Dubbel Nederlands springen brengt me zomerse vreugde

Als kind kon ik niet wachten op de zomer. Er waren ongeveer 15 kinderen in mijn straat en we speelden elk spel uit je kindertijd dat je maar kon bedenken: bevriezen, estafette, Simon Chase, Mommy May Eye en meer. Maar mijn favoriete zomerse buitenactiviteit (naast ijs halen bij Mr. Softee) is dubbel Nederlands springen.

Al op 6-jarige leeftijd herinner ik me het klik-klak, klik-klak van het touw op de kasseien van mijn straat. “Ben je rechtshandig of linkshandig?” De oude meisjes zullen naar de nieuwe luisteren en beslissen aan welke kant ze willen springen. Ik ben een eigenaar, dus ik nam mijn positie naar rechts. Uiteindelijk leerde ik trucjes te doen – pop-ups, typemachine, kriskras. Ik vond het ook heerlijk als we in teams opsplitsten en ik met een partner moest springen terwijl iedereen hardop telde op het ritme van onze voeten, 10, 20, 30, 40, 50. Alle meisjes – en een paar jongens – zouden de sprong blokkeren urenlang elke dag tot ik in mijn late tienerjaren was.

Double Dutch is diep geworteld in mij als een fundamentele vreugde van de kindertijd, en toen ik begin twintig was, gaf ik het les in een naschools servicecentrum in Harlem. “Elk klein zwart meisje zou moeten weten hoe ze Nederlands moet verdubbelen,” zei ik tegen de directeur terwijl ik de klas binnenliep. Ze stemde toe, en ik bracht de zomer door met lesgeven aan meisjes van verschillende rassen. Ze groeiden op met liefde voor springen, net als ik.

Met het verstrijken van de jaren werd mijn tijd gevuld met de zorgen die de volwassenheid met zich meebrengt. Van tijd tot tijd hoor ik over een dubbele Nederlandse les voor volwassenen, maar ik neem nooit de tijd om het te onderzoeken. Deze zomer kon ik niet om de dubbel-nederlandse content heen die steeds op mijn Instagram- en Facebook-feeds verscheen. Ik keek met nostalgie naar de filmpjes, en toen zag ik dat er een Facebookgroep was 40+ Dubbel Nederlandse Club, deze meisjes werden naar beneden! Ze waren aan het touwtjespringen zoals ik me herinnerde! Ik werd lid van de pagina en vroeg of er bijeenkomsten bij mij in de buurt waren Sensatie Om erachter te komen dat er elke zaterdag een groep komt op ongeveer 10 minuten van mijn huis. Ik beloofde dat ik zou gaan, en ik had veel te doen, en ik duwde alle geluiden in mijn hoofd weg dat ik ziek was. Nee – ga weg, non-stop negatief gebabbel.

Afgelopen zaterdag ging ik naar mijn eerste sessie met mijn dochter. Ik had terecht kunnen huilen toen ik het park in liep en de meisjes zag springen en het mooie en bekende geluid hoorde van het touw dat op de stoep sloeg. Ze waren erg gastvrij, met een grote glimlach en hallo van iedereen.

Ik moet toegeven dat ik nerveus was, maar ik duwde de zenuwen uit mijn computer en ging naar de rechterkant van het touw om me voor te bereiden op mijn eerste sprong in meer dan twee decennia. Het touw zag er zo goed uit, ik ging. Ik sprong! Al zeg ik het zelf, ik heb het best goed gedaan. Ik sprong nog een keer, en toen nog een keer – en toen moest ik zwijgen omdat ik dacht dat ik zou flauwvallen. “Moeder! Je hebt het goed gedaan! “

Ik spring op zaterdag dubbel Nederlands wanneer ik kan met mijn dochter die leert touwtjespringen. Als ik denk aan de verhalen die ze haar kinderen vertelt over haar vroege ervaring met de Double Dutch, voel ik me zo trots om te weten dat ik op een dag deel zal uitmaken van de nostalgische verhalen over het zomertijdverdrijf.