Fernando Valenzuela, werper die schroefballen ontweek, sterft op 63-jarige leeftijd

Fernando Valenzuela, de in Mexico geboren linkshandige werper van de Los Angeles Dodgers die in het seizoen 1981 als twintigjarige honkbalfans verbaasde met een looping-hit die zijn kenmerkende schroefbal opleverde, is dinsdag overleden. Hij was 63 jaar oud.

Ze bevestigde zijn dood in verklaringen aan Ontduikers En door Major League Baseball-commissaris Robert D. Manfred jr. De doodsoorzaak werd niet vermeld. Valenzuela nam eerder deze maand ontslag als presentator van de Dodgers om zich op zijn gezondheid te concentreren en was van plan terug te keren voor het seizoen 2025, aldus het team.

Valenzuela won zijn eerste acht starts op verbluffende wijze: vijf van zijn overwinningen waren shutouts en zeven waren complete wedstrijden. Zijn verdiende rungemiddelde was een schamele 0,50.

“Hij heeft de wereld in een serie – en het is 8-0”, kopte de Los Angeles Times.

Valenzuela was iets blessuregevoeliger gedurende de rest van het seizoen, dat werd onderbroken door een spelersstaking die ongeveer twee maanden duurde. Zijn record van 13-7 en 2.48 ERA voor het seizoen waren genoeg om de National League Rookie of the Year en Cy Young Awards te winnen, de enige speler die ze in hetzelfde jaar won.

Hij zette het succes voort in het ‘postseason’ van 1981, met een 3-1 ‘record’, inclusief een volledige overwinning in Game 3 van de World Series tegen de Yankees. Hoewel hij niet op zijn best gooide – hij kreeg negen honkslagen, zeven vrije lopen tegen en gooide 146 worpen – hielp Valenzuela de Dodgers om de zaken om te draaien tegen de Yankees, die de eerste twee wedstrijden wonnen. De Dodgers wonnen de volgende drie wedstrijden om de reeks te winnen.

Toen Valenzuela zijn beweging begon, hief hij zijn armen boven zijn hoofd, en terwijl hij ze liet zakken om zijn hard bonkende rechterbeen te raken, keek hij omhoog naar de lucht. Het leek alsof zijn ogen in zijn hoofd ronddraaiden, alsof hij in een soort trance verkeerde.

Vin Scully, de Dodgers-omroeporganisatie die 67 seizoenen lang naar Sandy Koufax, Don Drysdale en Don Newcomb keek, zei: Los Angeles Times In 1991 was er iets anders aan de spellen die Valenzuela tien jaar eerder had gespeeld.

“Fernandomania grenst aan een religieuze ervaring”, zei hij. “Fernando was een Mexicaan en kwam uit het niets. Het was alsof de Mexicanen hem met beide handen vastgrepen om naar de maan te gaan.”

“Hij is een van de meest indrukwekkende jonge werpers die ik ooit heb gezien”, vertelde Dodgers-manager Tommy Lasorda vroeg in het seizoen 1981 aan columnist George Fixie van de New York Times. “Ik kan zijn statistieken of munitie met niemand vergelijken.”

Valenzuela’s verbluffende debuut leidde tot het fenomeen “Fernandomania”. Zijn wedstrijden vulden het Dodger Stadium en de honkbalvelden in de competitie. De verkoop van koopwaar steeg enorm, de kijkcijfers stegen enorm en de belangstelling van de media, van Amerikaanse en Mexicaanse journalisten, bereikte een hoogtepunt. Kop over Sports Illustrated uitgave van 18 mei Lees “Onwerkelijk!”

Valenzuela was ook te gast bij een lunch in het Witte Huis, georganiseerd door president Reagan ter ere van de Mexicaanse president José López Portillo.

“Elk Latijns-Amerikaans land was vertegenwoordigd toen hij de bal gooide”, zei een van zijn teamgenoten, de toekomstige outfielder en manager. In 2021 vertelde Dusty Baker aan mlb.com. ‘Niet alleen Mexico, ik heb het over El Salvador en Nicaragua. Er zullen vlaggen zijn.’

Fernando Valenzuela werd geboren op 11 november 1960 in Navojoa, Mexico, en groeide op in Echohuaquila, waar zijn ouders, Avellino en María Valenzuela, een kleine boerderij hadden. Fernando speelde als jongen voetbal, maar was beter in honkbal.

Valenzuela werd bij toeval ontdekt in 1978 toen Mike Brito, een scout van de Dodgers, op reis was naar Silao, Mexico, om een ​​korte stop, Ali Oscanja, te zien gooien in een rookiewedstrijd in de Mexicaanse League. Zijn aandacht werd afgeleid door het optreden van Valenzuela, die twaalf keer drie slag gooide voor de ploeg van Guanajuato, Silao’s tegenstander die dag.

“Ik kon niet geloven dat hij nog maar 17 was.” Brito vertelde het later aan Sports Illustrated.

De Dodgers contracteerden Valenzuela het jaar daarop en stuurden hem naar de minor leagues, waar hij zijn fastball en curveball aanvulde met een schroefbal die hij leerde van Bobby Castillo, een van de werpers van het team. Valenzuela had het snel door.

Een schroefbal vereist dat een linkshandige speler als Valenzuela zijn pols in de tegenovergestelde richting van andere brekende ballen klikt, zodat ze vervagen voor de rechtshandige slagman.

“Het is een onnatuurlijk veld, precies het tegenovergestelde van de curve”, vertelde Carl Hubel, een van de grootste fuckballers bij de New York Giants, in 1981 aan de Los Angeles Times. Hij voegde eraan toe dat Valenzuela’s krultang “de beste was sinds mijn post.” “

Het veld is zo zelden geperfectioneerd dat Tyler Kepner, voormalig nationaal honkbalschrijver voor The New York Times en nu bij The Athletic, het in zijn boek uit 2018 omschreef als ‘de Sasquatch van honkbal’, ‘K: A History of Baseball in Ten Pitches. ”

Na een volledig seizoen in het minor league-systeem van de Dodgers bij het San Antonio Double A-team (waar zijn record 13-9 was met een ERA van 3.10), werd Valenzuela opgeroepen door zijn moederclub. In 10 optredens, allen als reliever, kreeg hij geen enkele verdiende punt tegen en won hij twee beslissingen.

Na zijn sensationele rookieseizoen in 1981 gooide hij tot 1990 bij de Dodgers. Hij eindigde als derde in de Cy Young-stemming in 1982, toen hij een record van 19-13 had, met een ERA van 2.47, en in 1986 21 wedstrijden won, de meeste in 1986. 1986. Zijn carrière, en Pitchen als een no-hitter Op 29 juni 1990 tegen de St. Louis Cardinals.

“Als je een sombrero hebt, gooi hem dan in de lucht!” zei Scully na de finale.

Niet slaan was op dat moment in Valenzuela’s carrière een verrassing. Hij had het tijdens het seizoen moeilijk gehad en moest in zijn vorige start acht verdiende punten inleveren. Hij was moe in de laatste drie innings.

“Dit soort vermoeidheid stoorde me niet”, vertelde hij achteraf aan verslaggevers. ‘Denk je dat ik tijdens die laatste ronde iets heb gevoeld? Absoluut niet.’

Hij sloot dat seizoen af ​​met een record van 13-13 en een ERA van 4.59, de hoogste uit zijn carrière tot dan toe, en werd begin volgend jaar vrijgelaten door de Dodgers op de dag dat zijn contract gegarandeerd zou worden voor $ 2,55 miljoen.

Gedurende de volgende zeven seizoenen probeerde hij tevergeefs zijn vroegere succes te herwinnen. Hij gooide voor de California Angels (nu Los Angeles) en voor een team in de Mexican Baseball League, waarna hij terugkeerde naar de majors bij de Baltimore Orioles, Philadelphia Phillies, San Diego Padres en Cardinals, waarvoor hij in juli 1997 werd ‘released’. maand later nadat hij daar door de Padres was verhandeld.

Zijn record van 2-12 maakte een einde aan zijn Major League-carrière, maar hij bleef een paar jaar tot in de veertig spelen in de Mexican Winter League.

In alles, Zijn carrièrerecord was 173-153, met een ERA van 3.54 Hij werd geselecteerd voor zes All-Star Games, waaronder de game waaraan hij in 1981 begon, zijn rookieseizoen. De Dodgers zullen zijn nummer 34 in 2023 buiten gebruik stellen.

Tot zijn overlevenden behoren zijn vrouw Linda; vier kinderen, Fernando Jr., Ricardo, Linda en Maria Fernanda; En zeven kleinkinderen Volgens Major League Baseball.

Valenzuela keerde in 2003 terug naar de Dodgers als analist voor hun Spaanstalige radioshows, en is geliefd gebleven bij fans.

“Toen ik aan het spelen was, was ik bang om iets te zeggen.” Dat vertelde hij aan de Los Angeles Times In 2004. “Het was niet mijn eerste keus om voor de microfoon te staan. Maar nu vind ik het wel leuk.”

John Yoon Bijgedragen aan rapporten.