Er is een ‘superaarde’-exoplaneet ontdekt die vier keer groter is dan onze planeet

Er is een nieuwe “superaarde” waargenomen die vier keer groter is dan onze planeet en die rond een ster draait op slechts 36,5 lichtjaar afstand.

De exoplaneet, Ross 508 b genaamd, werd ontdekt in de zogenaamde bewoonbare zone van een zwakke rode dwerg die elke 10,75 dagen ronddraait.

Dat is veel sneller dan de 365-daagse baan van de aarde, maar de baan van de ster Ross 508b is veel kleiner en lichter dan onze zon.

Ondanks dat het zich in deze “gematigde” zone bevindt – waar het niet te warm of te koud is voor vloeibaar water – denken experts dat het onwaarschijnlijk is dat het bewoonbaar is zoals wij het kennen.

Maar op basis van wat bekend is over de limieten van planetaire massa, is het waarschijnlijk dat de Nieuwe Wereld aards of rotsachtig zal zijn, net als de aarde, in plaats van gasvormig.

Een internationaal team van astronomen heeft ROS 508b ontdekt met behulp van de National Astronomical Observatory van de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï.

Beschreven in een paper onder leiding van astronoom Hiroki Harakawa, van de Subaru Telescope, is het de eerste exoplaneet van de campagne.

Ross 508b draait om een ​​nabijgelegen M-dwergster die bekend staat als Ross 508, en daarom kreeg het zijn naam.

“Superplaneten” zijn planeten die massiever zijn dan onze planeten, maar niet groter zijn dan de massa van Neptunus.

Hoewel de term alleen verwijst naar de massa van de planeet, wordt hij ook door experts gebruikt om planeten te beschrijven die groter zijn dan de aarde, maar kleiner dan de zogenaamde “miniatuur Neptunus”.

“We laten zien dat M4.5-dwerg Ross 508 een significante RV-periodiciteit heeft op 10,75 dagen met mogelijke aliassen op 1099 en 0,913 dagen”, aldus de onderzoekers.

“Deze periodiciteit heeft geen analogen in fotometrie of indices van stellaire activiteit, maar het is zeer geschikt voor de baan van Kepler vanwege een nieuwe planeet, Ross 508 b.”

Ross 508, met 18 procent de massa van onze zon, is een van de kleinste en lichtste sterren met een baan om de aarde die is gedetecteerd met behulp van radiale snelheid.

De belangrijkste techniek voor het vinden van exoplaneten is de transitmethode, die NASA’s TESS-telescoop gebruikt om op exoplaneten te jagen, evenals Kepler ervoor.

READ  Hoe STEVE te vinden, de paarse lijn die op het noorderlicht lijkt maar het niet is

Een internationaal team van astronomen heeft ROS 508b ontdekt met behulp van de National Astronomical Observatory van de Japanse Subaru-telescoop op Hawaï. Ze vonden het met behulp van de bekende radiale snelheidstechniek

Het gaat om een ​​instrument dat naar de sterren staart en zoekt naar regelmatige dips in het licht, veroorzaakt door een object dat rond de aarde en de ster draait.

Astronomen gebruiken vervolgens de doorvoerdiepte om de massa van het object te berekenen, hoe groter de lichtcurve, hoe groter de planeet.

Met behulp van deze methode zijn in totaal 3.858 exoplaneten bevestigd.

Maar de andere methode is radiale snelheid, die ook bekend staat als doppler- of doppler-methode.

Het kan “oscillaties” in een ster detecteren die worden veroorzaakt door de zwaartekracht van een in een baan om de aarde draaiende planeet.

De trillingen hebben ook invloed op het licht dat van de ster komt. Wanneer het naar de aarde beweegt, lijkt zijn licht te verschuiven naar het blauwe deel van het spectrum, en wanneer het weg beweegt, lijkt het naar rood te bewegen.

De nieuwe ontdekking suggereert dat toekomstige radiale snelheidsscans bij infrarode golflengten het potentieel hebben om een ​​groot aantal exoplaneten te detecteren die rond zwakke sterren draaien.

“Onze ontdekking toont aan dat het zoeken naar nabij-infraroodstraling van de RV een cruciale rol zou kunnen spelen bij het vinden van een planeet met een lage massa rond koude M-dwergen zoals Ross 508”, schreven de onderzoekers in hun paper.

Het onderzoek is gepubliceerd in de publicaties van de Japanese Astronomical Society en is beschikbaar op: arXiv.

Wetenschappers bestuderen de atmosfeer van verre exoplaneten met behulp van enorme satellieten in de ruimte zoals Hubble

Verre sterren en de planeten die eromheen draaien hebben vaak omstandigheden die we niet in onze atmosfeer zien.

Om deze nieuwe wereld en zijn componenten te begrijpen, moeten wetenschappers kunnen ontdekken waaruit de atmosferen zijn gemaakt.

READ  Hoe de Draconid-meteorenregen te zien

Ze doen dit vaak met een telescoop vergelijkbaar met NASA’s Hubble Telescope.

Deze enorme satellieten scannen de lucht en pinnen ze vast aan exoplaneten waarvan NASA denkt dat ze interessant kunnen zijn.

Hier voeren de sensoren aan boord verschillende vormen van analyse uit.

Van de belangrijkste en meest bruikbare is absorptiespectroscopie.

Deze vorm van analyse meet het licht dat wordt uitgestraald door de atmosfeer van de planeet.

Elk gas absorbeert een iets andere golflengte van licht, en wanneer dit gebeurt, verschijnt er een zwarte lijn over het hele spectrum.

Deze lijnen komen overeen met een zeer specifiek molecuul, wat wijst op zijn aanwezigheid op de planeet.

Ze worden vaak Fraunhoferlijnen genoemd, naar de Duitse astronoom en natuurkundige die ze voor het eerst ontdekte in 1814.

Door alle verschillende golflengten van licht te combineren, kunnen wetenschappers alle chemicaliën bepalen waaruit de atmosfeer van een planeet bestaat.

De sleutel is dat wat ontbreekt, de aanwijzingen geeft om te weten wat er is.

Het is van cruciaal belang dat dit door ruimtetelescopen wordt gedaan, aangezien de atmosfeer van de aarde zal binnendringen.

Absorptie door chemicaliën in onze atmosfeer kan het monster doen afwijken. Daarom is het belangrijk om het licht te bestuderen voordat het de kans krijgt om de aarde te bereiken.

Dit wordt vaak gebruikt om te zoeken naar helium, natrium en zelfs zuurstof in exotische atmosferen.

Deze grafiek laat zien hoe licht dat van een ster en door de atmosfeer van een exoplaneet gaat, Fraunhofer-lijnen produceert die wijzen op de aanwezigheid van belangrijke verbindingen zoals natrium of helium.