R/V Nathaniel B. Palmer-afbeelding van een drone op de Thwaites-gletsjer in februari 2019. Credit: Alexandra Mazur/University of Gothenburg
Sneller in het verleden: nieuwe zeebodembeelden – de hoogste resolutie van alle foto’s die van de West-Antarctische ijskap zijn gemaakt – hebben het begrip van de Thwaites Glacier Retreat op zijn kop gezet.
In het verleden trok de enorme Thwaites-gletsjer zich soms sneller terug dan nu, waardoor er bezorgdheid ontstond over de toekomst ervan.
De Thwaites-gletsjer in West-Antarctica, ook bekend als de Doomsday-gletsjer, is een olifant in de kamer geweest voor wetenschappers die proberen de wereldwijde zeespiegelstijging te voorspellen.
Deze enorme gletsjerstroom bevindt zich al in een fase van snelle terugtrekking (“afbraak” gezien op geologische tijdschalen). Dit heeft geleid tot wijdverbreide bezorgdheid over hoeveel of hoe snel het zijn ijs in de oceaan zou kunnen opgeven.
3D-weergave van multi-beam bathymetrie (zeebodemvorm) kleur per diepte, verzameld door Rán over een richel op de zeebodem, vlak voor de Thwaites-ijsplaat. Krediet: Alistair Graham/Universiteit van Zuid-Florida
Het potentiële effect van de terugtocht van Thwaites is afkoeling van de ruggengraat: het verlies van de gletsjer en de omringende ijsbassins kan de zeespiegel met drie tot drie meter verhogen. De gletsjer is zo groot als Florida.
“Thwaites houdt vandaag echt vast aan zijn nagels, en we zouden in de toekomst grote veranderingen op kleine tijdschalen moeten verwachten – zelfs van jaar tot jaar – zodra de gletsjer zich terugtrekt voorbij een ondiepe bergkam aan de onderkant.” – Robert Larter
Een nieuwe studie werd gepubliceerd in
“Het is alsof je naar een getijmeter op de zeebodem kijkt,” zei Graham. “Het verbaast me echt hoe mooi de gegevens zijn.”
Afgezien van de schoonheid, zei Graham, is het zorgwekkend dat de snelheid van achteruitgang van Thwaites die wetenschappers onlangs hebben gedocumenteerd, klein is in vergelijking met de snelste veranderingen in het verleden.
Om de eerdere terugtocht van Thwaites te begrijpen, analyseerden wetenschappers ondergedompelde ribachtige formaties op 700 meter (ongeveer 2300 voet of iets minder dan een halve mijl) onder de Noordelijke IJszee en hielden ze rekening met de getijdencyclus van de regio en, zoals computermodellen voorspelden, toonden aan dat één rib moet be Het is elke dag geconfigureerd.
Rán, een autonoom Kongsberg HUGIN-onderwatervoertuig, bevindt zich tussen het zee-ijs voor de Thwaites-gletsjer, na een missie van 20 uur om de zeebodem in kaart te brengen. Afbeelding tegoed: Anna Wåhlin / Universiteit van Göteborg
Op een bepaald moment in de afgelopen 200 jaar, over een periode van minder dan zes maanden, verloor het gletsjerfront het contact met de rand van de zeebodem en trok het zich terug met een snelheid van meer dan 2,1 kilometer per jaar (1,3 mijl per jaar). Dit is het dubbele van de snelheid die is gedocumenteerd met satellieten tussen 2011 en 2019.
“Onze resultaten suggereren dat pulsen van zeer snelle terugtrekking plaatsvonden in de Thwaites-gletsjer in de afgelopen twee eeuwen, en mogelijk pas in het midden van de 20e eeuw,” zei Graham.
“Thwaites houdt vandaag echt vast aan zijn nagels, en we zouden in de toekomst grote veranderingen op kleine tijdschalen moeten verwachten – zelfs van jaar tot jaar – zodra de gletsjer zich terugtrekt voorbij een ondiepe rand aan de onderkant”, zei de mariene geofysicus. En co-auteur Robert Larter van de British Antarctic Survey.
Thwaites Glacier-kaart weergegeven in Landsat 8-satellietbeelden verzameld in februari 2019. Het pad van de autonome onderwatervoertuigmissie is oranje weergegeven. Veranderingen in de posities van de aardingslijn van de Thwaites-gletsjer in het recente verleden worden weergegeven door gekleurde lijnen. Krediet: Alistair Graham/Universiteit van Zuid-Florida
Om afbeeldingen te verzamelen en geofysische gegevens te ondersteunen, lanceerde het onderzoeksteam, bestaande uit wetenschappers uit de VS, het VK en Zweden, een modern oranje robotvoertuig geladen met beeldsensoren genaamd ‘Rán’ van R/V Nathaniel B. Palmer tijdens een expeditie in 2019 .
Graham zei dat Rán, geleid door wetenschappers van de Universiteit van Göteborg in Zweden, aan een 20-uur durende missie begon die even riskant als toevallig was. Het bracht een zeebodem in kaart die ongeveer zo groot was als Houston voor de gletsjer – en deed dat onder barre omstandigheden tijdens een ongewone zomer die werd gekenmerkt door het gebrek aan zee-ijs.
Hierdoor konden onderzoekers voor het eerst in de geschiedenis het gletsjerfront bereiken.
“Dit was een baanbrekende studie van de oceaanbodem, mogelijk gemaakt door recente technologische vooruitgang in het autonoom in kaart brengen van oceanen en de gedurfde beslissing van de Wallenberg Foundation om te investeren in deze onderzoeksinfrastructuur”, zegt Anna Wahleen, een fysisch oceanograaf van de Universiteit van Göteborg. Ran Publishing in Thwaites. “De beelden die Ran heeft verzameld, geven ons essentiële inzichten in de processen die tegenwoordig plaatsvinden op het kritieke kruispunt tussen de gletsjer en de oceaan.”
“Het was echt een eenmalige taak”, zei Graham, die zei dat het team rechtstreeks uit de zeebodemsedimenten zou willen bemonsteren, zodat ze heuvelachtige kenmerken nauwkeuriger kunnen dateren.
“Maar het ijs kwam heel snel op ons af en we moesten vertrekken voordat we dat op deze expeditie konden doen,” zei hij.
Thor-wetenschappers Alistair Graham (rechts) en Robert Larter (links) kijken vol ontzag naar het gammele, ijzige gezicht van Thwaites’ Ice Rim, vanaf het brugdek in R/V Nathaniel B. Palmer. Credit: Frank Nietzsche
Hoewel er nog veel vragen zijn, is één ding zeker: wetenschappers dachten vroeger dat de Antarctische ijskappen traag reageerden, maar dat is gewoon niet waar, volgens Graham.
“Een kleine trap naar de Thwaites kan al tot een grote reactie leiden”, zei hij.
Volgens de Verenigde Naties woont bijna 40 procent van de bevolking binnen een straal van 60 mijl van de kust.
Tom Fraser, decaan van de USF School of Marine Sciences, zei: “Deze studie maakt deel uit van een interdisciplinair teaminspanning om het Thwaites-glaciale systeem beter te begrijpen, en omdat we Thwaites uit het zicht niet uit het hart kunnen krijgen. Deze studie is een belangrijke stap voorwaarts in het verstrekken van belangrijke informatie om wereldwijde planningsinspanningen te verlichten.”
Referentie: “The Rapid Retreat of Thwaites Glacier in the Pre-Satellite Era” door Alistair JC Graham, Anna Wolin, Kelly A. Hogan, Frank O. Nechi, Karen J. Heywood, Rebecca L. Totten en James A. Dieter Hillenbrand, Lauren M. Simkins, John B. Anderson, Julia S. Wellner, Robert D. Larter, 5 september 2022, hier beschikbaar. natuurlijke aardwetenschappen.
DOI: 10.1038 / s41561-022-01019-9
De studie werd ondersteund door de National Science Foundation en de UK Natural Environment Research Council via de Thwaites Glacier International Collaboration.
De expeditie van 2019 was de eerste in een vijfjarig project genaamd THOR, wat staat voor Thwaites Offshore Research, en omvatte ook teamleden van een zusterproject genaamd Thwaites-Amundsen Regional Survey and Network Integration Atmosphere-Ice-Ocean Processes, of TARSAN.
“Bierliefhebber. Toegewijde popcultuurgeleerde. Koffieninja. Boze zombiefan. Organisator.”
More Stories
snel! Iemand, haal dit doktersboek.
Oude opgravingen hebben geleid tot de ontdekking van de grootste bekende zeereptielen
Live updates van de lancering van Starlink Falcon 9 op de Kaap