Een groep orka’s jaagt dolfijnen weg van Chili, onthullen nieuwe foto’s

Abonneer u op de Wonder Theory-nieuwsbrief van CNN. Verken het universum met nieuws over fascinerende ontdekkingen, wetenschappelijke vooruitgang en meer.

CNN
—

Het was een wedstrijd tussen een orka en een dolfijn, en de dolfijn had geen enkele kans.

In de kustwateren bij Chili viel een enorme vrouwelijke orka in 2023 een veel kleinere dolfijn aan, waardoor deze uit het water werd geslagen. Binnen enkele minuten was de ongelijke strijd voorbij en begon de orka zich te voeden. Maar hij at niet alleen. Terwijl hij het lichaam van de dolfijn vastpakte, zwommen andere orka’s naar boven om hapjes van de maaltijd te delen.

Ondertussen waren onderzoekers in een nabijgelegen boot bezig met het filmen van het feest, waarbij ze de prooi identificeerden als een schemerige dolfijn (Lagenoryhnchus obscurus), een kleine kustsoort afkomstig uit Zuid-Amerika.

Wetenschappers hebben eerder de aanwezigheid van orka’s (Orcinus orca) in het gebied gedocumenteerd die op jacht zijn naar zowel donkere dolfijnen als langsnavelige gewone dolfijnen (Delphinus capensis). Deze nieuwe waarneming is echter het eerste bewijs dat orka’s jagen op, vangen en delen van donkere dolfijnen met orka’s in het Humboldt Current-systeem, dat noordwaarts stroomt in de Stille Oceaan langs de westkust van Zuid-Amerika.

Orka’s worden over de hele wereld aangetroffen, en hoewel er maar één soort bestaat, zijn er veel ecologische soorten of groepen die overeenkomsten delen in hun uiterlijk en gedrag, inclusief jachtstrategieën en prooivoorkeur. Er zijn vijf ecotypes op het noordelijk halfrond en vijf op het zuidelijk halfrond. De soort orka’s in de Humboldtstroom is nog niet vastgesteld, en documentatie van hun jacht op dolfijnen geeft aanwijzingen over waar deze populatie thuishoort, meldden onderzoekers donderdag in het tijdschrift Grenzen in de mariene wetenschap.

Over het algemeen is er weinig bekend over de gewoonten van orka’s in de Humboldtstroom; Ze zijn niet zo goed bestudeerd als andere orkapopulaties, zoals die in de buurt van Antarctica en voor de westkust van Noord-Amerika. Ook zijn ze op internet niet zo bekend als de beruchte orka’s die in aanvaring komen met boten in de Straat van Gibraltar en bij Schotland. Maar mariene biologen proberen deze kennislacune op te vullen. Na het uitvoeren van onderzoeken en het analyseren van meer dan tien jaar aan gegevens, foto’s en video’s, hebben wetenschappers 28 orka-waarnemingen geregistreerd op twee locaties in de Humboldtstroom. Beeld voor beeld proberen onderzoekers een duidelijker beeld te krijgen van de verspreiding en gewoonten van de ongrijpbare walvissen.

Orka’s zijn zeer sociale dieren, en er valt nog veel te leren over hun gedrag en hoe gewoonten tussen groepen kunnen verschillen, aldus wetenschappers. Sara Tiemann“Orka’s over de hele wereld kunnen verschillende diëten, verschillende communicatiestijlen en zelfs verschillende culturen hebben”, zegt Tiemann, die niet bij het onderzoek betrokken was, maar wel de interacties tussen orka’s en bruinvissen heeft bestudeerd.

“We leren nog steeds hoe divers de orkapopulaties zijn,” zei ze.

In de Humboldtstroom stroomt koud, voedselrijk water uit de diepten van de oceaan. Deze wateren bevatten voedingsstoffen die scholen ansjovis en krill voeden, die op hun beurt worden geconsumeerd door grotere zeezoogdieren zoals dolfijnen en zeehonden, de prooi van orka’s.

Hoofdauteur van de studie Ana Maria García SegarraAndrea Jordan, assistent-professor aan het Alexander von Humboldt Instituut voor Natuurwetenschappen van de Universiteit van Antofagasta in Chili en directeur van het Marine Megafauna Research Laboratory in Chili, heeft de afgelopen tien jaar orka’s in de Humboldtstroom onderzocht. In het onderzoek onderzochten zij en haar collega’s rapporten en media die tussen 2011 en 2023 waren opgenomen door lokale vissers en mensen op rondvaartboten om walvissen te spotten in het Humboldt National Penguin Sanctuary en rond het schiereiland Mijillones in het noorden van Chili.

Wetenschappers voerden ook bootonderzoeken uit in de baai van Mijillones en fotografeerden orka’s met behulp van een drone. Op basis van de associaties tussen orka’s hebben onderzoekers het bestaan ​​van ten minste twee verschillende sociale groepen geïdentificeerd, elk met vijf tot zes individuen. Gemeenschappen van kleine orka’s, bekend als orka-pods, bestaan ​​meestal uit een moeder en haar nakomelingen.

Duistere dolfijnen zijn ongeveer 2 meter lang en wegen tot 85 kilogram. Ter vergelijking: een orka weegt ongeveer 100 kilogram. Maten Ze worden tot 10 meter lang en kunnen tot 11 ton (10 ton) wegen. In mei 2023 rapporteerden wetenschappers in het onderzoek twee waarnemingen van een orka die op donkere dolfijnen jaagde. Bij één incident achtervolgde een vrouwelijke orka een dolfijn en gooide deze in de lucht; Vervolgens hield ze de dode dolfijn in haar mond terwijl andere orka’s zwommen en zich voedden. Bij het tweede incident greep een vrouwelijke orka een dode, schemerige dolfijn, terwijl haar kalf en twee andere orka’s snel aan het karkas werkten en het in ongeveer 15 minuten doorslikten.

voor studies Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat orka’s op dolfijnen jagen in de wateren nabij Californië, en nabij Argentinië en Nieuw-Zeeland. In de Salish Zee, een baai in de Stille Oceaan tussen de staat Washington en British Columbia in Canada, heeft een groep orka’s die zich voornamelijk voeden met zalm herhaaldelijk op dolfijnen gejaagd. Het lastigvallen en doden van bruinvissen Deze orka’s eten echter geen bruinvissen die hen dood pesten.

De orka’s in de Humboldtstroom voedden zich niet alleen met dolfijnen; Volgens het onderzoek jaagden ze zelfs op lederschildpadden, Zuid-Amerikaanse pelsrobben en pinguïns in de Humboldtstroom. Wetenschappers ontdekten ook tekenen van orka-tanden op de rugvin van een gewone vinvis (Balaenoptera physalus). Hoewel er geen orka’s zijn waargenomen die op gewone vinvissen jagen, is het bekend dat orka’s op Noordse walvissen (Balaenoptera Borealis) jagen en eten in de wateren bij Patagonië in Chili. “Zee- en gewone walvissen lijken erg op elkaar”, zegt Garcia-Segarra in een e-mail, dus het is mogelijk dat orka’s in de Humboldtstroom ook op gewone walvissen jagen.

Op het zuidelijk halfrond is het bekend dat orka’s van het type A zich voeden met donkere dolfijnen; Omdat orka’s in de Humboldtstroom deze voorkeur delen, kunnen ze van het type A zijn. Maar de huidige Humboldt-orka’s hebben een kleinere witte vlek dan de bekendere Type A-orka’s. Wetenschappers stelden dat genetische analyse van huidmonsters, die niet voor dit onderzoek zijn verzameld, dit probleem kan helpen oplossen.

Het volgen van orka’s in de Humboldtstroom en weten wat ze vangen en eten zal natuurbeschermingsgroepen helpen orka’s te beschermen, waarvan de IUCN Rode Lijst (een hulpmiddel voor het volgen van bedreigde diersoorten) en het Chileense Ministerie van Milieu hebben beschreven dat ze “onvolledige gegevens” hebben. Volgens García Segarra. Als gevolg hiervan zijn er geen beheertools of strategieën om ze te beschermen.

“Orka’s spelen een cruciale rol in de oceanen van de wereld en zijn op zichzelf waardevol. Hoe meer we over walvissen leren, hoe beter we voorbereid zullen zijn om de zeeën waarin ze leven te beschermen,” zei Tiemann.

Meer onderzoek zal wetenschappers ook helpen de sociale interacties van orka’s beter te begrijpen, zoals hoe zij hun jongen hun jachtstrategieën leren. Er zijn nog andere interessante gedragingen bij orka’s die nog steeds slecht worden begrepen.

Tijdens een maaltijd benaderde een orka-kalf bijvoorbeeld de boot van de wetenschappers met zijn mond vol dolfijnenvlees, zei Garcia-Segarra in de e-mail. Een soortgelijke interactie is eerder in Australië gedocumenteerd tussen een orka en een duiker, maar is nooit waargenomen in de Humboldtstroom. Eén verklaring is dat de orka aanbood zijn voedsel te delen, maar wetenschappers weten dat niet zeker, zei Garcia-Segarra.

Ze voegde er echter aan toe dat de kansen om de jacht op orka’s in het wild op deze manier te documenteren niet groot zijn. Orka’s kunnen zeer snel lange afstanden zwemmen en reizen meestal in kleine groepen, dus ontmoetingen met orka’s tijdens onderzoeksreizen zijn meestal zeldzaam.

“Het is een prachtig toeval dat ik op dezelfde plaats en tijd op zee was toen orka’s besloten te jagen”, zei ze.

Mindy Weissberger is een wetenschappelijk schrijver en mediaproducent wiens werk is verschenen in WordsSideKick.com, Scientific American en How It Works.