De vader moet zijn dochter op de intensive care bereiken. Een vreemdeling hielp hem: NPR

Daniel Willingham en zijn dochter Esprit.

Daniël Willingham

Onderschrift verbergen

Onderschrift wisselen

Daniël Willingham

Daniel Willingham en zijn dochter Esprit.

Daniël Willingham

Dit verhaal maakt deel uit van de My Unsung Hero-serie, van het Hidden Brain Team, over mensen wiens vriendelijkheid een blijvende indruk op een andere persoon achterlaat.

In 2010 was Daniel Willingham op weg naar huis in Central Virginia. Hij had net een lezing gegeven over zijn werk in Maryland en was nog een paar uur van huis toen hij werd gebeld door zijn vrouw.

“Het eerste wat ze zei was ‘Whoa’. Dus ik wist dat dat niet goed kon zijn,” herinnert Willingham zich.

Zijn vrouw was met haar kinderen op bezoek bij familie in Canada en belde vanuit het Hospital for Sick Children in Toronto. Hun dochter, Esprit, lag op de pediatrische intensive care.

Esprit had een chromosomale afwijking die ervoor zorgde dat elke vorm van ziekte, zelfs verkoudheid, levensbedreigend was.

“Toen mijn vrouw belde, lag Esprit aan de beademing. Er was dus echt reden om aan te nemen dat ze dit niet zou overleven”, zei Willingham.

Willingham moest zo snel mogelijk naar zijn vrouw en dochter. Hij reed twee uur naar huis en boekte een vlucht naar Toronto. Maar toen hij zijn paspoort tevoorschijn haalde, besefte hij dat het verlopen was.

De enige manier om het onmiddellijk te regenereren was met de verzekering van de dokter dat het een kwestie van leven of dood was. Dus belde de kinderarts in Willingham een ​​noodoproep naar de FCO.

Maar ik moest het papierwerk doen op het kantoor van het ministerie van Buitenlandse Zaken in het centrum van Washington.

Het centrum van Washington was enkele uren rijden. En op dat moment was het al 16.00 uur en er was geen kans om daar te komen voordat ze sloten.

“Dit is waar mijn onbezongen held binnenkomt,” zei Willingham. Omdat iemand in dat kantoor in Washington bereid was op me te wachten.

Toen hij rond acht uur ’s avonds aankwam, was het gebouw donker.

“Ik loop dit grote kantoorgebouw binnen en het ziet er levenloos uit, weet je … ik staar naar de deur. Dan komt deze man vanuit de schaduw de lobby binnen en laat me binnen.”

Willingham herinnert zich niet wat hij zei tegen de jongeman die hem hielp, of hoe de man reageerde. Maar hij herinnert zich dat hij het gebouw uitliep met zijn nieuwe paspoort in de hand.

“Ik kwam die avond laat in het ziekenhuis in Toronto aan en kon bij mijn vrouw en dochter zijn”, zei Willingham. “Esprit overleefde deze ziekte en leefde nog 11 jaar.”

Er waren als het ware zoveel zingende hoofdrolspelers bij die aflevering: onze kinderarts en de doktoren en verpleegsters in het ziekenhuis, die we allemaal bedankten. Maar ik heb deze jongeman die zijn avond opgaf nog nooit zo goed bedankt dat zelfs de vader, die een vreemde voor hem was, zou binnenkort bij zijn zieke dochter kunnen zijn.

My Unsung Hero is ook een podcast – elke dinsdag komen er nieuwe afleveringen uit. Om het verhaal van je unsunghero te delen met het Hidden Brain-team, neem je een spraakmemo op je telefoon op en stuur je deze naar [email protected].