Hoewel de James Webb Space Telescope de laatste tijd veel aandacht krijgt, is zijn voorganger Hubble-ruimtetelescoop Het blijft deze keer indruk maken vanuit het sterrenstelsel NGC 6956, een bijna perfect voorbeeld van een abstract sterrenstelsel op ongeveer 214 miljoen lichtjaar van de aarde.
Gestreepte sterrenstelsels, die hun naam ontlenen aan een zeer prominente “balk”. sterren die door de galactische kern snijden, behoren tot de meest talrijke soorten sterrenstelsels in het bekende universum, Ze vormen naar schatting 70% van alle sterrenstelsels (Opent in een nieuw tabblad). Lintstructuren komen ook vaker voor in sterrenstelsels met actieve galactische kernen, omdat gas en ander materiaal langs deze staven naar de galactische kern wordt gevoerd.
dit proces Het helpt uiteindelijk de tape te destabiliseren (Opent in een nieuw tabblad)Naarmate er echter meer massa in de galactische kern wordt gesluisd, wordt de balk onstabieler, wat er uiteindelijk voor zorgt dat de balk verzacht tot de meer traditionele spiraalconfiguratie – Zoals NGC 2985 (Opent in een nieuw tabblad) – waar de meeste mensen aan denken als ze aan een dossier denken spiraalstelsel.
Verwant: De beste Hubble Space Telescope-foto’s aller tijden!
volgens Beeldbeschrijving door NASA (Opent in een nieuw tabblad)Deze laatste opname van NGC 6956 was voor een blik op Cepheid variabele sterren, dit zijn sterren waarvan de helderheid met regelmatige tussenpozen varieert van helder tot zwak. Deze periodes van helderheid en dimmen zijn direct gerelateerd aan de werkelijke helderheid van de ster, we kunnen deze verschillen in de schijnbare helderheid van de werkelijke helderheid van de sterren verklaren, waardoor we hun afstand tot ons kunnen bepalen.
Dit is een cruciale manier voor astronomen om de afstand van extragalactische objecten zoals NGC 6956 te bepalen, aangezien er weinig andere manieren zijn die we momenteel kennen om dit te doen. Er zijn andere interessante kenmerken in NGC 6956, zoals het zichtbare Type Ia Supernovawat het product is van de explosie van een witte dwergster als gevolg van de opeenhoping van materiaal van een begeleidende ster.
Dit type supernova is een andere belangrijke manier om de afstand van verre sterrenstelsels te bepalen, aangezien astronomen kunnen meten hoe snel een supernova dimt om de afstand tot de aarde te meten. En hoewel het op een nauwkeurige manier invullen van een sterrenstelselkaart op zich al nuttig is, zijn herhaalde metingen van de afstand van deze extragalactische objecten een belangrijk hulpmiddel om de huidige snelheid van uitdijing van het heelal.
“Bierliefhebber. Toegewijde popcultuurgeleerde. Koffieninja. Boze zombiefan. Organisator.”
More Stories
NASA's Juno-sonde legt verbluffende beelden vast van Jupiters vulkanische maan Io (video)
Deze actieve vulkaan op Antarctica spuugt echt goudstof
De kern van Pluto is waarschijnlijk ontstaan door een botsing in de oudheid