De weergave van vintage Nintendo-souvenirdoosjes in de jaren vijftig eindigde in een tragedie

Eric Fosquel, die rent prachtig voor Mario (en heeft Hij schreef een uitstekend boek met dezelfde naam)Het heeft een van ’s werelds beste collecties Nintendo-spullen. Hoewel de laatste tijd Hij slaagde erin iets te bemachtigen dat zelfs naar zijn maatstaven bijzonder was: een paar pakjes Nintendo-speelkaarten uit de jaren vijftig, waarop de geboorteplaats van het bedrijf, Kyoto, werd afgebeeld.

“Ik kan niet genoeg benadrukken hoe blij ik ben om deze zeventig jaar oude Nintendo-kaarten met Kyoto in de jaren vijftig te vinden”, Fosquel schreef enthousiast op 7 augustus. “In al mijn jaren van verzamelen zijn dit de enige exemplaren die ik ben tegengekomen.” Om dat in perspectief te plaatsen, Schrijven op zijn blog Fosquel voegt eraan toe dat dit de eerste keer is dat hij daar is geweest Ooit Ik zag de kaarten – allemaal in het Engels –Na besteding te koopMeer dan twintig jaar zoeken naar vintage Nintendo-items.”

Na publiekelijk tegenzin te hebben uitgesproken om pakketten te openen – dit is waardevol, en alsned Closed behoudt deze waarde—Fosquel besloot uiteindelijk om de ene te openen en de andere te verlatenomdat hij hierdoor kan zien hoe de kaarten er van binnen uitzien, terwijl het tweede kaartspel ook verzegeld blijft.

Helaas, hIs dat de aanvankelijke opwinding niet lang duurde.

“Toen ik echter voorzichtig een deel van de hoes verwijderde, ontdekte ik al snel dat alle kaarten perfect in elkaar waren versmolten ”, hij is aan het schrijven. “Ze waren zo lang samengeperst, waarschijnlijk onder hete en vochtige omstandigheden, dat de inkt op alle kaarten ervoor zorgde dat ze perfect aan elkaar plakten. De stapel losse kaarten is veranderd in één stevige steen. Afbeeldingen gedrukt op cardstock, die relatief veel inkt bevatten, hebben hier mogelijk ook aan bijgedragen.”

Merk op dat deze kaarten OudWe misten dus de plastics of chips die we normaal associëren met speelkaarten die in de afgelopen decennia zijn geproduceerd. Deze waren volledig van papier gemaakt, dus als hij zegt dat ze samengesmolten zijn, meent hij dat. Dit is niet langer een pak speelkaarten, maar het is erg duur een blok papier.

Bij het onderzoeken van de tweede verpakking ontdekte Fosquel dat deze kaarten een soortgelijk lot hadden ondergaan, en terwijl sommigen voorstelden “de verpakkingen enige tijd in de vriezer te leggen”, of “ze in de ‘zweetdoos’ te doen die postzegelverzamelaars ook gebruiken”, zegt donker welke welke”Deze pakketten omzeilen helaas een van deze methoden en zullen voor altijd aan elkaar blijven plakken.”

het probleem! De enige troost die gevonden kan worden is dat zelfs de kisten mooi zijn, en dat Voskuil kwam uit met minstens één kaart, aangezien aan een van de twee kaartspellen een voorbeeldkaart is bevestigd die kan worden verwijderd.

Je kunt meer foto’s van de kaarten zien en meer informatie over waarom ze zo belangrijk zijn, op voor Mario.