Experts zeggen dat het voedseltekort in Noord-Korea op het punt staat een dodelijke wending te nemen

Seoel, Zuid-Korea (CNN) De bezorgdheid over chronische voedseltekorten in Noord-Korea groeit, waarbij meerdere bronnen deze week melding maken van mogelijke sterfgevallen als gevolg van honger.

Sommige deskundigen zeggen dat het land zijn dieptepunt sinds de jaren negentig heeft bereikt, en dat een hongersnood die bekend staat als de “harde mars” massale hongersnood veroorzaakte en honderdduizenden mensen het leven kostte, of naar schatting 3-5% van wat toen een bevolking van 20 was. miljoen.

Handelsgegevens, satellietbeelden en beoordelingen door de Verenigde Naties en de Zuid-Koreaanse autoriteiten geven aan dat de voedselvoorziening nu “onder de hoeveelheid is gezakt die nodig is om in de minimale menselijke behoeften te voorzien”, aldus Lukas Rengivu-Keller, een onderzoeksanalist bij het Peterson Institute for de wereldeconomie.

Zelfs als het voedsel gelijkmatig zou worden verdeeld – iets wat bijna onmogelijk is in Noord-Korea, waar de elite en het leger prioriteit hebben – “zou je sterfgevallen als gevolg van hongersnood hebben”, zei Renjevo Keller.

Zuid-Koreaanse functionarissen zijn het eens met deze beoordeling, aangezien Seoul onlangs heeft aangekondigd dat het denkt dat er in sommige delen van het land sterfgevallen door verhongering plaatsvinden. Hoewel het vanwege het isolement van het land moeilijk is om hard bewijs te leveren om deze beweringen te ondersteunen, twijfelen maar weinig experts aan hun beoordeling.

Zelfs vóór de Covid-pandemie was volgens de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties bijna de helft van de Noord-Koreaanse bevolking ondervoed.

Drie jaar gesloten grenzen en isolatie kunnen de zaken alleen maar erger maken.

Om te laten zien hoe wanhopig de situatie is geworden, belegde de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un deze week een vierdaagse bijeenkomst van de Arbeiderspartij om de hervorming van de landbouwsector van het land te bespreken en op te roepen tot een “fundamentele transformatie” van de landbouw en de staat. . Economische plannen en de noodzaak om de staatscontrole over de landbouw te versterken.

Maar veel experts zeggen dat Pyongyang zichzelf de schuld moet geven van de problemen. Tijdens de pandemie heeft Pyongyang zijn isolationistische neigingen versterkt door een tweede laag van omheiningen te plaatsen langs 300 km van zijn grens met China en de beperkte grensoverschrijdende handel waartoe het toegang had, onder druk te zetten.

Vorig jaar heeft het kostbare middelen besteed aan het uitvoeren van een recordaantal rakettesten.

Lina Yoon zei: “Er waren bevelen om te schieten (aan de grens) die in augustus 2020 werden uitgevaardigd … het reis- en handelsverbod, inclusief de zeer beperkte officiële handel (die daarvoor bestond)”. Senior onderzoeker bij Human Rights Watch.

Volgens Chinese douanegegevens exporteerde China in 2022 officieel bijna 56 miljoen kilo tarwemeel of maslinmeel en 53.280 kilo graan in de vorm van granen/vlokken naar Noord-Korea.

Maar het harde optreden van Pyongyang heeft de informele handel verstikt, die, zoals Yoon opmerkt, “een van de belangrijkste reddingslijnen is voor markten in Noord-Korea waar gewone Noord-Koreanen producten kopen”.

Gevallen van mensen die Chinese producten het land in smokkelen, terwijl ze grenswachters omkopen om de andere kant op te kijken, zijn bijna niet meer voorgekomen sinds de grenzen werden gesloten.

Veel experts zeggen dat het onderliggende probleem jaren van economisch wanbeheer is en dat Kims inspanningen om de staatscontrole te vergroten de zaken alleen maar erger zullen maken.

“De grenzen van Noord-Korea moeten worden geopend en ze moeten de handel hervatten en ze moeten deze dingen binnenhalen om de landbouw te verbeteren en ze hebben voedsel nodig om mensen te voeden. Maar nu geven ze prioriteit aan isolatie, ze geven prioriteit aan onderdrukking,” zei Yoon.

Maar zoals Renjevo Keller heeft opgemerkt, is het niet in het belang van Kim dat de informele handel uit het verleden opnieuw de kop opsteekt in het land dat hij dynamisch bestuurt. “Het regime wil geen bloeiende zakenklasse die haar macht zou kunnen bedreigen.”

Dan zijn er de rakettesten waar Kim geobsedeerd door blijft en zijn voortdurende weigering van aanbiedingen van hulp van zijn buurman.

De Zuid-Koreaanse minister van Buitenlandse Zaken Park Jin vertelde CNN vorige week in een interview dat “de enige manier waarop Noord-Korea uit dit probleem kan komen, is door terug te keren naar de onderhandelingstafel en ons humanitaire aanbod aan Noord-Korea te accepteren en een keuze te maken voor een betere toekomst. ”

Premier Han Duk-su vertelde hij donderdag aan CNN Hij zei dat de situatie “erger wordt, zoals uit onze inlichtingen blijkt, omdat hun beleid duidelijk aan het veranderen is… De voorzitter (Kim Jong-un) zou veel druk willen uitoefenen om de staat te laten dicteren, weet je, het voedsel levering aan hun mensen die niet zal werken.”

Ministerie van Eenwording van Seoel Hij wees er snel op dat Pyongyang zich blijft concentreren op zijn raket- en nucleaire programma’s in plaats van zijn eigen mensen te voeden.

Tijdens een briefing vorige maand zei adjunct-woordvoerder Lee Hyo-jung: “Volgens binnenlandse en internationale onderzoeksinstellingen, als Noord-Korea de kosten van de raketten die het vorig jaar lanceerde op voedselvoorraden had gebruikt, zou het voldoende zijn geweest om meer dan één raket te kopen.” miljoen ton voedsel, vermoedelijk meer dan genoeg om het jaarlijkse voedseltekort van Noord-Korea te dekken.”

De Seoul Rural Development Agency is van mening dat de oogstproductie van Noord-Korea vorig jaar 4% lager was dan het voorgaande jaar, als gevolg van overstromingen en slecht weer.

Renjevo Keller vreest dat het hoogtepunt van deze effecten samen met de “misleidende benadering van het economisch beleid” van het regime een rampzalig effect zou kunnen hebben op een toch al lijdende bevolking.

“Deze bevolking is al tientallen jaren chronisch ondervoed, kent een hoge mate van groeiachterstand en alle indicatoren wijzen op een verslechterende situatie, dus er zal zeker niet veel voor nodig zijn om het land tot hongersnood te dwingen.”