de vennootschapsbelasting aan toe, en het zal aanzienlijk beter presteren dan de rest van Europa. Als een koerswijziging in Nederland werkt, kunnen mensen zich gaan afvragen of het ook ergens anders kan werken.

Die vraag is vooral relevant in Groot-Brittannië, een land waar Nederland sterk op lijkt. Na de overwinning van Labour later dit jaar zal een regering onder leiding van Sir Keir Starmer de centristische consensus verdubbelen en een agenda van hoge belastingen en grote overheden beloven om helemaal geen orthodoxie meer te hebben.

Als de groei in Nederland versnelt terwijl deze in Groot-Brittannië stagneert, zullen Rachel Reeves en Ed Miliband het moeilijk kunnen verklaren. En op het continent zal het een bredere opstand aanwakkeren tegen de streng gereguleerde, nulgroei-agenda van de EU.

Nederland heeft zich losgemaakt van zijn verpletterende orthodoxie. Het zal zeer snel de economische vruchten plukken – en een precedent scheppen dat andere landen uiteindelijk kunnen volgen.