Een jaar na de val van Marioepol herinnert een overlevende van de Azovstal zich met pijn en een gevoel van vastberadenheid aan zijn overgave

KIEV, Oekraïne (AP) – Mykhailo Vershinin was de schaduw van de stoere Mariupol-politieagent die hij was toen hij vier maanden later in Russische gevangenschap tevoorschijn kwam.

Het hoofd van de politiepatrouille van Mariupol was een van de honderden die zich overgaven van de Russische blokkade van de Azovstal-staalfabriek op bevel van de Oekraïense president een jaar eerder en stond op de rand van de dood op de dag dat de uitwisseling van Russische krijgsgevangenen plaatsvond.

Hij heeft zelf de dag meegemaakt waarop het laatste plein van de belegerde stad viel en denkt er nu met diepe droefheid aan terug, maar met een gevoel voor de toekomst van Oekraïne.

Luchtaanvallen gingen wekenlang meedogenloos door, maar de lucht kalmeerde toen Russische en Oekraïense officieren onderhandelden over de voorwaarden voor overgave. Vershinin zei dat het op dat moment de enige kans leek voor zowel de mannen als de vrouwen die ondergronds bij hem waren – en voor Marioepol.

De recente stand van Azovstal is ook een verzamelpunt geworden voor veel landen die aarzelen om Oekraïne te steunen.

“Te beginnen met Marioepol begint de wereld wakker te worden om te begrijpen wat er aan de hand is”, zei hij. We wisten heel goed dat we onszelf hadden opgesloten voor de Russische strijdkrachten. We waren als een bot in de keel van Rusland.

De groep hoopte op versterkingen die nooit kwamen, en gaf het uiteindelijk op.

Maar Rusland kwam zijn beloften om krijgsgevangenen te behandelen volgens de regels van de Conventie van Genève niet na. Marteling, honger en ziekte De groep zette de achtervolging in. Meer dan 700 blijven in gevangenschap: het winnen van hun vrijlating was een prioriteit voor de Oekraïense regering en voor Vershinin, die afgelopen herfst deel uitmaakte van een groep die werd uitgewisseld voor Russische krijgsgevangenen.

De mannen en vrouwen die tot het einde hebben gevochten in Azovstal zijn helden en martelaren in heel Oekraïne, hun gezichten op enorme posters en spandoeken.

Destijds maakte de Oekraïense president Volodymyr Zelensky duidelijk over de overgave omdat “Oekraïne Oekraïense helden nodig heeft om te leven. Het is ons principe.”

Maar Vershinin zei dat de mishandeling routine was, aangezien hun Russische ontvoerders probeerden de mannen tegen elkaar op te zetten en hen uit te hongeren tot onderwerping..

“Nu kan ik dit zeggen: als we wisten wat ons te wachten staat in de gevangenis, zouden veel mensen niet gaan en zich niet overgeven.”