De verbinding met Dublin verbreken voedt de onvrede op het platteland – The Irish Times

De recente oproep van de onafhankelijke TD Michael Fitzmaurice om een ​​”dorpspartij” te vormen om deel te nemen aan de volgende algemene verkiezingen, is in politieke kringen breed verworpen. Immers, voor veel grootstedelijke geesten zijn boeren – letterlijk – een uitstervend ras. Voor hen begint en eindigt het landelijke Ierland tussen een boerderijpoort en de dichtstbijzijnde groene weg.

Maar de aanhoudende protesten in Co Clare, die vooral gaan over het bieden van onderdak aan mensen die internationale bescherming zoeken, gaan over meer dan Ierse boeren in kleine steden. En in veel van deze gemeenschappen is er een groeiend gevoel van ontkoppeling met besluitvormers in Dublin.

De ervaring hier in Nederland heeft lessen voor Ierland. In de rijke, West-Europese economieën is er een vruchtbare bodem voor het ontstaan ​​van zo’n “landelijke” partij. Naarmate de kosten van het Ierse klimaatbeleid en het migratiebeleid meer in beeld komen, voelen traditioneel landbouwgebieden de grootste eerste schok. Het bevat ook een ernstige Nederlandse waarschuwing voor de toekomst van Fine Gael op het platteland van Ierland.

Net als Fine Gael hebben de Nederlandse christen-democraten (CDA) een lange en (soms) trotse geschiedenis. Van 1977 tot 2010 was het CDA een belangrijke kracht in de Nederlandse politiek en leidde het lange coalitieregeringen. Ze evolueerden allebei van een traditioneel conservatieve (en agrarische) basis om de voorhoede te worden van een pro-markt, ecologisch ambitieuze, sociaal-liberale agenda.

Toch had het CDA in 2021 bijna twee miljoen stemmen en behaalde het slechts 9 procent van de landelijke verkiezingen. Erger nog, recente provinciale peilingen lieten de steun zakken tot een nog lagere 6 procent. In heel Nederland voorbij de Randstad (de stedelijke driehoek van Amsterdam, Rotterdam en Den Haag, waar de helft van de bevolking woont), is het CDA nu een spook dat rondwaart in het voormalige agrarische hart.

Hoewel de BBB (Farmer Citizens Movement) pas in 2019 is opgericht, is ze nu de grootste politieke partij in alle 12 Nederlandse provincies.

Het probleem is dat de traditionele agrarische en provinciale kiezers van de partij niet geloven. En in een overvolle politieke markt – in samenlevingen waar de perceptie op het platteland bestaat dat prioriteiten worden bepaald door kapitaalelites – is dit een recept voor langzame verstrikking. Politiek ongepaste route.

De meeste commentaren hebben de teloorgang van het CDA in verband gebracht met de recente opkomst van de Boer Burger Beweging (BBB). Voorzitter is voormalig CDA-lid Caroline van der Plas, dochter van een Ierse moeder die ook gemeenteraadslid van het CDA was. Het door boeren geleide verzet tegen regeringsplannen om de stikstofuitstoot te verminderen (waardoor duizenden veehouderijen werden gesloten) is uitgegroeid tot een bredere uiting van onvrede op het platteland.

Hoewel ze pas in 2019 is opgericht, is ze nu de grootste politieke partij in alle 12 Nederlandse provincies. En boeren zijn niet de enigen onder zijn vlag. Met slechts 200.000 boeren in Nederland wist de BBB toch bijna 1,5 miljoen stemmen te halen bij de recente provinciale verkiezingen.

[ ‘We want a future in rural Ireland’: Macra farmers walk 79km to Dáil in protest ]

De beweging gaat verder dan het simplistische idee dat plattelandsgebieden direct verbonden zijn met het land en vertegenwoordigt degenen die buiten de grote steden wonen en zich buitengesloten voelen van beleidsvorming in nationale hoofdsteden. Het geeft een stem aan inwoners van kleine steden die zich bedreigd voelen door de steeds strenger wordende benadering van de overheid ten aanzien van sociale en milieudoelstellingen.

In een Ierse context omvatten openbare ambten de onaangekondigde verhuizing van grote aantallen asielzoekers naar kleine – en vaak geïsoleerde – gemeenschappen en plaatsen.

Buiten Leinster wordt Fine Gael gezien als een op Dublin gerichte progressieve partij die – figuurlijk en letterlijk – honderden kilometers verwijderd is van de enige huizen van Ierland.

Fine Gael is al ver op de onverharde weg van landelijke terugtrekking die de afgelopen tien jaar de steun van het CDA heeft uitgehold. Reeds grote delen van provinciaal Ierland – Waterford, Cork South West, Tipperary en Roscommon – hebben geen Fine Gael Tail-vertegenwoordigers, een situatie die een weerspiegeling kan zijn van de reeds aangekondigde pensionering van Fine Gael TD’s in gebieden als Kerry, Donegal en Kilkenny. .

Buiten Leinster wordt Fine Gael gezien als een in Dublin gecentreerde progressieve partij die – figuurlijk en letterlijk – honderden kilometers verwijderd is van de individuele huizen van Ierland.

In tegenstelling tot het CDA kreeg Fine Gael nog niet te maken met georganiseerde concurrentie van ontevreden ex-leden of de bredere landbouwlobby. Maar de spreiding van voormalige boete-gal-DD’s onder het aantal gekozen onafhankelijken wijst op risico’s die in het verschiet liggen. Een sterk geformaliseerde, Nederlandse politieke partij van ontevreden plattelandsbewoners – waaronder middelgrote en grote boeren wier aantal toeneemt als gevolg van ruilverkaveling, met name in de zuivelsector; voorstanders van gezondheid; Families van strijdkrachten; en campagnevoerders van het postkantoor – zullen Fine Gael van binnenuit aandrijven.

In de haast om als modern te worden gezien, is Fine Gael ook zijn eigen geschiedenis vergeten. De oude National Center Party, gebaseerd op een coalitie van boeren en andere onafhankelijken, maakte deel uit van de formatie van Fine Gael in 1933. Het is het natuurlijke huis van James Dillon, de belangrijkste architect van het Fine Gael-beleid. Democratie tegen de nazi’s en gemoderniseerde Ierse landbouw als minister 1954-1957.

Vanwege de “stedelijke elites” en de complementaire behoeften van het provinciale electoraat, overleefden Cumann na Ncatháil en Fine Gael de ergste dagen van Fianna Fáil-dominantie. Helaas is dat een evenwicht dat nu hopeloos verloren lijkt.

In plaats van de gebruikelijke geklets over het redden van de staat, heeft Fine Gael een strategie nodig om zichzelf te redden. Het zou moeten beginnen met de eens vergeten wijk.

Eoin Drea is senior onderzoeker bij het Wilfried Martens Centre, de officiële denktank van de Europese Volkspartij, waarvan Fine Gael lid is.