Dutch Bill’s Luck – Williams Lake Tribune

De meeste mensen hebben gehoord van Parkerville, gelegen ten oosten van Gwennell, aan een beekje genaamd Williams Creek.

Ongeveer zes jaar lang was de stad het epicentrum van de Caribische goudkoorts, die voor miljoenen dollars aan goud won. Dus, hoe komt Williams Creek aan zijn naam?

Die vraag opent een interessant gouden thrillerverhaal over een potentiële deposant genaamd William ‘Dutch Bill’ Diets.

De Nederlander Phil was een goudsmid die zijn fortuin probeerde te maken in Californië, maar hij brak het evenement niet.

In 1859 werkte hij in bars aan de Fraser River bij Lilot, waar hij weer kon leven nadat al zijn spullen en voorraden waren gestolen.

Hij keerde terug naar Yale en werkte een tijdje totdat hij genoeg geld had om meer uitrusting te kopen, en in het voorjaar van 1860 begon hij naar het noorden te werken.

In de zomer van dat jaar verplaatste Deeds het naar Questionnaire Forks, waar hij zich vestigde voor de winter.

Niet ver van “The Forks” ontdekte Doug Keatley goud in de kreek die nu zijn naam draagt, en aan de monding ervan is een stad gegroeid.

Keatley en anderen jaagden op goud op het Snow Show Plateau, waar ze fijn goud ontdekten in Andler Creek.

De goudstakingen waren niet langer een geheim en in het voorjaar van 1861 claimden meer dan 1.200 mijnwerkers het eigendom van Andler Creek en werd een andere stad, Andler City, gesticht.

Er zat zaagsel in, dat werd gekapt om allerlei gebouwen te bouwen.

De parkeerplaats van Madame Mani aan de rand van de stad is zo’n organisatie. Er was ook een paardenrenbaan, gemarkeerd door keien in woningen in de buurt van de stad, en in de zomer waren er regelmatig races gepland.

De Nederlander Phil, die de winter op de loer had gelegen in Questionnaire Forks, had ongetwijfeld gehoord van goudaanvallen bij Keithley Creek en Andler Creek.

Hij droomde dat het rijk was, dus in februari, begin 1861, vertrok hij naar de stad Andler.

Toen hij aankwam, was hij al te laat. In Andler Creek was er heel weinig als het land niet werd geplaatst of gekapt.

Gefrustreerd en ongeduldig besloot Bill wat meer verwachtingen te scheppen in het noorden.

Hij werd vergezeld door drie mannen, Nate Stout, Michael Burns en MC Brown. De groep volgde Antler Creek naar het alpine gebied van Balt Mountain, stak een plateau over en daalde af in een andere vallei.

MC Brown beschreef het als volgt: “We staken de kloof over en vormden uiteindelijk de bovenloop van een kreek. Na een vermoeiende reis … [we arrived at] … een plaats in de buurt van een kleine rots of vallei, waar we kampeerden voor de nacht en een schuilplaats bouwden. De volgende ochtend vertrokken we in afwachting van de stroom en spraken af ​​om ’s avonds samen te komen om de voortgang te rapporteren … De Nederlandse rekening creëerde de beste kans, een pan met opvallende loonvuil $ 1,25. Ik deed het ook goed en vond vuil een dollar of een pan waard. ”

Elk van de vier partners had het gevoel dat ze het vruchtbare landschap hadden gezien. Terwijl ze die avond rond het kampvuur zaten, bespraken ze welke naam ze de rivier zouden geven. Dutch Phil vond dat ze het Billy Creek moesten noemen omdat ze de beste pot hadden gevonden.

Anderen dachten dat het eerlijk was, maar suggereerden dat het beter zou zijn als het een meer correcte fonetische naam had, dus iedereen stemde ermee in om het Williams Creek te noemen.

Volgens het beroemde verhaal is het misschien zijn nauwkeurigheid bij het vertellen en heroverwegen verloren, de mannen verzamelden een paar dagen goed goud in goud.

Met z’n drieën besloten ze terug te keren naar Andler City voor restauratie, en lieten er één achter om het gebied in de gaten te houden. Het duurde niet lang voordat de mannen terugkeerden naar Antler toen geruchten de ronde deden dat ze hadden gewonnen.

Bill Diets was op de hoogte van deze geruchten, dus op een vroege ochtend vertrokken zijn twee kameraden om het grootste deel van de goederen en uitrusting die ze hadden gekocht te achtervolgen, en hij keerde terug naar de sneeuw.

Tientallen goudhongerige mannen volgden in zijn voetsporen.

Ze kwamen bij de kreek en begonnen onmiddellijk naar zichzelf te zoeken.

Het Nederlandse wetsvoorstel is omgekomen. Hij en zijn medewerkers publiceerden niet eens hun eigen eisen aan de beekbedding.

De nieuwkomers hadden echter grofweg een soort respectabele code.

Bill en zijn partij kwamen overeen om de partij wat tijd te geven om de eerste vier verzoeken in te dienen.

Bill en zijn bedrijf kozen een gebied boven de kleine vallei uit voor hun uitvindingsverzoek. Ze maakten wijnkisten en bewerkten de hele zomer het grind.

Ze waren in staat om ongeveer 200 ounces grof goud te reinigen voordat de claim volledig was verwijderd.

Het was elk van de vier partners ongeveer $ 1.000 waard, ongeveer $ 75.000 in de dollars van vandaag.

Een nieuwe stad, Richfield genaamd, groeide op land grenzend aan de uitvindingsclaim.

In de zomer van 1861 verzamelden ongeveer 4.000 mannen zich in een zeven mijl lange kreekbedding in een graafwaanzin.

Sommige eisen produceerden 30 tot 40 pond goud per dag.

Andere rijke stromen werden in de buurt gevonden en tegen de tijd dat de sneeuw viel, hadden de Caribische goudvelden $ 2.666.000 aan goud geproduceerd, ter waarde van ongeveer $ 200 miljoen vandaag.

Het jaar daarop, 1862, kwamen duizenden goudzoekers uit Californië, Oost-Amerika en Canada, de Britse eilanden, Europa en China. Toen er grote stakingen werden uitgevoerd, werden steden als Cameron, Parkerville, Marysville en Cruise City belangrijke hubs in de buurt van de stortplaats.

Volgens Bill Diets is zijn uitvinding een van de armste in de kreek.

Hij bracht nog een paar jaar door met nog een goede staking, maar een slechte lichamelijke gezondheid zorgde ervoor dat hij Caribou verliet.

In de winter van 1863 was hij in Victoria, zonder geld, met chronische longproblemen.

Hij keerde niet terug naar zijn stroom.

Bill Diets is een man die niet bang is om een ​​kans te krijgen, maar als vrouw lijkt hij nooit geluk te hebben.

The Victorian Chronicle vatte het samen toen ze schreven: “Hij slaagde erin veel voor zijn land te doen en velen de weg te wijzen naar geluk, maar hij verdiende niets voor zichzelf.”

De man die goud ontdekte in de kreek die een van de rijkste ter wereld bleek te zijn, stierf in 1877 in armoede in Victoria, met als enige erfenis dat hij een belangrijke rol speelde in de Caribbean Gold Rally.

Voor dit artikel vertrouwde ik op een sectie van Art Towns, FW Lindsay en Canadian West Magazine.

[email protected]
Net als ons Facebook En volg ons Twitter