Faith Ringgold sterft: 'Tar Beach'-auteur en Black Quilt Artist sterft op 93-jarige leeftijd

(CNN) – Faith Ringgold, de baanbrekende kunstenaar en auteur die vooral bekend staat om haar verhalende mix van kunst en activisme, is op 93-jarige leeftijd overleden. De New York Times was zaterdag de eerste die het nieuws over de dood van Ringgold in haar huis in New Jersey berichtte.

“Geloof laat een invloedrijke erfenis na van activisme en pleitbezorging voor diversiteit en inclusie die een blijvende stempel heeft gedrukt op de kunstwereld en talloze anderen heeft geïnspireerd om hun stem te gebruiken als instrument voor sociale verandering”, aldus Dorian Bergen, voorzitter van ACA Galleries. die Ringgold al bijna drie decennia vertegenwoordigt, in een verklaring aan CNN. “We zullen haar enorm missen, en we blijven ons inzetten om deze erfenis voort te zetten door haar werk, filosofieën en leven met de wereld te delen.”

Ringgold, geboren in 1930 in Harlem tijdens de Harlem Renaissance, liet zich inspireren door de turbulente sociale realiteit die ze ervoer. Als student werd haar formele kennismaking met de kunst vrijwel beperkt door de toenmalige regelgeving van het New York City College, die vrouwen beperkte tot specifieke hoofdvakken – en kunst hoorde daar niet bij. Ringgolds volharding bracht haar er echter toe Een deal maken Met een schooldirecteur: Haar artistieke studies waren in de eerste plaats afhankelijk van inschrijving op een onderwijsschool waar vrouwen welkom waren.

na Ze behaalde een bachelordiploma in Schone Kunsten en Onderwijs In 1955 begon Ringgold kunst te onderwijzen op openbare scholen, terwijl ze haar eigen kunst ontwikkelde. Later behaalde ze in 1959 een masterdiploma in kunst aan het City College. Haar vroege werk werd beïnvloed door burgerlijke onrust en racisme, en had een diep politieke en sociale toon.

Tussen 1963 en 1967 beeldde Ringgold de beladen rassenverhoudingen van Amerika af in een serie schilderijen met de titel 'American People Series'. Het laatste schilderij van de serie, “The American People Series No. 20: Die”, is een levendige kritiek op de gewelddadige rellen uit het tijdperk van de burgerrechten. Het schilderij, misschien wel het beroemdste uit de serie, toont op brute wijze een groep mannen, vrouwen en kinderen die elkaar brutaal aanvallen. Het maakt nu deel uit van de permanente collectie van het Museum voor Moderne Kunst.

“Ik raakte gefascineerd door het vermogen van kunst om de tijd, plaats en culturele identiteit van de kunstenaar te documenteren”, zei ze. Museum van Moderne Kunst. “Hoe kan ik als Afro-Amerikaanse kunstenaar documenteren wat er om mij heen gebeurt?”

Het vroege werk van Ringgold kende destijds niet veel succes, wat de moeder van twee kinderen ertoe bracht haar activisme de straat op te gaan voor zaken als de vertegenwoordiging van vrouwen – vooral zwarte vrouwen – in reguliere kunstgalerijen en collecties. In 1970 werd Ringgold gearresteerd en beschuldigd van ontheiliging van de Amerikaanse vlag wegens deelname aan de organisatie van de “Popular Flag Parade”.“,” Een tentoonstelling die protesteert tegen de oorlog in Vietnam en tegen het First Amendment-recht van kunstenaars om wetenschap als materiaal te gebruiken.

“Ze hielden me niet lang vast omdat de media meekeken.” Ze vertelde de New York Times over haar straf.

Rond dezelfde tijd begon Ringgold nieuwe materialen in haar kunst te integreren. Ze probeerde te beeldhouwen in hout en klei, maar het stof bezorgde haar astma en dwong haar zich te wenden tot meer vergevingsgezinde materialen, vooral canvas. Na het verkennen van internationale artistieke media zoals Afrikaans textiel en Tibetaans meubilair Deze laatste staat bekend als thangka en inspireerde het medium dat er synoniem mee is geworden: quilts.

In 1980 werkte Ringgold samen met haar moeder, Madame Willy Bossy, een modeontwerpster en naaister, om haar eerste quilt te creëren met de titel “Echo's van HaarlemRinggold verweefde de levens van Afro-Amerikanen en zwarte vrouwen in haar quilts, waardoor ze schitterden Ze wees erop Zoals schilderijen die 'tijdens het quilten' zijn gemaakt. Het is 1986″“Meer dan 100 pond prestatieverhaal over gewichtsverlies” Hij bespotte de tegenstrijdige sociale verwachtingen van vrouwen. Tussen 1990 en 1997 creëerde ze een serie van twaalf quilts met de titel ‘Franse groep“Het onderzoeken van thema’s van het zwarte feminisme aan de hand van het verhaal van een jonge zwarte vrouw in de jaren twintig die vanuit Harlem naar Parijs vertrok om kunstenaar te worden.

De afgelopen jaren hebben verschillende kunstinstellingen retrospectieve tentoonstellingen georganiseerd ter ere van Ringgolds baanbrekende visie en werk. “Ik ben me zeer bewust van de aandacht die ik nu krijg in de kunstwereld, en ik ben dankbaar”, vertelde Ringgold in 2019 aan The New York Times. “Maar ik besef ook dat het heel lang heeft geduurd.”

In 2019 werd een overzicht van Ringgolds kunstwerken getoond in de Serpentine in Londen, en in 2022 organiseerde het New Museum in New York een retrospectief met de titel “Faith Ringgold: The American People.” De tentoonstelling stopte vervolgens in het de Young Museum in San Francisco en het Museum of Contemporary Art in Chicago, en eindigde afgelopen februari.

Naast haar artistieke werken was Ringgold dat ook Beroemde kinderboekenschrijver. Veel van haar kinderboeken, zoals het bekroonde 'Tar Beach' en 'Dinner at Aunt Connie's', waren gebaseerd op haar verhalende quilts en illustreerden op levendige wijze de complexiteit van het Afro-Amerikaanse leven en de geschiedenis die bedoeld was om kinderen te verheffen.

Tar Beach, dat het verhaal vertelt van een jong zwart meisje in Harlem tijdens de Grote Depressie, is bekritiseerd vanwege de grove weergave van het Afro-Amerikaanse leven en de cultuur. Ik kreeg te maken met pogingen Om het uit de bibliotheken van de basisschool te verwijderen.

“Ik hoop dat mijn kunst mensen zal inspireren en dat ze net als ik de moed zullen vinden om te doen waartoe ze zich geroepen voelen”, zei Ringgold. behang tijdschrift In 2022: “Er is moed voor nodig om vrij te zijn en je eigen visie te uiten. “Iedereen is belangrijk en heeft een uniek verhaal te vertellen.”