Europa’s energiecrisis dwingt fabrieken te sluiten

De oven, verwarmd tot 1500 ° C, was gloeiend rood. arbeiders in Ark Internationaal De glasfabriek laadde het met zand dat zich langzaam verzamelde tot een gesmolten massa. In de buurt van de fabrieksvloer transformeerden machines de vormeloze vloeistof met een explosie van hete lucht in duizenden dunne glazen wijn, bestemd voor verkoop in restaurants en huizen over de hele wereld.

Nicholas Hoedler, CEO, veegde de lopende band schoon, blauw glinsterend met een aardgasvlam. Arc werd jarenlang gevoed door goedkope energie, waardoor het bedrijf de grootste producent van glazen tafelgerei ter wereld werd – en een vitale ondernemer in deze arbeidersregio in Noord-Frankrijk.

Maar de impact van Ruslands plotselinge gasstop in Europa heeft het bedrijfsleven in nieuwe gevaren gebracht. energieprijzen Het ging zo snel dat meneer Hodler in twee maanden zes keer bedrijfsprognoses moest herschrijven. Onlangs is een derde van de 4.500 medewerkers van Arc met gedeeltelijk verlof gegaan om geld te besparen. Vier van de negen fabrieksovens zullen buiten gebruik zijn; Anderen zullen worden omgebouwd van aardgas naar diesel, wat een goedkopere maar meer vervuilende brandstof is.

“Het is de meest dramatische situatie die we ooit hebben gehad,” zei meneer Hodler, schreeuwend om gehoord te worden boven het lawaai van kopjes. “Voor energie-intensieve bedrijven zoals de onze is dit storend.”

Boogschutter is niet de enige. Hoge energieprijzen treffen de Europese industrie, waardoor fabrieken gedwongen worden de productie snel te verminderen en tienduizenden werknemers met verlof te gaan. Hoewel de bezuinigingen naar verwachting tijdelijk zijn, vergroten ze het risico op een Pijnlijke recessie in Europa. De industriële productie in de eurozone daalde in juli met 2,3 procent ten opzichte van het voorgaande jaar Grootste daling Over meer dan twee jaar.

Makers van metalen, papier, meststoffen en andere producten die afhankelijk zijn van gas en elektriciteit om van grondstoffen producten te maken, van autodeuren tot dozen, hebben aangekondigd dat ze de broekriem aanhalen. Volgens de Britse krant The Guardian is de helft van de aluminium- en zinkproductie in Europa stopgezet EuromitoxEuropese Metaalhandelsassociatie.

Onder hen is Arcelor Mittal, Europa’s grootste staalproducent, en inactieve hoogovens in Duitsland. Alcoa, een wereldwijde producent van aluminiumproducten, verlaagt een derde van zijn productie in zijn smelter in Noorwegen. In Nederland heeft Nyrstar, ’s werelds grootste zinkproducent, de productie tot nader order tijdelijk stopgezet.

Zelfs toiletpapier is niet immuun: in Duitsland maakte een van de grootste fabrikanten, Hakle, bekend dat het failliet was gegaan door een “historische energiecrisis”.

De wervelwind verontrustte de inwoners van Arques, een stad wiens fortuin al meer dan een eeuw verbonden is met de glasindustrie. De moderne boog werd in 1825 opgericht als Verrerie Cristallerie d’Arques en was toen een kleine lokale maker van fijne kristallen bekers.

Tegenwoordig zijn de activiteiten van Arc enorm en beslaan ze een gebied dat ongeveer half zo groot is als Central Park in New York. Het is zo gegroeid dat Arc indirect nog eens zo’n 15.000 banen in de regio genereert, van kartonfabrieken die hun glas inpakken tot vervoerders die hun producten verplaatsen. De andere fabrieken van Arc zijn gevestigd in China, Dubai en New Jersey.

“De sluiting van de ovens is slecht nieuws”, zei een van de arbeiders, een 28-jarige fabrieksveteraan, die anoniem wilde blijven uit angst zijn baan in gevaar te brengen. “Hoge energieprijzen hebben zeker een impact, maar het is beangstigend hoe snel ze kunnen gebeuren”, voegde hij eraan toe.

Tot op zekere hoogte is de crisis een Europese reactie Sancties die bedoeld was om Moskou te straffen voor zijn invasie van Oekraïne. De pijn heeft het vertrouwen in Europese bedrijven en hun vermogen om te plannen ondermijnd.

Maar de oplossingen zijn misschien niet snel genoeg. De kosten zijn al veel hoger dan wat veel fabrikanten zich kunnen veroorloven. Duizenden Europese bedrijven naderen het einde van vaste energiecontracten die werden ondertekend toen de prijzen goedkoper waren, en ze moeten in oktober worden verlengd tegen de huidige prijzen. De elektriciteitsprijzen voor het komende jaar, die gekoppeld zijn aan de kosten van gas, liggen in Duitsland en Frankrijk rond de 1.000 euro per megawattuur, terwijl het aardgas op een recordhoogte van ongeveer 230 euro per megawattuur ligt.

Porselein Eschenbach Duitsland heeft de overgang van het communisme naar het kapitalisme na 1989 overleefd. Maar als zijn energiecontracten eind dit jaar aflopen, zal het bedrijf een jaarlijkse energierekening krijgen van 5,5 miljoen euro, of bijna zes keer wat het nu betaalt, zei Rolf Froen, zijn directeur. .

“Dat betekent dat we onze prijzen moeten verdubbelen, en niemand gaat dat betalen voor de kopjes en borden”, zei hij. Eschenbach, een 130 jaar oud bedrijf in de oostelijke deelstaat Thüringen, is in gesprek met lokale politici over een mogelijke oplossing. Het is een van de tientallen kleine en middelgrote bedrijven in Duitsland die bang zijn hun deuren voorgoed te moeten sluiten.

Een uur ten noorden van de boogfabriek Aluminium DuinkerkenDe grootste aluminiumproducent van Frankrijk zal een deel van zijn 620-koppige personeelsbestand verlaten en de productie met meer dan 20 procent verminderen, aangezien hij wordt geconfronteerd met een mogelijke verviervoudiging van de energiekosten.

“De tijd die we besteden aan het omgaan met energiekwesties is met 10 vermenigvuldigd”, zegt Guillaume de Jo, CEO. “We hopen dat de crisis van korte duur zal zijn, maar als deze aanhoudt, zal de Europese industrie in zeer grote problemen komen.”

Hodler werkt eraan om Ark uit de problemen te houden, na jaren van financiële problemen in verband met overexpansie en, meer recentelijk, pandemische lockdowns. In december, kort nadat Hodler het roer overnam bij een herschikking van het management, ontving Arc een noodlening van € 45 miljoen, gesteund door de Franse staat, en vraagt ​​de regering nu om extra verlichting van de hoge energierekeningen.

De site, die tot wel 200.000 huishoudens energie verbruikt, maakt ‘Arts de table’, waaronder dinerborden van Luminarc en servies en bestek van het merk Cristal d’Arques. Tot slot produceert Arc vier miljoen kopjes per dag, evenals artikelen als kandelaars voor Bath & Body Works en reclameglazen voor Heineken en McDonald’s.

Hiervoor is intense hitte nodig om het zand tot glas te smelten in ovens die 24 uur per dag moeten blijven branden. In de zomer dreef de energiecrisis in Europa de energierekening van Arc op tot $ 75 miljoen, van € 19 miljoen een jaar eerder. Bovendien kochten consumenten ineens geen artikelen meer als kandelaars en ringen, waarvoor Ark glazen ruiten maakt, met als gevolg lagere bestellingen.

“Mensen maken zich zorgen over hun energierekening in de winter en zeggen: ‘Ik ga wachten om dit niet-essentiële artikel te kopen'”, zei de heer Hodler.

De dubbele klap zette het Arc-managementteam ertoe aan naar oplossingen te zoeken – die allemaal minder dan wenselijk zijn.

Deze maand werden 1600 arbeiders gevraagd om twee dagen per week thuis te blijven om kosten te besparen. Voor het eerst zullen vlamboogovens overschakelen op diesel in plaats van aardgas, dat via een pijpleiding rechtstreeks naar de fabriek wordt gevoerd. Diesel zal de ecologische voetafdruk van Arc met 30 procent vergroten en moet in bulk worden aangeleverd door tankwagens.

Nog moeilijker was het potentieel voor boogovens om te vertragen. “Je kunt een glasoven niet zomaar sluiten – hij vernietigt hem”, zei meneer Hodler. “Als ze voorzichtig worden uitgeschakeld, zullen ze overleven, maar dan duurt het meer dan een maand om weer op te warmen.”

De heer Hodler zei dat twee van de ovens die eerder gepland waren voor gepland onderhoud, nu in de nabije toekomst niet aangesloten kunnen blijven. Nog twee zullen worden gepauzeerd om de lagere vraag te compenseren.

“We willen de operaties niet volledig stopzetten”, zei dhr. Hodler. “Maar we zullen niet produceren als we geld verliezen.”

Alle inwoners van Arques maken zich grote zorgen. In Café Le Cristal, een ontmoetingsplaats voor de arbeiders van de Arc-fabriek, had iemand de afgelopen middag gesproken over het lot van de ovens.

“De boog is de levensader van dit gebied”, zegt Valerie Harley, eigenaar van het café, dat in 1939 werd geopend en is genoemd ter ere van George Durand, die de Crystalrie d’Arquis van een kleine fabriek tot een imperium heeft gebouwd. “Als de ovens het niet doen, doen de medewerkers het ook niet.”

Veronique Cognotti, die al jaren woont, zei dat de lokale bevolking zich voorbereidt op een domino-effect. “Veel andere bedrijven zijn ervan afhankelijk”, zei ze over de fabriek. “Vervoerders, kartonmakers – ze zullen allemaal de klap voelen.”

Aan een tafel in de buurt zei een man die op voorwaarde van anonimiteit sprak, dat hij deze maand werd ontslagen uit zijn baan bij een nabijgelegen kartonfabriek die dozen en verpakkingen voor Arc maakte, nadat de glasmaker de productie had stopgezet.

“Met dezelfde prijs van energie, werkt de fabriek niet meer zo veel als vroeger, en het veroorzaakt echt een kettingreactie”, zei hij.

Hij kreeg 80 procent van zijn salaris om thuis te blijven terwijl zijn fabriek inactief was, maar dat kwam neer op € 130 aan gederfde lonen. Tegelijkertijd, zei hij, is de benzinerekening om zijn minibusje te vullen gestegen tot bijna € 100, van ongeveer € 50 aan het begin van het jaar.

“Dit gaat een veel groter probleem worden”, zei hij.

Melissa Eddie Bijgedragen aan berichtgeving vanuit Berlijn.