Deze extra dikke Hollandse baby is een extra geruststellend doordeweeks diner

Honger wacht op niemand. Vooral niet onze associate food editor, Kendra Vaughlin. Speedy Does It deelt in haar maandelijkse column dinerwaardige recepten waarmee je op tafel komt *knipt met de vingers*.

De eerste keer dat ik een Nederlandse baby kreeg in een restaurant, stond ik versteld van wat er op tafel kwam. De zeer dunne, zoute buitenste korst zag eruit als een plak Napolitaanse pizza en voelde, alles bij elkaar genomen, meer als een broodmaaltijd dan als een hoofdgerecht. Is er iets misgegaan bij het inpakken? Ik keek om me heen naar mijn vrienden en zag dat geen van hen het iets kon schelen. Ze vertelden me hoe een Nederlands kind eruit ziet. Wat had ik verwacht?

Het lange antwoord: iets subliems, vla, rijk en vullend, met zakjes boter die op het bord druipen met elke vork verwijderd van een quiche-achtige plak.

Kort antwoord: het Nederlandse kind van mijn moeder.

Ik ben opgegroeid met het eten van een heel andere versie van de Nederlandse baby als ontbijt voor het avondeten, wat bij mij thuis gebruikelijk was. Vooral op vrijdagen tijdens de vastentijd, als het vlees eruit komt en niemand vis wil, haalt mijn moeder de blender uit de kast en weten we wat er onder gebeurt.

Het recept dat hij gebruikte komt uit de aflevering “Eggs and Cheese”. Een oude Zonsondergang Tijdschrift kookboek, is handig gerangschikt als een grafiek die u kunt schalen op basis van hoeveel mensen u moet voeden. De verhoudingen boter, eieren, melk en bloem namen toe van 2-3 liter (3 eieren) tot 4½-5 liter (6 eieren) met het aanbevolen kookgerei.

Haar truc, die ik pas jaren later leerde, was om een ​​verhouding van ingrediënten van twee maten tot één gerecht te gebruiken. Het resultaat was zo dik, eiachtig, lang en goed bruin dat het alleen voor het avondeten kon staan ​​​​- met een beetje poedersuiker en ahornsiroop en een kant van fruit, natuurlijk. In tegenstelling tot de gemiddelde Nederlandse baby, die opblaast en direct uit de oven zinkt, valt de hare zelden.

Nu bestel ik geen Nederlandse baby’s in restaurants, en als de trek toeslaat (altijd voor het avondeten, oude gewoonten sterven moeilijk), maak ik er thuis een met behulp van mijn moeders pan-hack. Maar ik proef vaak een recept dat meer geschikt is voor mijn huidige gezin, omdat mijn partner niet de overtuiging deelt dat poedersuiker een normaal diner is. Dat inspireerde mij Kaasachtige Hollandse schat: Een luchtig, cheesy wonder met een pittige rucolasalade. Het komt allemaal in een flits samen.

Je gebruikt je blender twee keer om de twee hoofdingrediënten te maken. Eerst meng je de Nederlandse baby-ingrediënten, beginnend met eieren en eindigend met melk en bloem om het mengsel licht en luchtig te houden. Schenk het in je (heel kleine!) gerecht met een royale hoeveelheid geraspte cheddar en parmezaan en veel zwarte peper. In de oven zal de pannenkoek rijzen, bruin en knapperig worden en een Frigo-achtige laag vormen en zoute-kaaszakjes door het dikke, eierige midden vormen.

Terwijl de dutch baby aan het bakken is, spoel je je blender om en hergebruik je hem om een ​​snelle rucolasalade en kruidendressing te maken die je direct uit de oven naast de dutch baby kunt serveren. Al met al zal de blender het meeste werk doen, en je krijgt de eer voor een Nederlandse baby – een die qua smaak en hoogte veel beter is dan elke andere versie die je ooit hebt gehad.

Cheesy doet precies dat: